Jehowa upiększa swój lud światłem

„Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy” (IZAJASZA 60:1).

1, 2. (a) W jakim stanie znajduje się ludzkość? (b) Kto jest odpowiedzialny za spowijające ją ciemności?

„PRZYDAŁBY się nam ktoś pokroju Izajasza albo świętego Pawła!” — wykrzyknął tęsknie prezydent USA Harry Truman w latach czterdziestych. Dlaczego? Ponieważ czuł, że potrzebne były wówczas autorytety moralne największego kalibru. Ludzkość właśnie przeżyła najczarniejszy okres XX stulecia — II wojnę światową. Ale nawet po jej zakończeniu brakowało pokoju. Świat dalej tkwił w mroku. W gruncie rzeczy nadal jest nim spowity, chociaż od końca tej wojny upłynęło już 57 lat. Gdyby prezydent Truman żył dzisiaj, z pewnością by uważał, iż wciąż potrzebne są autorytety moralne w rodzaju Izajasza czy apostoła Pawła.

² Nie wiemy, czy ów mąż stanu był świadom tego, że apostoł Paweł mówił o ciemnościach ogarniających ludzkość i przed nimi ostrzegał. Na przykład skierował do współwyznawców przestrogę: „Zmagamy się nie z krwią i ciałem, ale z rządami, z władzami, ze światowymi władcami tej ciemności, z zastępem niegodziwych duchów w miejscach niebiańskich” (Efezjan 6:12). Ze słów tych wynika, iż Paweł wiedział nie tylko o duchowych mrokach spowijających świat, ale też o ich prawdziwym źródle — o potężnych siłach demonicznych nazwanych „światowymi władcami”. Skoro za istnienie tych ciemności odpowiedzialne są potężne stworzenia duchowe, to czy zwykli ludzie mogliby rozproszyć te mroki?

3. Co Izajasz zapowiedział wiernym osobom mimo ciemności okrywających ludzkość?

³ Również Izajasz poruszył temat ciemności, w których pogrążona jest ludzkość (Izajasza 8:22; 59:9). Jednakże wybiegając myślą do naszych dni, zapowiedział pod natchnieniem, że w obecnych mrocznych czasach Jehowa rozjaśni drogę tych, którzy miłują światło. Chociaż więc nie ma wśród nas apostoła Pawła ani proroka Izajasza, możemy korzystać ze wskazówek zawartych w ich pismach natchnionych przez Boga. Aby się przekonać, jakim jest to błogosławieństwem dla osób miłujących Jehowę, rozważmy prorocze wypowiedzi Izajasza z 60 rozdziału jego księgi.

Prorocza niewiasta promieniuje światłem

4, 5. (a) Jakie polecenie Jehowa daje niewieście i co obiecuje? (b) Jakie elektryzujące wieści zawiera 60 rozdział Księgi Izajasza?

⁴ Początkowe słowa 60 rozdziału Księgi Izajasza skierowano do kobiety znajdującej się w opłakanej sytuacji — leży w ciemnościach twarzą do ziemi. Nagle przez mrok przedziera się światło i Jehowa woła: „Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy” (Izajasza 60:1). Nadeszła pora, by owa niewiasta podniosła się i zaczęła odzwierciedlać światło od Boga, Jego chwałę. Dlaczego? Odpowiedź znajdujemy w następnym wersecie: „Oto ciemność zakryje ziemię, a gęsty mrok grupy narodowościowe, lecz nad tobą zajaśnieje Jehowa i będzie nad tobą widać jego chwałę” (Izajasza 60:2). Kiedy niewiasta spełnia polecenie Jehowy, słyszy zapewnienie o wspaniałych rezultatach. Jehowa oznajmia: „Pójdą narody do twego światła, a królowie — do blasku twej jasności” (Izajasza 60:3).

⁵ Elektryzująca treść tych trzech wersetów wprowadza, a zarazem streszcza pozostałą część 60 rozdziału Księgi Izajasza. Zapowiada, czego doświadczy prorocza niewiasta, oraz wyjaśnia, jak możemy rozkoszować się światłem od Jehowy mimo ciemności spowijających rodzaj ludzki. Ale co oznaczają symbole użyte we wspomnianych wersetach?

