18, 19. Jak władze w Danii próbowały powstrzymać dzieło głoszenia?

¹⁸ Dania. Z dniem 1 października 1932 roku weszło w życie prawo zabraniające sprzedawania drukowanych materiałów bez specjalnej zgody, ale nasi bracia się o nią nie ubiegali. Następnego dnia pięciu głosicieli wyruszyło do służby w miejscowości Roskilde, położonej ponad 30 kilometrów na zachód od Kopenhagi. Pod koniec dnia służby okazało się, że brakuje jednego głosiciela, Augusta Lehmanna. Został aresztowany za prowadzenie handlu bez zezwolenia.

¹⁹ Dnia 19 grudnia 1932 roku August Lehmann stanął przed sądem. Zeznał, że zachodził do ludzi, oferując im literaturę biblijną, ale zaprzeczył, jakoby prowadził handel domokrążny. Sąd przyznał mu rację, oświadczając: „Oskarżony (...) ma inne środki utrzymania i ze swojej działalności nie czerpie żadnych korzyści finansowych ani nie ma takich intencji. Przeciwnie, ponosi z tego tytułu straty”. Opowiadając się po stronie Świadków, sąd orzekł, że działalność Augusta Lehmanna nie może „być określana mianem handlu”. Przeciwnicy byli jednak zdecydowani powstrzymać naszą działalność kaznodziejską w tym kraju (Ps. 94:20). Prokurator odwołał się w końcu do Sądu Najwyższego. Jak zareagowali na to bracia?

20. Jaki wyrok zapadł w duńskim Sądzie Najwyższym i jak zareagowali na to nasi bracia?

²⁰ W tygodniu poprzedzającym rozprawę w Sądzie Najwyższym Świadkowie na terenie całego kraju zwiększyli aktywność w służbie kaznodziejskiej. We wtorek 3 października 1933 roku sąd ogłosił wyrok. Zgodził się z sądem niższej instancji, że August Lehmann nie złamał prawa. Orzeczenie to zapewniło Świadkom swobodę głoszenia. Aby podziękować Jehowie za to zwycięstwo prawne, nasi współwyznawcy z Danii jeszcze bardziej wzmogli gorliwość. Od tej pory mogą prowadzić działalność ewangelizacyjną bez przeszkód ze strony władz.