DOWODZENIE WIERNOŚCI CHĘTNYM PONOSZENIEM OFIAR

11, 12. Jaki ślub złożył Jefte i z czym się on wiązał?

¹¹ Jefte zdawał sobie sprawę, że wyzwolenie narodu izraelskiego z ręki Ammonitów będzie wymagało Bożej pomocy. Obiecał, że jeśli Jehowa da mu zwycięstwo, to po powrocie do domu pierwszą osobę, która wyjdzie go powitać, ‛ofiaruje na całopalenie’ (Sędz. 11:30, 31). Z czym wiązało się złożenie takiej ofiary?

¹² Ofiary z ludzi są dla Jehowy czymś obrzydliwym. Bez wątpienia więc Jefte nie zamierzał nikogo dosłownie składać w ofierze (Powt. Pr. 18:9, 10). Zgodnie z Prawem Mojżeszowym całopalenia były w całości przeznaczone dla Jehowy. Zatem najwyraźniej Jefte miał na myśli oddanie kogoś na wyłączną służbę dla Boga, co oznaczało stałe usługiwanie w przybytku. Jehowa przystał na jego propozycję i mu pobłogosławił — wydał wrogów w jego rękę, czym zapewnił mu spektakularne zwycięstwo (Sędz. 11:32, 33). Kto okazał się ‛ofiarą na całopalenie’ dla Boga?

13, 14. Czego na temat wierności Jeftego możemy się dowiedzieć z Sędziów 11:35?

¹³ Przypomnijmy sobie scenę opisaną na początku artykułu. Kto wyszedł Jeftemu na spotkanie, gdy ten wrócił z bitwy? Jego ukochana córka, jedyne dziecko! Jefte stanął w obliczu próby. Czy dotrzyma słowa i odda córkę, by usługiwała w przybytku przez resztę życia?

¹⁴ Po raz kolejny Jefte dokonał dobrego wyboru, zapewne dzięki uwzględnieniu Bożych zasad. Być może przypomniał sobie słowa z Księgi Wyjścia 23:19, gdzie powiedziano, że słudzy Boga powinni chętnie dawać Mu to, co mają najlepszego. Prawo wskazywało również, że kiedy ktoś złoży obietnicę, jest zobowiązany jej dotrzymać: „Jeżeli jakiś mężczyzna składa Jehowie ślub (...), nie wolno mu złamać swego słowa. Ma postępować zgodnie ze wszystkim, co wyszło z jego ust” (Liczb 30:2). Tak jak wierna Anna, która prawdopodobnie żyła w tych samych czasach, Jefte był gotowy spełnić swój ślub, chociaż wiedział, co to będzie oznaczać dla niego oraz jego córki. Była ona jego jedynym dzieckiem — jedyną nadzieją na posiadanie potomka, który przedłużyłby jego linię rodową i otrzymał dziedzictwo w Izraelu (Sędz. 11:34). Mimo to Jefte powiedział: „Otworzyłem usta do Jehowy i nie mogę tego cofnąć” (Sędz. 11:35). Jego wierność, choć związana z dużymi osobistymi wyrzeczeniami, zapewniła mu Boże uznanie i błogosławieństwo. Czy postąpiłbyś tak jak on?

15. Jaką obietnicę wielu z nas złożyło i jak możemy dowieść swojej wierności?

¹⁵ Kiedy oddaliśmy swe życie Jehowie, obiecaliśmy bezwarunkowo spełniać Jego wolę. Wiedzieliśmy, że życie zgodne z tą obietnicą będzie wymagać poświęceń. Jednak takie nastawienie jest poddawane próbie zwłaszcza wtedy, gdy mamy zrobić coś, co początkowo odbiega od naszych oczekiwań i upodobań. Kiedy w służbie dla Boga zdobywamy się na takie wyrzeczenia, dowodzimy, że jesteśmy wierni. Wynikające z tego błogosławieństwa zawsze dalece przewyższają wszelkie ofiary, które ponosimy, i ból, jaki może się z tym wiązać (Malach. 3:10).

16. Jak córka Jeftego zareagowała na ślub złożony przez ojca? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁶ Córce Jeftego zapewne nie było łatwo pogodzić się z konsekwencjami ślubu złożonego przez ojca. Istniała pewna różnica między tym ślubem a przysięgą Anny, która zobowiązała się, że odda swojego syna Samuela, by służył w przybytku jako nazirejczyk (1 Sam. 1:11). Nazirejczycy mogli zakładać rodziny. Natomiast córka Jeftego musiała z tego zrezygnować, bo miała być ‛ofiarowana na całopalenie’ (Sędz. 11:37-40). Jako córka zwycięskiego dowódcy i izraelskiego wodza, zapewne poślubiłaby najznamienitszego mężczyznę w kraju. Tymczasem miała pokornie usługiwać w przybytku. Jak na to zareagowała? Dała dowód, że stawia służbę dla Jehowy na pierwszym miejscu. Powiedziała: „Mój ojcze, jeśli otworzyłeś swe usta do Jehowy, uczyń ze mną według tego, co wyszło z twych ust” (Sędz. 11:36). Swoje naturalne pragnienie, żeby mieć męża i dzieci, poświęciła na rzecz prawdziwego wielbienia. Jak możemy naśladować jej ofiarność?

17. (a) Jak możemy naśladować wierność Jeftego i jego córki? (b) Jak słowa z Hebrajczyków 6:10-12 zachęcają cię do ofiarności?

¹⁷ Tysiące młodych mężczyzn i kobiet jest gotowych zrezygnować — przynajmniej na pewien okres — z zawarcia związku małżeńskiego czy posiadania dzieci, by w pełni zaangażować się w służbę dla Jehowy. Osoby starsze chętnie poświęcają czas, który normalnie mogłyby spędzać z dziećmi i wnukami, żeby pracować na teokratycznych budowach lub skorzystać z Kursu dla Ewangelizatorów Królestwa i usługiwać na terenach, gdzie potrzeba więcej głosicieli. Inni tak układają osobiste sprawy, że mogą wziąć udział w kampaniach organizowanych w okresie Pamiątki. Taka służba pełniona całym sercem sprawia Jehowie głęboką radość — On nigdy nie zapomni o ‛naszej pracy ani o miłości, którą Mu okazujemy’ (odczytaj Hebrajczyków 6:10-12). Czy możesz zdobyć się na dodatkowe ofiary, by służyć Jehowie w pełniejszej mierze?