6. Kogo wyobraża niewiasta z 60 rozdziału Księgi Izajasza i kto ją reprezentuje na ziemi?

⁶ Niewiasta opisana w Księdze Izajasza 60:1-3 to Syjon, niebiańska organizacja Jehowy, złożona ze stworzeń duchowych. Obecnie reprezentuje ją na ziemi ostatek „Izraela Bożego” — międzynarodowy zbór chrześcijan namaszczonych duchem, którzy spodziewają się rządzić z Chrystusem w niebie (Galatów 6:16). Ten duchowy naród liczy w sumie 144 000 członków, a w dobie nowożytnej 60 rozdział Księgi Izajasza spełnia się głównie na tych spośród nich, którzy w „dniach ostatnich” żyją jeszcze na ziemi (2 Tymoteusza 3:1; Objawienie 14:1). Proroctwo to dużo mówi także o współtowarzyszach owych pomazańców — o „wielkiej rzeszy” „drugich owiec” (Objawienie 7:9; Jana 10:16).

7. W jakim stanie znajdował się Syjon w roku 1918 i jak to zostało proroczo zapowiedziane?

⁷ Czy Izrael Boży leżał kiedyś w ciemności tak jak niewiasta z tego proroctwa? Owszem, działo się to ponad 80 lat temu. W czasie I wojny światowej namaszczeni chrześcijanie usilnie starali się kontynuować świadczenie. Ale w roku 1918, ostatnim roku tej wojny, zorganizowana działalność kaznodziejska prawie ustała. Joseph F. Rutherford, który nadzorował ogólnoświatowe dzieło głoszenia, oraz inni odpowiedzialni bracia zostali na podstawie fałszywych oskarżeń skazani na długoletnie więzienie. W Księdze Objawienia proroczo przedstawiono ówczesnych pomazańców jako zwłoki leżące „na szerokiej ulicy wielkiego miasta, które w sensie duchowym jest nazywane Sodomą i Egiptem” (Objawienie 11:8). Dla Syjonu reprezentowanego na ziemi przez jego namaszczone dzieci nastały wtedy naprawdę mroczne czasy!

8. Jaka radykalna zmiana dokonała się w roku 1919 i co z tego wynikło?

⁸ Rok 1919 przyniósł jednak radykalną zmianę. Jehowa zesłał na Syjon światło! Ocalali członkowie Izraela Bożego podnieśli się i zaczęli odzwierciedlać światło pochodzące od Boga, nieustraszenie wznawiając rozgłaszanie dobrej nowiny (Mateusza 5:14-16). Dzięki gorliwości tych chrześcijan do światła Jehowy mogli przyjść jeszcze inni. Najpierw byli to pomazańcy, będący kolejnymi członkami Izraela Bożego. W Księdze Izajasza 60:3 opisano ich jako królów, gdyż mają zostać współdziedzicami Chrystusa w niebiańskim Królestwie Bożym (Objawienie 20:6). Później światło Jehowy przyciągnęło wielką rzeszę drugich owiec, czyli wspomniane w tym wersecie „narody”.

Dzieci niewiasty wracają do domu!

9, 10. (a) Jaki niezwykły widok ujrzała niewiasta i co on wyobrażał? (b) Jaki powód do radości miał Syjon?

⁹ Jehowa zaczyna teraz dodawać więcej szczegółów do obrazu przedstawionego w Księdze Izajasza 60:1-3. Wydaje niewieście następne polecenie: „Podnieś oczy wokoło i zobacz!” Kiedy niewiasta posłusznie to czyni, dostrzega coś bardzo krzepiącego! Jej dzieci wracają do domu. Dalej czytamy: „Wszyscy oni zostali zebrani; przyszli do ciebie. Z daleka przychodzą twoi synowie oraz twoje córki, które będą piastowane u boku” (Izajasza 60:4). W roku 1919 zaczęto na całym świecie głosić o Królestwie, w wyniku czego służbę dla Jehowy podjęło tysiące nowych. Oni również stali się „synami” i „córkami” Syjonu, czyli namaszczonymi duchem członkami Izraela Bożego. Jehowa upiększył więc Syjon, przyprowadzając do światła ostatnich z grona 144 000.

