Niemniej podczas „zakończenia systemu rzeczy” miało się to zmienić. „Syn człowieczy” zamierzał ‛posłać swych aniołów’, by oddzielili fałszywych chrześcijan od prawdziwych. Oznaczało to, iż odtąd zbór chrześcijański, cieszący się takim samym statusem, jak za czasów apostolskich, nie będzie trudny do rozpoznania (Mateusza 13:24-30, 36-43).

Jednakże rozwój zboru chrześcijańskiego nie następuje dzięki wysiłkom ludzkim. Jezus zapowiedział, że „pośle swych aniołów”, aby przeprowadzili pewne dzieło zgromadzania. Wskazał też, jakiemu szczególnemu celowi miało to służyć: „W owym czasie prawi będą świecić jasno jak słońce w królestwie ich Ojca” (Mateusza 13:43). A zatem zbór chrześcijański miał nieść oświecenie, wykonując ogólnoświatową działalność wychowawczą.

Świadkowie Jehowy dostrzegają spełnianie się tych proroctw w działalności wychowawczej, którą prowadzą obecnie w 232 krajach. Porównując z Biblią wierzenia, mierniki postępowania i organizację Świadków, ludzie wolni od uprzedzeń bez trudu dostrzegają, że odpowiadają one cechom zboru chrześcijańskiego z I wieku. Świadkowie uważają, że ich wiara jest „prawdą”, ale nie wynika to z zarozumialstwa ani z jakiegoś poczucia wyższości. Doszli do takiego przekonania dzięki wnikliwemu studium Słowa Bożego, Biblii, i trzymaniu się go jako jedynego wzorca, na podstawie którego można właściwie ocenić religię.