Obejmuje okres: ponad 140 lat między 1657 a 1473 p.n.e.

Wypróbowanie Hioba nastąpiło długo po czasach Abrahama. Działo się to wtedy, gdy ‛nie było na ziemi nikogo takiego jak Hiob — mąż nienaganny i prostolinijny’ (1:8). Prawdopodobnie doszło do tego między śmiercią Józefa (rok 1657 p.n.e.), człowieka o niezwykłej wierze, a czasem, w którym na drogę nieskazitelności wkroczył Mojżesz. Izrael był wtedy skalany demonicznym kultem praktykowanym przez Egipcjan, ale Hiob wyróżniał się jako rzecznik czystego wielbienia. Ponadto zwyczaje wspomniane w rozdziale 1 tej księgi oraz fakt, że Bóg uznawał Hioba za swego prawdziwego czciciela, wskazują raczej na czasy patriarchów niż na późniejszy okres po roku 1513 p.n.e., kiedy to Jehowa zajmował się wyłącznie narodem izraelskim, podlegającym Prawu (Am. 3:2; Efez. 2:12). A zatem, uwzględniając długie życie Hioba, księga ta obejmuje zapewne okres między rokiem 1657 a 1473 p.n.e., w którym umarł Mojżesz;