¹⁰ Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak cieszył się Syjon, że ma przy sobie swe dzieci? Ale Jehowa podaje mu jeszcze inne powody do radości: „Wtedy ujrzysz i się rozpromienisz, a twoje serce zadrży i się rozszerzy, gdyż do ciebie napłynie bogactwo morza; przyjdą do ciebie zasoby narodów” (Izajasza 60:5). Zgodnie z tym proroctwem od lat trzydziestych XX wieku przy Syjonie gromadzą się liczne rzesze chrześcijan spodziewających się żyć wiecznie na ziemi. Wychodzą z „morza” ludzkości oddalonej od Boga i reprezentują „zasoby narodów”. Są „kosztownościami wszystkich narodów” (Aggeusza 2:7; Izajasza 57:20). Zwróćmy też uwagę, że nie podejmują służenia Jehowie indywidualnie, na własną rękę. Przeciwnie, pomnażają piękno Syjonu, przyłączając się w oddawaniu czci Bogu do swych namaszczonych braci, z którymi tworzą „jedną trzodę”, podległą „jednemu pasterzowi” (Jana 10:16).

Kupcy i pasterze przybywają na Syjon

11, 12. Opisz tłumy wędrujące w kierunku Syjonu.

¹¹ W rezultacie tego zapowiedzianego zgromadzania liczba czcicieli Jehowy niezwykle wzrasta. Wskazano na to w następnych wersetach. Wyobraź sobie, że stoisz obok proroczej niewiasty na górze Syjon. Spójrz na wschód. Co tam widzisz? „Zakryje cię falująca masa wielbłądów, młode wielbłądy z Midianu i z Efy. Przyjdą wszyscy z Szeby. Przyniosą złoto i wonną żywicę. I oznajmiać będą o przejawach chwały Jehowy” (Izajasza 60:6). Szlakami wiodącymi do Jerozolimy ciągną tłumnie kupcy z karawanami wielbłądów. Wielbłądy zalewają kraj niczym powódź! Kupcy wiozą kosztowne dary — „złoto i wonną żywicę”. Przybywają do światła Jehowy, by Go publicznie wysławiać, ‛oznajmiać o przejawach chwały Jehowy’.

¹² Wędrują nie tylko kupcy. Ku Syjonowi zmierzają również pasterze. Proroctwo mówi dalej: „Zostaną zebrane do ciebie wszystkie trzody Kedara. Będą ci usługiwać barany Nebajota” (Izajasza 60:7a). Plemiona pasterskie udają się do świętego miasta, aby złożyć Jehowie w darze najlepsze sztuki ze swych stad. Ofiarują Syjonowi nawet własne usługi! Jak Jehowa wita te rzesze cudzoziemców? Sam odpowiada: „Pójdą uznane na mój ołtarz, a ja upiększę swój piękny dom” (Izajasza 60:7b). Jehowa serdecznie przyjmuje ofiary i usługi tych cudzoziemców. Ich obecność upiększa Jego świątynię.

13, 14. Co nadciąga od zachodu?

¹³ Odwróć teraz głowę i przyjrzyj się horyzontowi po stronie zachodniej. Co dostrzegasz? W oddali widać coś, co przypomina biały obłok rozpościerający się nad taflą morza. Jehowa stawia nurtujące cię pytanie: „Kim są ci, którzy przylatują niczym obłok i jak gołębie do swych gołębników?” (Izajasza 60:8). Następnie znowu sam odpowiada: „We mnie bowiem będą pokładać nadzieję wyspy, również okręty Tarszisz tak jak na początku, by z daleka sprowadzić twych synów — mają oni ze sobą swe srebro i złoto — dla imienia Jehowy, twego Boga, i dla Świętego Izraelskiego, bo on cię ozdobi” (Izajasza 60:9).

¹⁴ Czy masz przed oczyma ten obraz? Ów biały obłok znajdujący się daleko na zachodzie zbliża się i teraz przypomina skupisko punkcików. Wygląda jak gromada ptaków sunących po falach. Ale gdy są bliżej, stwierdzasz, że to statki z rozpostartymi żaglami. W kierunku Jerozolimy zmierza ich tyle, że przypominają chmarę gołębi. Bardzo szybko wiozą z odległych portów ludzi pragnących oddawać cześć Jehowie w tym mieście.

Rozwój organizacji Jehowy

15. (a) Jaki wzrost zapowiedziano w Księdze Izajasza 60:4-9? (b) Jakiego ducha przejawiają prawdziwi chrześcijanie?

