W Europie Wschodniej zaplanowano jeszcze jedno zgromadzenie międzynarodowe — w stolicy Rumunii, Bukareszcie. Jednakże tamtejszy Kościół prawosławny gwałtownie się temu sprzeciwił. W całym Bukareszcie pojawiły się prowokacyjne plakaty. Przeciwko Świadkom podżegano też przez radio, telewizję i prasę. Dyrektorów hoteli nakłoniono do wypowiedzenia umów. Władze państwowe oraz administracja stadionu uległy presji i zerwano umowę o wynajem. Przez cały ten czas bracia czerpali otuchę z natchnionych obietnic zapisanych na przykład w Księdze Izajasza 51:7 lub Jeremiasza 50:34. Ale czy będą mogli skorzystać z programu zgromadzenia?

W tym samym czasie wydarzenia w Rumunii miały swój ciąg dalszy. Wspominając je, Teodor Jaracz z Ciała Kierowniczego oświadczył: „Możemy tylko powiedzieć, że niebiański rydwan Jehowy stale podąża naprzód. Potrafi on w każdej chwili zmieniać swą prędkość, impet i kierunek. Ziemska organizacja musi się tylko starać dotrzymać mu tempa!” (Ezech. 1:4-28). Zaledwie na tydzień przed zaplanowanym terminem zgromadzenia bracia zdołali podpisać umowę o wynajęcie stadionu w Klużu-Napoce w północno-zachodniej Rumunii. Tysiące delegatów musiało zmienić kierunek podróży. Trzeba było znaleźć kwatery dla 6000 osób, a ze wszystkimi przygotowaniami uporać się w ciągu kilku dni. Jeszcze później, zaledwie dwa dni przed terminem, w Braszowie w środkowowschodniej części kraju znaleziono miejsce na drugie zgromadzenie. Z przygotowaniami zdążono tylko dzięki pomocy ducha Jehowy. A jaki był rezultat? W Klużu-Napoce najwyższa liczba obecnych wyniosła 22 004, a w Braszowie 12 862, razem z grupą 1056 delegatów z Bułgarii. Ochrzczono łącznie 1631 osób.

W Bukareszcie kościół nawoływał, by w dniu rozpoczęcia zgromadzenia zorganizować demonstrację, ale pojawiła się jedynie policja i jakiś staruszek — nasi bracia dali im literaturę i dobre świadectwo. W Księdze Jeremiasza 1:19 napisano przecież: „I będą przeciwko tobie walczyć, ale cię nie przemogą, bo ,ja jestem z tobą’ — brzmi wypowiedź Jehowy — by cię wyzwolić” (NW).