7. (a) Jak Rachab dała wyraz swojej wierze w Jehowę? (b) Jaką postawę powinni dziś przybrać nowo zainteresowani i jakie podjąć działanie?

⁷ Rachab słyszała już o potędze Jehowy. Dlatego mogła z wiarą powiedzieć ukrytym przez siebie przybyszom: „Wiem, że Jahwe [Jehowa] dał wam ten kraj, gdyż postrach wasz padł na nas i wszyscy mieszkańcy kraju struchleli przed wami”. Poinformowała ich, czego się zdołała dowiedzieć o wielkich czynach Jehowy, po czym rzekła: „Bóg wasz, Jahwe, jest Bogiem wysoko na niebie i nisko na ziemi. Dlatego teraz przysięgnijcie mi na Jahwe, że jak ja okazałam wam życzliwość, tak i wy okażecie życzliwość domowi mojego ojca; dacie mi znak jako rękojmię” (Joz. 2:9-13, BT).

10. W jaki szczególny sposób należało potraktować Jerycho?

¹⁰ Popatrzmy teraz na te dramatyczne wypadki z innego punktu widzenia. „Jerycho było na głucho zamknięte z powodu synów Izraela; nikt tam nie wychodził ani nie wchodził”. Było ono pierwszym miastem kananejskim, na które miał spaść egzekucyjny miecz Jehowy. Dlatego należało je potraktować w sposób szczególny, tak jak to czyniono z pierwocinami przeznaczonymi dla Boga. Jozue wyjaśnił: „Miasto stanie się obiektem oddanym na zagładę: razem ze wszystkim, co w nim jest, należy do Jehowy” (Joz. 6:1, 17; por. Wyjścia 22:29; Kapł. 27:26).

14. Jaką niezwykłą taktykę nakazał Jehowa przy oblężeniu Jerycha?

¹⁴ Spójrzmy teraz na pole bitewne. Jehowa kazał zastosować doprawdy niecodzienną taktykę! Przez sześć kolejnych dni kapłani izraelscy raz dziennie okrążają Jerycho, niosąc arkę, która wyobraża obecność Jehowy. Siedmiu z nich idzie przodem, dmąc w rogi baranie, a cały pochód otwierają i zamykają maszerujący żołnierze. Natomiast siódmego dnia Izraelici wstają ‛wcześnie, wraz ze świtem’, i obchodzą miasto siedmiokrotnie. Mieszkańcy Jerycha z pewnością drżą z przerażenia! (Joz. 6:2-15).

16. (a) Jakie cuda dokonują się w chwili upadku Jerycha? (b) Jak Rachab zostaje nagrodzona za swoją wiarę?

¹⁶ Na koniec Jozue rzuca swoim ludziom rozkaz: „Krzyknijcie, bo Jehowa wydaje wam miasto”! Rozlega się więc grzmiący okrzyk wojenny. Ziemia zaczyna się trząść i oto niepojętym cudem mury Jerycha rozsypują się w gruzy. Izraelici posłusznie wbiegają do miasta, aby wytracić w nim wszystko, co żyje, a następnie je podpalić.