¹⁵ Jakże barwnie wersety od 4 do 9 opisują ogólnoświatowy rozwój widoczny od roku 1919! Dlaczego Jehowa pobłogosławił Syjon takim wzrostem? Ponieważ od owego roku Izrael Boży posłusznie i stale jaśnieje światłem od Jehowy. Czy zauważyłeś jednak, że według wersetu 7 nowi przybysze ‛idą na ołtarz Boży’? Na ołtarzu składa się ofiary, a ten fragment proroctwa przypomina, że służba dla Jehowy rzeczywiście wiąże się z ofiarami. Apostoł Paweł napisał: „Upraszam was, (...) abyście oddali swoje ciała jako ofiarę żywą, świętą, godną upodobania Boga, na świętą służbę pełnioną waszą zdolnością rozumowania” (Rzymian 12:1). W myśl słów Pawła prawdziwi chrześcijanie nie zadowalają się samym uczestniczeniem w cotygodniowych nabożeństwach. Poświęcają czas, energię i środki, by krzewić czyste wielbienie Boga. Czyż obecność takich gorliwych czcicieli nie upiększa „domu” Jehowy? Proroctwo Izajasza to potwierdza. Możemy też być pewni, że tacy gorliwi czciciele są piękni w oczach Jehowy.

16. Kto w starożytności pomagał w dziele odbudowy i kto tak czyni obecnie?

¹⁶ Nowo przybyli chcą pracować. Proroctwo mówi dalej: „Cudzoziemcy będą budować twe mury, a ich królowie będą ci usługiwać” (Izajasza 60:10). Podczas pierwszego spełnienia tych słów w okresie powrotu z niewoli babilońskiej królowie oraz inni ludzie z narodów rzeczywiście pomagali przy odbudowie świątyni i Jerozolimy (Ezdrasza 3:7; Nehemiasza 3:26). W ramach współczesnego urzeczywistnienia tej zapowiedzi członkowie wielkiej rzeszy wspierają ostatek pomazańców w ‛budowaniu’ prawdziwego wielbienia. Pomagają ugruntowywać zbory chrześcijańskie, a tym samym wzmacniają „mury” organizacji Jehowy. Budują także literalnie — wznoszą Sale Królestwa, Sale Zgromadzeń oraz domy Betel. W ten sposób pomagają swym namaszczonym braciom w zaspokajaniu potrzeb rozrastającej się organizacji Jehowy!

17. W jaki między innymi sposób Jehowa ‛ozdabia’ swych sług?

¹⁷ Jakże krzepiące są końcowe słowa z Księgi Izajasza 60:10! Jehowa oznajmia: „W swym oburzeniu cię uderzę, lecz w swej dobrej woli zmiłuję się nad tobą”. Na przełomie lat 1918 i 1919 Jehowa rzeczywiście skarcił swój lud. Ale to już należy do przeszłości. Nastała pora, aby Jehowa okazał miłosierdzie swym namaszczonym duchem sługom oraz towarzyszącym im drugim owcom. Tak też uczynił, o czym świadczy niezwykły wzrost, którym ich pobłogosławił i niejako ozdobił.

18, 19. (a) Co Jehowa obiecuje w odniesieniu do nowych, którzy przybywają do Jego organizacji? (b) Co wyjawiają pozostałe wersety 60 rozdziału Księgi Izajasza?

¹⁸ Każdego roku do organizacji Jehowy przyłączają się setki tysięcy kolejnych „cudzoziemców”, a dla wielu dalszych droga wciąż jest otwarta. Jehowa zapewnia Syjon: „Twoje bramy będą stale otwarte; nie będą zamykane ani we dnie, ani w nocy, żeby zostały do ciebie sprowadzone zasoby narodów, a przewodzić będą ich królowie” (Izajasza 60:11). Niektórzy przeciwnicy próbują zamknąć te „bramy”, wiemy jednak, iż nie zdołają tego dokonać. Przecież sam Jehowa oznajmił, że w taki czy inny sposób „bramy” pozostaną otwarte. Wzrost nadal będzie trwał.

¹⁹ W tych dniach ostatnich Jehowa błogosławi swemu ludowi i go upiększa pod jeszcze innymi względami. Proroczo wskazują na nie pozostałe wersety 60 rozdziału Księgi Izajasza.

Chwała Jehowy oświeca Jego lud

„Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony” (IZAJASZA 60:20).

1. Jak Jehowa błogosławi swym wiernym sługom?

„JEHOWA ma upodobanie w swoim ludzie. Potulnych ozdabia wybawieniem” (Psalm 149:4). Słowa te wypowiedział dawno temu psalmista, a historia potwierdza ich prawdziwość. Swym wiernym sługom Jehowa zapewnia opiekę, pomyślność i ochronę. W starożytności dawał im zwycięstwa nad wrogami. Obecnie pomaga im zachowywać siły duchowe oraz umożliwia wybawienie na podstawie ofiary Jezusa (Rzymian 5:9). Czyni to, ponieważ w Jego oczach są piękni.

