Powstała ona w okresie, gdy naród wybrany przez Jehowę złamał zawarte z Nim przymierze i popadł w pogańskie bałwochwalstwo, a jej treść świadczy o tym, że miłosierdzie Boże nie ogranicza się do Izraela ani w ogóle do żadnego pojedynczego narodu. Ponadto księga ta opiewa wielkie miłosierdzie i lojalną życzliwość Jehowy, stanowiące przeciwieństwo braku miłosierdzia, cierpliwości i wiary, jakże częstego u niedoskonałych ludzi.

W dowód swej życzliwości posłał On do Niniwy proroka, aby ostrzegł jej mieszkańców przed niechybną zagładą, a gdy okazali skruchę, gotów był zmiłować się nad tym miastem, dzięki czemu Niniwa istniała jeszcze ponad 200 lat, dopóki Medowie i Babilończycy nie zniszczyli jej około roku 632 p.n.e.