„Niech imię Jehowy dalej będzie błogosławione” (HIOBA 1:21).

1. Przypuszczalnie kto i kiedy napisał Księgę Hioba?

KIEDY Mojżesz miał około 40 lat, uciekł z Egiptu przed gniewem faraona i zamieszkał w Midianie (Dzieje 7:23, 29). Podczas pobytu w tej krainie mógł słyszeć o dramatycznych przeżyciach Hioba, który mieszkał w leżącej nieopodal ziemi Uc. Gdy wiele lat później, pod koniec wędrówki po pustkowiu, przebywał z narodem izraelskim w pobliżu tej ziemi, mógł się tam czegoś dowiedzieć na temat ostatnich lat życia Hioba. Według tradycji żydowskiej to właśnie Mojżesz w jakiś czas po śmierci Hioba napisał księgę noszącą jego imię.

2. W jaki sposób Księga Hioba umacnia wiarę nowożytnych sług Jehowy?

² Księga Hioba umacnia wiarę nowożytnych sług Bożych. W jaki sposób? Ukazuje doniosłe wydarzenia, które rozegrały się w niebie. Uwydatnia kwestię sporną co do powszechnego zwierzchnictwa Boga. Pomaga też zrozumieć, z czym się wiąże zachowywanie nieskazitelności oraz dlaczego Jehowa niekiedy dopuszcza, by Jego słudzy cierpieli. Poza tym demaskuje Szatana Diabła jako arcywroga Jehowy i ludzkości. Dowodzi również, że niedoskonali ludzie tacy jak Hiob mogą dochować lojalności Jehowie nawet w obliczu okrutnych prób. Przeanalizujmy niektóre wydarzenia opisane w tej księdze.

Hiob poddany próbie przez Szatana

3. Co wiemy o Hiobie i dlaczego stał się on celem ataków Szatana?

³ Hiob był człowiekiem zamożnym i wpływowym, patriarchą kierującym się szlachetnymi zasadami. Najwyraźniej cieszył się szacunkiem jako doradca, który nie odmawiał pomocy potrzebującym. A co najważniejsze, żywił bojaźń przed Bogiem. Został opisany jako człowiek „nienaganny i prostolinijny oraz bojący się Boga i stroniący od zła”. To właśnie ze względu na zbożne oddanie — a nie majątek czy wpływy — stał się celem ataków Szatana Diabła (Hioba 1:1; 29:7-16; 31:1).

4. Czym jest nieskazitelność?

⁴ Na początku Księgi Hioba opisano, jak aniołowie zebrali się w niebie przed Jehową. Pojawił się tam również Szatan i wysunął zarzuty pod adresem Hioba (odczytaj Hioba 1:6-11). Chociaż wspomniał o majątku tego męża, swoją uwagę skupił na zakwestionowaniu jego nieskazitelności. Przymiot ten charakteryzuje kogoś, kto jest prostolinijny, nienaganny, prawy i nieposzlakowany. W znaczeniu biblijnym człowiek nieskazitelny jest z całego serca oddany Jehowie.

5. Co Szatan twierdził w związku z Hiobem?

⁵ Szatan twierdził, że Hiob oddaje cześć Bogu z samolubnych pobudek. Utrzymywał, iż Hiob pozostanie lojalny wobec Jehowy, dopóki Bóg będzie go nagradzał i ochraniał. Aby udzielić odpowiedzi na zarzut Szatana, Jehowa pozwolił mu przypuścić atak na tego wiernego sługę. W rezultacie Hiob w ciągu zaledwie jednego dnia dowiedział się, że postradał trzody, prawie wszystkich sług oraz dziesięcioro dzieci (Hioba 1:13-19). Czy atak Szatana złamał lojalność Hioba? Biblia tak opisuje jego reakcję na te nieszczęścia: „Jehowa dał i Jehowa zabrał. Niech imię Jehowy dalej będzie błogosławione” (Hioba 1:21).

6. (a) Co się wydarzyło na kolejnym zgromadzeniu w niebie? (b) Kogo jeszcze miał na myśli Szatan, gdy zakwestionował niezłomną lojalność Hioba wobec Jehowy?

⁶ Po jakimś czasie w niebie odbyło się kolejne zgromadzenie. Szatan znowu wystąpił przeciw Hiobowi, mówiąc do Boga: „Skóra za skórę — i wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę. Dla odmiany wyciągnij, proszę, swą rękę i dotknij jego kości i jego ciała, i zobacz, czy nie będzie cię przeklinał prosto w twarz”. Zauważmy, że Szatan rozszerzył swoje oskarżenia na innych. Twierdząc, iż „wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę”, zakwestionował niezłomną lojalność nie tylko Hioba, ale również każdego człowieka oddającego cześć Jehowie. Wtedy Bóg pozwolił Szatanowi dotknąć Hioba bolesną chorobą (Hioba 2:1-8). Jednak nie był to koniec prób, jakie spadły na tego sługę Bożego.