2. Jakie przeświadczenie żywią słudzy Boży mimo napotykanego sprzeciwu?

² Rzecz zrozumiała, że w świecie ogarniętym ciemnościami ci, którzy ‛żyją w zbożnym oddaniu’, napotkają sprzeciw (2 Tymoteusza 3:12). Ale Jehowa widzi przeciwników i mówi o nich: „Każdy naród i każde królestwo, które nie będzie ci służyć, zginie; a narody z całą pewnością zostaną spustoszone” (Izajasza 60:12). W dobie obecnej sprzeciw przybiera różne formy. W niektórych krajach oponenci usiłują utrudnić prawdziwym chrześcijanom wielbienie Jehowy lub wręcz je uniemożliwić. Gdzie indziej fanatycy napadają Jego czcicieli i palą ich mienie. Pamiętajmy jednak, że nasz wspaniały Bóg, Jehowa, już ustalił, jaki rezultat przyniesie przeciwstawianie się Jego woli. Zapewnił, iż wrogom się nie powiedzie. Walczący z Syjonem reprezentowanym na ziemi przez jego dzieci poniosą klęskę. Czyż to nie dodaje nam otuchy?

Przeobfite błogosławieństwa

3. Jak zilustrowano piękno i owoce czcicieli Jehowy?

³ W dniach ostatnich teraźniejszego systemu rzeczy Jehowa zlał na swych sług przeobfite błogosławieństwa. Stopniowo upiększył zwłaszcza swe miejsce wielbienia oraz tych, którzy są nazwani od Jego imienia. Jak czytamy w Księdze Izajasza, oznajmił Syjonowi: „Do ciebie przyjdzie chwała Libanu, a zarazem drzewo jałowcowe, jesion i cyprys, żeby upiększyć miejsce mego sanktuarium; i przysporzę chwały miejscu swoich stóp” (Izajasza 60:13). Góry pokryte gęstymi lasami stanowią zachwycający widok. Bujne drzewa są więc stosownym symbolem piękna czcicieli Jehowy i wydawanych przez nich owoców (Izajasza 41:19; 55:13).

4. Czym jest „sanktuarium” oraz ‛miejsce stóp Jehowy’ i jak zostały upiększone?

⁴ A czym jest „sanktuarium” oraz ‛miejsce stóp Jehowy’, wymienione w Księdze Izajasza 60:13? Określenia te odnoszą się do dziedzińców wielkiej duchowej świątyni Jehowy, która umożliwia przystępowanie do Niego i oddawanie Mu czci za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 8:1-5; 9:2-10, 23). Jehowa oświadczył, że zamierza przysporzyć jej chwały, przyprowadzając do niej ludzi ze wszystkich narodów, by oddawali Mu tam cześć (Aggeusza 2:7). Sam Izajasz zobaczył wcześniej rzesze osób ze wszystkich narodów, zmierzające na wywyższoną górę wielbienia Jehowy (Izajasza 2:1-4). Setki lat później apostoł Jan ujrzał w wizji „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Ludzie ci stali ‛przed tronem Boga i dniem i nocą pełnili dla niego świętą służbę w jego świątyni’ (Objawienie 7:9, 15). Proroctwa te spełniają się w dobie obecnej, na własne oczy możemy więc oglądać, jak Jehowa upiększa swój „dom”.

5. Jakiej zmiany na lepsze zaznały dzieci Syjonu?

⁵ Dla Syjonu oznaczało to ogromną zmianę na lepsze! Jehowa oświadcza: „Zamiast być całkowicie opuszczoną i znienawidzoną, przez którą nikt by nie przechodził, będziesz za moją sprawą przedmiotem dumy po czas niezmierzony, radosnym uniesieniem na pokolenie za pokoleniem” (Izajasza 60:15). Pod koniec I wojny światowej „Izrael Boży” istotnie przeżywał ciężki okres (Galatów 6:16). Czuł się ‛całkowicie opuszczony’, ponieważ jego ziemskie dzieci nie rozumiały dokładnie, co jest wolą Boga wobec nich. Potem, w roku 1919, Jehowa ożywił swych namaszczonych sług i odtąd zapewnia im wspaniałą pomyślność duchową. A czyż obietnica z tego wersetu nie napawa radością? Jehowa uzna Syjon za „przedmiot dumy”. Będzie się nim szczycić razem z jego dziećmi. Syjon stanie się „radosnym uniesieniem”, powodem bezgranicznej radości. I nie będzie tak jedynie przez krótką chwilę. Pomyślność Syjonu, reprezentowanego przez jego ziemskie dzieci, potrwa „na pokolenie za pokoleniem”. Nigdy się nie skończy.

