BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy
BIBLIOTEKA INTERNETOWA
Strażnicy
polski
  • BIBLIA
  • PUBLIKACJE
  • ZEBRANIA
  • Japonia
    Rocznik Świadków Jehowy — 1998
    • Rozwój na Okinawie

      Rozwój następował również na wyspach Okinawa, zamieszkanych przez 1 200 000 ludzi. Po II wojnie światowej przeszły one pod administrację Stanów Zjednoczonych. Mieszkańcy archipelagu są z natury spokojni, cierpliwi, serdeczni i przyjaźnie nastawieni. Tutejsi bracia i siostry przejawiają też takie wspaniałe przymioty, jak wytrwałość i gorliwość w prawdzie.

      Okinawą miał się opiekować oddział japoński, toteż w 1953 roku po raz pierwszy przyjechał tu z Tokio ówczesny nadzorca oddziału, Lloyd Barry. Spotkało się z nim czterech braci — robotników pracujących przy odbudowie — którzy od razu zawieźli go do ośrodka penitencjarnego armii amerykańskiej, gdzie przetrzymywano trzech żołnierzy. Ci młodzi mężczyźni opowiedzieli się za prawdą biblijną, ale postępowali niezbyt taktownie. Popadali w krańcowości. Na przykład do później nocy głośno śpiewali pieśni Królestwa, nie pozwalając spać nikomu w budynku. Udzielono im pomocy, by zachowywali się w sposób bardziej zrównoważony. (Nawiasem mówiąc, kapelan więzienny oświadczył, że jego zdaniem Królestwo Chrystusa nastanie za tysiąc lat). Później jeden z tych młodych mężczyzn należał do bruklińskiej rodziny Betel, a wszyscy trzej wykonywali odpowiedzialne zadania w zborze chrześcijańskim. Podczas wspomnianej wizyty na zebranie zorganizowane w pewnej hali przybyło 100 mieszkańców wyspy.

      W zebraniu tym uczestniczyła urodzona na Okinawie Yoshi Higa. Na wyspie tej zmarłych chowa się w dużych jaskiniach, których wejścia mają kształt łona — na znak, że człowiek w chwili śmierci wraca tam, skąd przyszedł. W takiej grocie Yoshi znalazła schronienie, gdy podczas II wojny światowej toczyła się straszliwa walka o Okinawę. Patrząc na ludzkie szczątki, doszła do przekonania, że zmarli naprawdę nie żyją. W trakcie studium Biblii szybko zrozumiała naukę o stanie umarłych i wspaniałą nadzieję zmartwychwstania.

      Yoshi była pierwszą głosicielką i pierwszą pionierką stałą na Okinawie. Lokalna rozgłośnia radiowa lubiła nadawać audycje na tematy biblijne, lecz duchowni chrześcijaństwa nie śpieszyli się z przygotowywaniem programów. Ktoś dostrzegł jednak, że lukę tę chętnie zapełni Yoshi. I tak przez szereg miesięcy czytała ona przez radio artykuły ze Strażnicy.

      Wkrótce dla 12 nowych miejscowych głosicieli udało się zorganizować zgromadzenie obwodowe, na którym program po japońsku przedstawiali na zmianę Adrian Thompson i Lloyd Barry. Działalność szybko się rozwijała, a liczba głosicieli i pionierów gwałtownie rosła.

      Yoshi Higa została pionierką w maju 1954 roku. W ciągu 43 lat tej wiernej służby pomogła w poznaniu prawdy więcej niż 50 osobom, a wiele jej „listów polecających” to dawniejsi członkowie kościoła w Shuri (2 Kor. 3:1-3). Siostra Yoshi kontynuuje służbę pionierską w Ginowan.

      Innym pełnym zapału Świadkiem jest Mitsuko Tomoyori, wdowa, która razem ze swą córką Masako rozpoczęła służbę pionierską w 1957 roku w Shuri, dawnej stolicy Okinawy. Mitsuko błyszczą oczy, gdy opowiada o minionych 40 latach spędzonych w służbie pionierskiej oraz o wielu ludziach, którym pomogła uchwycić się prawdy wiodącej do życia wiecznego.