Czego możemy się nauczyć z postawy Hioba

7. W jaki sposób żona Hioba oraz jego towarzysze wywierali na niego presję?

⁷ Początkowo ciosy wymierzone w Hioba dosięgały także jego żonę. Utrata dzieci oraz rodzinnego majątku zapewne ją zdruzgotały. Udrękę sprawiał jej też widok męża cierpiącego w chorobie. Zawołała: „Czy jeszcze trzymasz się mocno swej nieskazitelności? Przeklnij Boga i umrzyj!”. Potem przybyli do Hioba trzej mężowie, Elifaz, Bildad i Cofar — rzekomo po to, by go podnieść na duchu. Jednakże ich rozumowanie było zwodnicze, toteż okazali się „uciążliwymi pocieszycielami”. Na przykład Bildad sugerował, że dzieci Hioba dopuściły się czegoś złego i dlatego spotkał je taki los. Elifaz insynuował, iż cierpienia Hioba są karą za dawne grzechy. Podawał nawet w wątpliwość, czy osoby postępujące nienagannie mają jakąkolwiek wartość w oczach Boga! (Hioba 2:9, 11; 4:8; 8:4; 16:2; 22:2, 3). Mimo tak silnej presji Hiob zachował niezłomną postawę. Co prawda popełnił błąd, gdyż „raczej swoją duszę uznawał za prawą, a nie Boga” (Hioba 32:2). Niemniej przez cały czas pozostawał Mu wierny.

8. Jaki piękny przykład pod względem udzielania rad dał Elihu?

⁸ Następnie głos zabrał Elihu, który także przyszedł odwiedzić Hioba. Najpierw przysłuchiwał się argumentom samego Hioba oraz jego trzech towarzyszy. Całej czwórce ustępował wiekiem, ale nie mądrością. W przeciwieństwie do innych uprzejmie zwrócił się do Hioba po imieniu. Pochwalił go za prawe postępowanie, ale też zwrócił uwagę, iż zanadto skoncentrował się na wykazywaniu własnej nienaganności. Potem zapewnił go, że zawsze warto wiernie służyć Bogu (odczytaj Hioba 36:1, 11). Cóż za piękny przykład dla tych, którzy obecnie muszą udzielić komuś jakiejś rady! Elihu okazał cierpliwość, uważnie słuchał, nie szczędził stosownych pochwał i dopiero potem przekazał budujące sugestie (Hioba 32:6; 33:32).

9. Jak Jehowa pomógł Hiobowi?

⁹ Na koniec Hiob przeżył coś naprawdę zdumiewającego! W Biblii czytamy: „Jehowa odezwał się z wichru do Hioba”. Za pomocą szeregu pytań życzliwie, ale stanowczo pomógł Hiobowi skorygować sposób myślenia. Hiob chętnie przyjął skarcenie i przyznał: „Stałem się niewiele znaczący. (...) Kajam się w prochu i popiele”. Gdy Jehowa skończył mówić do Hioba, zapałał gniewem na jego trzech pocieszycieli, ponieważ nie wypowiadali się „zgodnie z prawdą”. Hiob miał się za nich modlić. Potem „Jehowa odwrócił niewolniczy stan Hioba, gdy ten modlił się za swych towarzyszy, i Jehowa zaczął w dwójnasób dodawać wszystko, co niegdyś posiadał Hiob” (Hioba 38:1; 40:4; 42:6-10).

Jak głęboko miłujemy Jehowę?

10. Dlaczego Jehowa nie zignorował ani nie zniszczył Szatana?

¹⁰ Dlaczego Jehowa — Stwórca i Władca wszechświata — nie zlekceważył oskarżeń Diabła? Ponieważ wiedział, że ani zignorowanie, ani zniszczenie Szatana nie rozwiązałoby podniesionej przezeń kwestii. Diabeł utrzymywał, że Hiob, wybitny sługa Jehowy, wyrzeknie się lojalności, jeśli przestanie mu się powodzić pod względem materialnym. Tymczasem Hiob poddany próbie pozostał lojalny. Wówczas Szatan wysunął twierdzenie, że każdy człowiek odwróci się od Boga, jeśli zazna cierpień fizycznych. Hiob cierpiał, ale zachował niezłomną lojalność. Tak więc ten wierny, choć niedoskonały człowiek dowiódł, że Szatan jest kłamcą. A co powiedzieć o innych sługach Bożych?