6. Jak prawdziwi chrześcijanie korzystają z dóbr narodów?

⁶ Posłuchajmy teraz innej obietnicy Bożej. Jehowa mówi do Syjonu: „Będziesz ssać mleko narodów, będziesz też ssać pierś królów; i poznasz, że ja, Jehowa, jestem twym Wybawcą, a twym Wykupicielem jest Mocarz Jakubowy” (Izajasza 60:16). W jakim sensie Syjon karmi się „mlekiem narodów” i ssie „pierś królów”? Otóż namaszczeni chrześcijanie oraz towarzyszące im „drugie owce” robią użytek z wartościowych dóbr narodów, by popierać czyste wielbienie Boga (Jana 10:16). Dobrowolne datki pozwalają prowadzić wielkie, międzynarodowe dzieło głoszenia i nauczania. Mądre korzystanie ze współczesnej techniki umożliwia wydawanie Pisma Świętego oraz objaśniającej je literatury w setkach języków. Do prawdy biblijnej ma teraz dostęp więcej ludzi niż kiedykolwiek w historii. Mieszkańcy bardzo wielu krajów dowiadują się, że Jehowa, który wykupił swych namaszczonych sług z duchowej niewoli, rzeczywiście jest Wybawcą.

Postęp w sprawach organizacyjnych

7. Jaki niezwykły postęp dokonuje się wśród dzieci Syjonu?

⁷ Jehowa upiększa swój lud w jeszcze inny sposób. Umożliwia mu postęp w sprawach organizacyjnych. W Księdze Izajasza 60:17 czytamy: „Zamiast miedzi przyniosę złoto, a zamiast żelaza przyniosę srebro, a zamiast drewna — miedź, a zamiast kamieni — żelazo; i uczynię pokój twymi nadzorcami, a prawość — wyznaczającymi ci zadania”. Zastąpienie miedzi złotem stanowi ulepszenie i podobnie jest w wypadku pozostałych wymienionych tu materiałów. Zgodnie z tym Izrael Boży w dniach ostatnich ciągle dokonuje różnych usprawnień organizacyjnych. Rozważmy kilka przykładów.

8-10. Omów niektóre ulepszenia w sprawach organizacyjnych wprowadzone od roku 1919.

⁸ Do roku 1919 zbory ludu Bożego wybierały wszystkich starszych i diakonów w sposób demokratyczny. Od owego roku „niewolnik wierny i roztropny” zaczął wyznaczać w każdym zborze kierownika służby, który miał nadzorować działalność ewangelizacyjną (Mateusza 24:45-47). Jednakże w wielu zborach postanowienie to nie okazało się zbyt skuteczne, ponieważ niektórzy starsi wyłonieni demokratycznie nie popierali w pełni dzieła głoszenia. Dlatego w roku 1932 polecono zborom zaprzestać wybierania starszych i diakonów, a wyłonić komitet służby mający współdziałać z kierownikiem służby. W ten sposób „miedź” zajęła miejsce „drewna”, co było sporym usprawnieniem.

⁹ W roku 1938 zbory na całym świecie postanowiły przyjąć lepsze rozwiązanie, które bardziej harmonizowało ze wzorcem biblijnym. Kierowanie zborem powierzono słudze kompanii lub zastępu, wspieranemu przez innych sług, a nad powoływaniem ich czuwał „niewolnik wierny i roztropny”. Całkowicie zrezygnowano z wyborów. Odtąd mężczyźni mający usługiwać w zborze byli wyznaczani teokratycznie. Przypominało to zastąpienie „kamieni” „żelazem” albo „miedzi” „złotem”.

