Imię własne Boga

Z Łukasza 4:18 w New World Translation wynika, że Jezus odnosząc do siebie proroczą wypowiedź Izajasza oświadczył: „Spoczywa na mnie duch Jehowy” (Izajasza 61:1). Wielu sprzeciwia się użyciu tutaj imienia „Jehowa”. A przecież mowa tylko o jednym z przeszło 200 miejsc, w których według New World Translation występuje ono w Chrześcijańskich Pismach Greckich, tak zwanym Nowym Testamencie. To prawda, że żaden z zachowanych greckich manuskryptów „Nowego Testamentu” nie zawiera imienia własnego Boga. Jednakże w New World Translation umieszczono je nie pod wpływem jakiejś zachcianki, lecz z uzasadnionych powodów. Inni tłumacze postąpili podobnie. W samym tylko języku niemieckim istnieje co najmniej 11 przekładów zawierających w tekście „Nowego Testamentu” imię „Jehowa” (lub „Jahwe”, transliterowane z języka hebrajskiego), a czterech tłumaczy dodało je w nawiasach po wyrazie „Pan”.c W ponad 70 przekładach niemieckich można je znaleźć w przypisach lub komentarzach.

W Izraelu z górą tysiąc lat wymawiano imię Boże bez skrępowania (Rut 2:4, BT). Jest to najczęściej spotykane imię w całych Pismach Hebrajskich („Stary Testament”). Nie ma żadnego przekonywającego dowodu na to, iż w I wieku n.e., gdy chrześcijanie pochodzenia żydowskiego pod natchnieniem Bożym pisali księgi „Nowego Testamentu”, nie było ono powszechnie znane albo zapomniano jego prawidłową wymowę.

Czasopismo jezuickie Entschluss/Offen zamieściło w kwietniu 1985 roku następującą wypowiedź Wolfganga Feneberga: „[Jezus] nie ukrył przed nami imienia Ojca, JHWH, lecz nam je powierzył. W przeciwnym razie nie dałoby się wyjaśnić, dlaczego pierwsza prośba w Modlitwie Pańskiej ma brzmieć: ‛Święć się imię Twoje!’” Dalej Feneberg zaznacza, iż „w manuskryptach przedchrześcijańskich przeznaczonych dla Żydów mówiących po grecku nie zastępowano imienia Bożego słowem kýrios [Pan], lecz pisano je w postaci tetragramu [JHWH] literami hebrajskimi lub starohebrajskimi. (...) Ojcowie Kościoła wspominali w swoich dziełach o tym imieniu, ale nie przykładali do niego zbytniej wagi. Tłumacząc je słowem kýrios (Pan), byli bardziej zainteresowani przypisaniem związanego z nim majestatu Jezusowi Chrystusowi”. W tekście głównym New World Translation przywrócono owo imię wszędzie tam, gdzie uzasadniały to naukowe powody (zob. Appendix 1D w wydaniu z przypisami).