1. (a) Co wspólnego mieli ze sobą Jefte i Anna? (Zobacz ilustracje tytułowe). (b) Na jakie pytania odpowiemy w tym artykule?

ON BYŁ odważnym wodzem; ona — uległą żoną. On był dzielnym wojownikiem; ona — skromną gospodynią. Oboje wielbili Jehowę. Co jeszcze wspólnego mieli ze sobą sędzia Jefte i żona Elkany Anna? Każde z nich złożyło Bogu ślub i wiernie go wypełniło. Są pod tym względem dobrym przykładem dla dzisiejszych sług Jehowy.

WIERNIE SPEŁNILI SWOJE ŚLUBY

5. Jaki ślub złożył Jefte i jak potoczyły się wypadki?

⁵ Jefte złożył Jehowie obietnicę, gdy wyruszał na wojnę z Ammonitami, którzy ciemiężyli lud Boży (Sędz. 10:7-9). Bardzo pragnął zwyciężyć i dlatego ślubował: „Jeśli (...) wydasz synów Ammona w moją rękę, to wychodzący, który wyjdzie mi naprzeciw z drzwi mojego domu, gdy wrócę w pokoju od synów Ammona, będzie należał do Jehowy”. Jak potoczyły się wypadki? Jefte pokonał Ammonitów, a gdy wracał po zwycięskiej bitwie, na spotkanie wyszła mu jego ukochana córka. Okazało się, że to ona ‛będzie należała do Jehowy’ (Sędz. 11:30-34). Co to dla niej oznaczało?

6. (a) Na co musieli się zdobyć Jefte i jego córka, żeby spełnić ślub? (b) Czego na temat obietnic złożonych Bogu uczymy się z Powtórzonego Prawa 23:21, 23 oraz Psalmu 15:4?

⁶ Żeby spełnić ślub Jeftego, jego córka miała służyć Jehowie w przybytku. Czy Jefte złożył tę obietnicę pochopnie? Nie. W gruncie rzeczy mógł przypuszczać, że na spotkanie wyjdzie mu córka. Ale tak czy inaczej, ta sytuacja była dla nich obojga bardzo trudna pod względem emocjonalnym, bo musieli zdobyć się na wielkie poświęcenie. Gdy Jefte ujrzał córkę, „rozdarł swe szaty” i powiedział, że jest bardzo przytłoczony. Ona ‛opłakiwała swoje dziewictwo’. Dlaczego tak zareagowali? Jefte nie miał syna, a jego jedyna córka miała nigdy nie wyjść za mąż ani nie urodzić mu wnuków. Mogli się zastanawiać, co z linią rodową i dziedzictwem. Jednak w całej tej sytuacji nie to było dla nich najważniejsze. Jefte stwierdził: „Otworzyłem usta do Jehowy i nie mogę tego cofnąć”. A jego córka powiedziała: „Uczyń ze mną według tego, co wyszło z twych ust” (Sędz. 11:35-39). Oboje byli lojalni i nie brali pod uwagę złamania obietnicy danej Najwyższemu Bogu — i to bez względu na to, ile musieli w związku z tym poświęcić (odczytaj Powtórzonego Prawa 23:21, 23; Psalm 15:4).