Jak wynika z początkowej części tego rozdziału, Dawid jest przygnębiony faktem, że on, człowieczy władca, mieszka w pięknym pałacu, natomiast Arka prawdziwego Boga znajduje się w skromnym namiociea. Król wyraża pragnienie zbudowania dla Jehowy godnego domu — świątyni (werset 2). Ale Jehowa przez proroka Natana informuje Dawida, że wzniesie ją dopiero jego syn (wersety 4, 5, 12, 13).

Jehowa jest wzruszony szczerym pragnieniem Dawida, odzwierciedlającym jego bogobojność. Dlatego zgodnie ze swym zamierzeniem zawiera z Dawidem przymierze, że wzbudzi w jego linii rodowej potomka, który będzie panował wiecznie. Za pośrednictwem Natana uroczyście przyrzeka królowi: „Twój dom i twoje królestwo okażą się trwałe przed twoim obliczem po czas niezmierzony; twój tron utwierdzony zostanie po czas niezmierzony” (werset 16).

Po drugie, relacja ta w poruszający sposób ukazuje, jakim Bogiem jest Jehowa. Widział On i cenił pragnienie, które zrodziło się w sercu Dawida. Bardzo pokrzepia świadomość, że Jehowa ceni również nasze oddanie. Niezależne od nas okoliczności, jak słabnące zdrowie czy sędziwy wiek, mogą niekiedy uniemożliwiać nam robienie dla Boga wszystkiego, do czego rwie się nasze serce. Jeśli znajdujemy się w takiej sytuacji, niech pociechą będzie fakt, że Jehowa dostrzega nawet skryte zamiary serca przepełnionego gorliwością.