11. Jak Jezus udzielił jednoznacznej odpowiedzi na zarzuty Szatana?

¹¹ W gruncie rzeczy każdy sługa Boży, który pozostaje lojalny mimo przeciwności zsyłanych przez Szatana, dowodzi, że w jego wypadku oskarżenia tego pozbawionego skrupułów wroga są kłamliwe. Jezus przyszedł na ziemię i dał jednoznaczną odpowiedź na zarzuty Szatana. Był doskonały, tak jak nasz praojciec Adam, więc dochowując wierności aż do śmierci, ponad wszelką wątpliwość wykazał, że Szatan jest kłamcą, a jego zarzuty są fałszywe (Obj. 12:10).

12. Co może i powinien czynić każdy sługa Jehowy?

¹² Niemniej Szatan wciąż doświadcza czcicieli Jehowy. Każdy z nas może i powinien dowodzić swoją nieskazitelnością, że służy Jehowie nie z samolubnych pobudek, lecz z miłości. Jak się zapatrujemy na tę powinność? Poczytujemy sobie za zaszczyt możliwość dochowywania lojalności Jehowie. Poza tym pokrzepia nas świadomość, że Jehowa udziela nam sił do przetrwania napotykanych przeciwności i że tak jak to było w wypadku Hioba, nie pozwala, by wykraczały poza określone granice (1 Kor. 10:13).

Szatan — zuchwały przeciwnik i odstępca

13. Co na temat postawy Szatana mówi Księga Hioba?

¹³ Pisma Hebrajskie wyjawiają, w jaki sposób Szatan zuchwale zakwestionował władzę Jehowy oraz sprowadził rodzinę ludzką na manowce. Więcej informacji na temat sprzeciwu Szatana zawierają Chrześcijańskie Pisma Greckie. Księga Objawienia opisuje, jak Jehowa wykaże słuszność swego zwierzchnictwa oraz ostatecznie unicestwi Szatana. Buntowniczą postawę tego przeciwnika Bożego ukazuje też Księga Hioba. Na spotkania odbywające się w niebie Szatan przybywał nie po to, by wysławiać Jehowę. Przejawiał nikczemne nastawienie i przyświecał mu złowrogi cel. Gdy oskarżył Hioba i otrzymał zgodę na poddanie go próbie, „odszedł sprzed osoby Jehowy” (Hioba 1:12; 2:7).

14. Jakie nastawienie do Hioba miał Szatan?

¹⁴ A zatem Księga Hioba ukazuje Szatana jako bezlitosnego wroga ludzkości. Między niebiańskimi zgromadzeniami wspomnianymi w rozdziale 1 i 2 upłynął nieokreślony czas, w którym Hiob przeszedł surową próbę (Hioba 1:6; 2:1). Zachował jednak wierność, dzięki czemu Jehowa mógł o nim powiedzieć do Szatana: „Jeszcze trzyma się mocno swej nieskazitelności, chociaż ty mnie pobudzasz przeciwko niemu, bym go pochłonął bez powodu”. Ale Szatan nie przyznał, że jego twierdzenia okazały się fałszywe. Przeciwnie, domagał się poddania Hioba kolejnej ciężkiej próbie. Tak więc Diabeł doświadczył go zarówno wtedy, gdy mu się powodziło, jak i wtedy, gdy popadł w ubóstwo. Szatan z całą pewnością nie ma współczucia dla osób będących w potrzebie ani dla dotkniętych jakimś nieszczęściem. Nienawidzi ludzi przejawiających niezłomną lojalność (Hioba 2:3-5). Jednak Hiob swoją wiernością dowiódł, że Szatan jest kłamcą.

15. Co wspólnego z Szatanem mają dzisiejsi odstępcy?

¹⁵ Szatan stał się pierwszym odstępcą. Jego cechy odzwierciedlają ci, którzy obecnie schodzą na drogę odstępstwa. Ich umysły nierzadko są zatrute duchem krytykanctwa wobec poszczególnych członków zboru, starszych albo Ciała Kierowniczego. Niektórzy odstępcy są przeciwni używaniu imienia Jehowa. Nie chcą zdobywać wiedzy o Bogu ani Mu służyć. Wzorem swego ojca, Szatana, atakują lojalnych sług Bożych (Jana 8:44). Całkiem słusznie czciciele Jehowy wystrzegają się wszelkich kontaktów z takimi osobnikami! (2 Jana 10, 11).