¹⁰ Postęp trwał jednak dalej. Na przykład w roku 1972 zrozumiano, że sprawowanie nadzoru w zborze przez grono współpracujących ze sobą teokratycznie zamianowanych starszych, z których żaden nie ma władzy nad pozostałymi, jeszcze bardziej harmonizuje ze sposobem kierowania zborami obowiązującym w I wieku. A mniej więcej dwa lata temu zdecydowano się na kolejny krok. Wprowadzono usprawnienie w zarządzaniu pewnymi korporacjami prawnymi, dzięki czemu Ciało Kierownicze nie musi już zajmować się codziennymi sprawami związanymi z ich działalnością i może poświęcać więcej uwagi duchowym potrzebom ludu Bożego.

11. Za czyją sprawą Świadkowie Jehowy dokonali zmian w kwestiach organizacyjnych i czym to zaowocowało?

¹¹ Kto stoi za tymi ulepszeniami? Sam Jehowa Bóg. To On powiedział: „Przyniosę złoto” oraz: „Uczynię pokój twymi nadzorcami, a prawość — wyznaczającymi ci zadania”. Jehowa rzeczywiście dogląda swego ludu. Zapowiedziany postęp w sprawach organizacyjnych to kolejny sposób, w jaki upiększa On swych sług. W rezultacie Świadkowie Jehowy zaznają rozmaitych błogosławieństw. W Księdze Izajasza 60:18 czytamy: „Nie będzie już słychać o przemocy w twoim kraju, o złupieniu czy zgubie w twoich granicach. I nazwiesz swe mury Wybawieniem, a swe bramy Chwałą”. Doprawdy piękne słowa! Ale jak się ziściły?

12. Dzięki czemu wśród prawdziwych chrześcijan panuje pokój?

¹² Prawdziwi chrześcijanie pilnie szukają u Jehowy wskazówek i kierownictwa, dzięki czemu potwierdza się zapowiedź Izajasza: „Wszyscy twoi synowie będą ludźmi wyuczonymi przez Jehowę i pokój twych synów będzie obfity” (Izajasza 54:13). Ponadto oddziałuje na nich duch Jehowy, a jednym z jego owoców jest pokój (Galatów 5:22, 23). W rezultacie przejawiają pokojowe usposobienie, co sprawia, że przypominają oazę wytchnienia w świecie pełnym przemocy. Panujący wśród nich pokój, oparty na miłości, którą okazują sobie nawzajem, stanowi przedsmak życia w nowym świecie (Jana 15:17; Kolosan 3:14). Zapewne każdy z nas jest zachwycony, że może rozkoszować się tym pokojem i przyczyniać się do niego — przysparza on bowiem czci i chwały naszemu Bogu oraz jest głównym elementem naszego raju duchowego (Izajasza 11:9).

Światło od Jehowy wciąż będzie świecić

13. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa nigdy nie przestanie zsyłać światła na swój lud?

¹³ Czy Jehowa zawsze będzie zsyłać światło na swój lud? Oczywiście! W Księdze Izajasza 60:19, 20 powiedziano: „Słońce nie będzie już dla ciebie światłem za dnia ani swą jasnością nie będzie cię oświetlał księżyc. I Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony, a twój Bóg twoim pięknem. Słońce twe już nie będzie zachodzić, nie będzie też ubywać twego księżyca, bo Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony i dopełnią się dni twej żałoby”. Kiedy w roku 1919 dobiegła końca „żałoba” duchowych wygnańców, zaczęło ich oświecać światło od Jehowy. Po upływie przeszło 80 lat dalej cieszą się Jego przychylnością, ponieważ światło od Niego wciąż świeci. I nie zgaśnie. Dla swoich czcicieli Bóg nigdy nie ‛zajdzie’ jak słońce ani Go nie ‛ubędzie’ niczym księżyca. Będzie zsyłał na nich światło przez całą wieczność. Jakież to cudowne zapewnienie dla nas, żyjących w dniach ostatnich tego świata pogrążonego w mroku!

14, 15. (a) Dzięki czemu wszyscy słudzy Boży zostają „uznani za prawych”? (b) Jakiego istotnego urzeczywistnienia słów z Księgi Izajasza 60:21 wyglądają drugie owce?