      W roku 1965 Towarzystwo Strażnica założyło na Okinawie Biuro Oddziału, a jego nadzorcą mianowano przybyłego z Hawajów misjonarza Shinichiego Toharę (pochodzącego z Okinawy). Działało ono dalej również po roku 1972, gdy zarząd nad tymi wyspami ponownie objęła Japonia. Kiedy w lutym 1976 roku wprowadzono komitety oddziałów, w skład takiego komitetu weszli Shinichi Tohara, James Linton (misjonarz z Australii) oraz Chukichi Une (absolwent Szkoły Gilead rodem z Okinawy).

      Potrzeba wytrwałości

      W roku służbowym 1976 postanowiono rozszerzyć zasięg głoszenia dobrej nowiny i wysłano pionierów specjalnych na dalsze wyspy pozostające pod opieką oddziału na Okinawie. Na niektórych zostali oni przyjęci bardzo przychylnie. Gdzie indziej musiało upłynąć wiele lat, zanim udało się przełamać barierę zwyczajów, przesądów i silnych więzów rodzinnych. Skierowani tam pionierzy specjalni potrzebowali mnóstwa wytrwałości. Z powodu nieufności mieszkańców do obcych często nie mogli znaleźć kwatery, mimo iż wiele domów stało pustką. Czasem jedynym dostępnym mieszkaniem było takie, w którym ktoś popełnił samobójstwo. Ale ze względu na miejscowe przesądy nie można tam było urządzać zebrań.

      Jednakże wytrwali pionierzy zaczęli zbierać plony. Na wyspie Tokuno na wykład publiczny podczas wizyty nadzorcy obwodu przyszła pewna rodzina. Ojciec był entuzjastą bardzo popularnych tutaj walk byków. (Zwierzęta ustawia się naprzeciw siebie, a one wzajemnie się przepychają). Miał nawet nagrodzonego byka, wyszkolonego do tych zawodów. Ale dzięki córce, która na innej wyspie Japonii zetknęła się ze Świadkami Jehowy, zainteresował się Biblią. Wraz z rodziną zgodził się na studium, po czym on sam, jego żona, córka oraz trzej synowie zostali oddanymi Bogu Świadkami. Prawdę poznały również dwie rodziny z sąsiedztwa. Powstała w ten sposób gorliwie działająca grupa. Obecnie na tej wysepce istnieje zbór złożony z 49 głosicieli oraz 16 pionierów.

      Na dalekiej południowej wyspie Ishigaki głosiciele byli zaskoczeni, gdy odszukał ich młody mężczyzna, znany bokser, i poprosił o studium Biblii. Przedtem studiował w Jokohamie, ale obawiał się obowiązków wynikających z poznania prawdy biblijnej. Przeniósł się więc na Iriomote, rzadko zaludnioną wysepkę, gdzie jego zdaniem na pewno nie było Świadków Jehowy. Ale szybko wpadły mu w ręce publikacje Towarzystwa Strażnica i ze zdumieniem uświadomił sobie, że Świadkowie Jehowy również tam głosili. Zrozumiał, iż nie zdoła uciec sprzed oblicza Jehowy (por. Jon. 1:3). Korzystając z adresu pewnego głosiciela, który znalazł w jednej z publikacji, odszukał Świadków na pobliskiej wyspie Ishigaki. Wkrótce został oddanym Bogu Świadkiem i pełnym zapału pionierem.

      Po wizycie nadzorcy strefy Miltona Henschela we wrześniu 1980 roku Okinawa znowu przeszła pod opiekę japońskiego Biura Oddziału. Brat Tohara z żoną oraz brat Une z żoną pozostali w służbie pełnoczasowej na Okinawie, a Lintonowie wrócili do pracy w okręgu na większych wyspach Japonii.

  • Japonia
    Rocznik Świadków Jehowy — 1998
    • Biuro Oddziału na Okinawie w roku 1979

Publikacje w języku polskim (1960-2026)
Wyloguj
Zaloguj
  • polski
  • Udostępnij
  • Ustawienia
  • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
  • Warunki użytkowania
  • Polityka prywatności
  • Ustawienia prywatności
  • JW.ORG
  • Zaloguj
Udostępnij