Wykwalifikowani mężczyźni wyznaczeni do „ważnego zadania” (Dzieje 6:1-6)

17-19. Jaki drażliwy problem wyłonił się w zborze i jak apostołowie go rozwiązali?

¹⁷ Tymczasem wyłonił się delikatny problem, który zagroził pomyślności młodego zboru od wewnątrz. Na czym polegał? Wielu nowo ochrzczonych chrześcijan spoza Jerozolimy zatrzymało się w mieście na dłużej, żeby pogłębić swoją wiedzę. Uczniowie mieszkający w Jerozolimie chętnie dostarczyli pieniędzy na zakup żywności i innych potrzebnych artykułów (Dzieje 2:44-46; 4:34-37). I właśnie wtedy wynikła drażliwa kwestia. „Przy codziennym podziale żywności pomijano” wdowy mówiące po grecku (Dzieje 6:1). Natomiast wdowy mówiące po hebrajsku nie były przeoczane. W grę najwyraźniej wchodziła dyskryminacja. A rzadko który problem stanowi tak duże zagrożenie dla jedności.

¹⁸ Apostołowie, tworzący ciało kierownicze rozrastającego się zboru, uznali, że nie byłoby mądre, gdyby „przestali nauczać słowa Bożego i rozdzielali żywność” (Dzieje 6:2). Dlatego polecili braciom wyszukać siedmiu mężczyzn „pełnych ducha i odznaczających się mądrością”, którym można by powierzyć to „ważne zadanie” (Dzieje 6:3). Potrzebni byli mężczyźni z odpowiednimi kwalifikacjami, ponieważ najwyraźniej chodziło nie tylko o rozdzielanie pokarmu, ale też o dysponowanie pieniędzmi, robienie zakupów i prowadzenie dokładnych zapisków. Wszyscy zaproponowani do tego zadania mieli greckie imiona, co przypuszczalnie zostało dobrze przyjęte przez pomijane wdowy. Apostołowie z modlitwą rozpatrzyli kandydatury siedmiu zgłoszonych mężczyzn i powierzyli im to „ważne zadanie”e.

¹⁹ Czy usługiwanie przy rozdzielaniu żywności zwalniało tych braci z obowiązku głoszenia dobrej nowiny? Nic podobnego! Jeden z nich, Szczepan, wyróżnił się odważnym i dobitnym dawaniem świadectwa (Dzieje 6:8-10). A Filip został nazwany „ewangelizatorem” (Dzieje 21:8). Wyraźnie więc widać, że mężczyźni ci dalej byli gorliwymi kaznodziejami.