PO UPŁYWIE niemal 30 lat od Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. uczeń Jakub (przyrodni brat Jezusa) pisze list do „dwunastu plemion” duchowego Izraela (Jak. 1:1). Chce zachęcić chrześcijan do zachowywania silnej wiary i do wytrwałości w obliczu prób. Udziela też wskazówek, jak rozwiązać pewne niepokojące problemy w zborach.

BÓG DAJE MĄDROŚĆ TEMU, KTO „PROSI Z WIARĄ”

(Jak. 1:1 do 5:20)

„Szczęśliwy jest człowiek wytrwale znoszący doświadczanie”, pisze Jakub, „bo gdy dostąpi uznania, otrzyma koronę życia”. Temu, kto „prosi z wiarą”, Jehowa udziela mądrości potrzebnej do znoszenia prób (Jak. 1:5-8, 12).

Wiarę i mądrość muszą też przejawiać ci, którzy zostają nauczycielami w zborze. Ponadto Jakub nazywa język „małym członkiem ciała” mogącym ‛splamić całe ciało’ oraz ostrzega przed świeckimi skłonnościami rujnującymi więź z Bogiem. Podaje również kroki, jakie w celu wyzdrowienia musi poczynić osoba chora duchowo (Jak. 3:1, 5, 6; 5:14, 15).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:13 — W jakim sensie „miłosierdzie tryumfuje nad sądem”? Oceniając nas, Bóg bierze pod uwagę miłosierdzie, jakie przejawialiśmy wobec innych, i przebacza nam na podstawie Chrystusowej ofiary okupu (Rzym. 14:12). Czyż nie jest to istotny powód, by miłosierdzie stało się jednym z naszych głównych przymiotów?

4:5 — Jaki werset cytuje tutaj Jakub? Jakub nie cytuje tu żadnego konkretnego fragmentu Biblii. Te natchnione słowa zapewne wyrażają ogólne przesłanie zawarte w Rodzaju 6:5 i 8:21, Przysłów 21:10 oraz Galatów 5:17.

5:20 — W jaki sposób ten, „kto zawróci grzesznika z błędu jego drogi, (...) wybawi jego duszę od śmierci”? Chrześcijanin, który zawróci grzesznika z jego niewłaściwej drogi, ratuje duszę takiej skruszonej osoby od śmierci duchowej i być może też od wiecznej zagłady. Dzięki takiej osobistej pomocy „zakryje mnóstwo [jego] grzechów”.

Czego się możemy nauczyć:

1:14, 15. Grzech bierze początek w niewłaściwych pragnieniach. Dlatego nie powinniśmy ich pielęgnować, ale raczej ‛stale rozważać’ rzeczy budujące i napełniać nimi swój umysł i serce (Filip. 4:8).

2:8, 9. ‛Stronnicze wyróżnianie’ jest sprzeczne z ‛królewskim prawem’ miłości. Dlatego prawdziwi chrześcijanie nikogo nie faworyzują.

2:14-26. Wybawienia nie może zapewnić drobiazgowe przestrzeganie Prawa Mojżeszowego ani skrupulatne wywiązywanie się z chrześcijańskich powinności. Jak wyjaśnia Biblia, dostępujemy go „nie dzięki uczynkom”, ale „przez wiarę” (Efez. 2:8, 9; Jana 3:16). Oczywiście nie może być ona jedynie pustą deklaracją. Powinna raczej iść w parze ze zbożnym postępowaniem.

3:13-17. „Mądrość z góry” z całą pewnością przewyższa mądrość „ziemską, zwierzęcą, demoniczną”! Musimy ‛poszukiwać zbożnej mądrości jak ukrytych skarbów’ (Prz. 2:1-5).

3:18. Nasienie dobrej nowiny o Królestwie ma być „w pokojowych warunkach siane dla [lub „przez”, Biblia warszawska] tych, którzy czynią pokój”. Ważne jest więc, byśmy pielęgnowali pokojowe usposobienie i wystrzegali się arogancji, kłótliwości czy wojowniczości.