¹⁴ Posłuchajmy teraz jeszcze jednej obietnicy Jehowy dotyczącej ziemskiego przedstawiciela Syjonu, Izraela Bożego. W Księdze Izajasza 60:21 czytamy: „Jeśli chodzi o twój lud, wszyscy będą prawi; po czas niezmierzony będą posiadać tę ziemię, oni — zasadzona przeze mnie latorośl, dzieło moich rąk, ku mojej ozdobie”. Kiedy w roku 1919 chrześcijańscy pomazańcy wznowili działalność, stali się niezwykłą grupą ludzi. W rażąco grzesznym świecie zostali „uznani za prawych” na podstawie swej niezachwianej wiary w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa Chrystusa (Rzymian 3:24; 5:1). Następnie wzorem Izraelitów wyzwolonych z niewoli babilońskiej objęli w posiadanie pewien duchowy „kraj”, czyli obszar działalności, w którym mieli się cieszyć rajem duchowym (Izajasza 66:8). Rajskie piękno tego „kraju” nigdy nie przyblaknie, bo w odróżnieniu od starożytnych Izraelitów członkowie Izraela Bożego nie okażą się niewierni. Swą wiarą, wytrwałością i gorliwością nigdy nie przestaną przysparzać chwały imieniu Boga.

¹⁵ Wszyscy Izraelici duchowi są objęci nowym przymierzem. Mają prawo Jehowy wypisane na swych sercach, a On na podstawie Jezusowej ofiary okupu przebaczył im grzechy (Jeremiasza 31:31-34). Uznaje ich za prawych jako swoich „synów” i traktuje tak, jak gdyby byli doskonali (Rzymian 8:15, 16, 29, 30). Również ich współtowarzysze z drugich owiec dostępują przebaczenia grzechów na podstawie ofiary Jezusa i podobnie jak Abraham zostają dzięki wierze uznani za prawych jako przyjaciele Boga. „Wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Wyczekują też jeszcze innego niezwykłego błogosławieństwa. Po przeżyciu „wielkiego ucisku” lub dostąpieniu zmartwychwstania ujrzą literalne urzeczywistnienie słów z Księgi Izajasza 60:21, gdy cały nasz glob zostanie przeobrażony w raj (Objawienie 7:14; Rzymian 4:1-3). Wówczas „potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:11, 29).

Ciągły rozwój

16. Jaką doniosłą obietnicę złożył Jehowa i jak się ona urzeczywistniła?

¹⁶ W końcowym wersecie 60 rozdziału Księgi Izajasza znajdujemy ostatnie w tym fragmencie przyrzeczenie Jehowy. Mówi On do Syjonu: „Malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja, Jehowa, przyśpieszę to w stosownym czasie” (Izajasza 60:22). W naszych czasach Jehowa dotrzymuje słowa. Kiedy w roku 1919 pomazańcy podjęli na nowo działalność, rzeczywiście było ich niewielu. Ale ten „malutki” zastęp zaczął się powiększać o dalszych Izraelitów duchowych. Następnie przyłączały się do nich coraz liczniejsze drugie owce. Pokój w szeregach ludu Bożego, raj duchowy istniejący w ich „kraju”, przyciągnął tyle szczerych osób, że „niewielki” naprawdę urósł w „potężny naród”. Składa się on teraz z Izraela Bożego oraz przeszło sześciu milionów gorliwych „cudzoziemców”, a zatem przewyższa liczebnością wiele państw na świecie (Izajasza 60:10). Wszyscy członkowie tego „narodu” biorą udział w odzwierciedlaniu światła od Jehowy, dzięki czemu stają się piękni w Jego oczach.

17. Jaki wpływ wywarło na ciebie omówienie 60 rozdziału Księgi Izajasza?

¹⁷ Omówienie głównych myśli 60 rozdziału Księgi Izajasza rzeczywiście umacnia w wierze. Otuchy dodaje świadomość, że Jehowa tak wcześnie wiedział, iż Jego lud pójdzie na duchowe wygnanie, lecz potem z niego powróci. Podziwem napełnia nas to, że Jehowa z takim wyprzedzeniem przewidział wielki wzrost liczby prawdziwych czcicieli w naszych czasach. A jakże pokrzepia myśl, iż Jehowa nas nie opuści! Ileż miłości kryje się w zapewnieniu, że bramy „miasta” pozostaną otwarte, by mogli je przekroczyć ludzie „odpowiednio usposobieni do życia wiecznego”! (Dzieje 13:48). Jehowa nadal będzie oświecał swój lud. Syjon w dalszym ciągu będzie powodem do dumy, gdyż jego dzieci będą roztaczać coraz jaśniejszy blask (Mateusza 5:16). Z całą pewnością jesteśmy jeszcze bardziej zdecydowani trzymać się blisko Izraela Bożego i cenić przywilej odzwierciedlania światła od Jehowy!