Hiob wywyższał imię Jehowy

16. Jaki stosunek do Jehowy miał Hiob?

¹⁶ Hiob używał imienia Jehowa i je wysławiał. Nawet gdy był zdruzgotany doniesieniami o śmierci dzieci, nie przypisał Bogu nic niestosownego. Co prawda niesłusznie sądził, że to za sprawą Jehowy poniósł straty, niemniej stawał w obronie Jego imienia. W jednej z późniejszych wypowiedzi Hioba czytamy: „Bojaźń przed Jehową — to jest mądrość, a odwrócenie się od zła jest zrozumieniem” (Hioba 28:28).

17. Co pomogło Hiobowi trwać w nieskazitelności?

¹⁷ Co pomogło Hiobowi trwać w nieskazitelności? Najwyraźniej jeszcze przed zaznaniem nieszczęść nawiązał mocną więź z Jehową. Chociaż nic nie wskazuje na to, żeby wiedział o wyzwaniu rzuconym Bogu przez Szatana, to jednak był zdecydowany zachować lojalność. Oznajmił: „Póki nie skonam, nie wyrzeknę się swej nieskazitelności!” (Hioba 27:5). Jak Hiob nawiązał taką bliską więź z Bogiem? Niewątpliwie cenił to, czego się dowiedział o Jego postępowaniu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem, którzy byli dalekimi krewnymi Hioba. Sporo przymiotów Jehowy mógł też dostrzec dzięki obserwowaniu dzieł stwórczych (odczytaj Hioba 12:7-9, 13, 16).

18. (a) Jak Hiob dowiódł swego oddania dla Jehowy? (b) W jaki sposób możemy naśladować piękny przykład Hioba?

¹⁸ Pod wpływem zdobytej wiedzy Hiob pragnął podobać się Jehowie. Regularnie składał ofiary za swe dzieci na wypadek, gdyby któreś z nich jakimś czynem wywołało niezadowolenie Boga albo ‛przeklęło Go w swym sercu’ (Hioba 1:5). Nawet w obliczu ciężkiej próby wypowiadał się o Jehowie pozytywnie (Hioba 10:12). Dał nam tym piękny przykład! My również powinniśmy regularnie nabywać dokładnej wiedzy o Bogu i Jego zamierzeniu. Trzymajmy się pożytecznych zwyczajów duchowych, takich jak studium, modlitwa, chodzenie na zebrania oraz głoszenie dobrej nowiny. Poza tym róbmy, co w naszej mocy, by oznajmiać imię Jehowy. Pamiętajmy również, że nieskazitelność Hioba podobała się Jehowie i podobnie raduje Jego serce lojalność dzisiejszych sług Bożych. Tematem tym zajmiemy się w następnym artykule.

„Bądź mądry, mój synu, i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga” (PRZ. 27:11).

1, 2. (a) Jakie wyzwanie rzucone przez Szatana opisuje Księga Hioba? (b) Co dowodzi, że Szatan po śmierci Hioba nie przestał urągać Jehowie?

JEHOWA pozwolił Szatanowi wypróbować nieskazitelność Hioba. W rezultacie ten lojalny sługa Boży stracił trzody, dzieci i zdrowie. Ale kiedy Szatan zakwestionował jego nieskazitelną postawę, miał na myśli nie tylko Hioba. Oświadczył: „Skórę za skórę — i wszystko, co człowiek ma, da za swą duszę”. Wyzwanie to zrodziło kwestię, która objęła jeszcze inne osoby oprócz Hioba i pozostała aktualna nawet po jego śmierci (Hioba 2:4).

² Około 600 lat po próbach Hioba Jehowa natchnął Salomona do napisania: „Bądź mądry, mój synu, i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga” (Prz. 27:11). Najwyraźniej więc Szatan w dalszym ciągu urągał Jehowie. Jeszcze później apostoł Jan ujrzał w wizji, jak Szatan, którego wyrzucono z nieba wkrótce po ustanowieniu Królestwa Bożego w roku 1914, nieustannie oskarża sług Boga. A zatem nawet obecnie, u kresu dni ostatnich tego niegodziwego systemu, wciąż kwestionuje nieskazitelność sług Bożych! (Obj. 12:10).

3. Jakie cenne wnioski płyną z Księgi Hioba?

³ Rozważmy więc trzy ważne wnioski płynące z Księgi Hioba. Po pierwsze, dramatyczne przeżycia tego wiernego męża demaskują rzeczywistego wroga ludzkości, inicjatora sprzeciwu wobec sług Bożych. Tym wrogiem jest Szatan Diabeł. Po drugie, bez względu na to, jakie spotkają nas trudności, zdołamy zachować niezłomną lojalność dzięki silnej więzi z Bogiem. Po trzecie, gdy przechodzimy próby, możemy tak jak Hiob liczyć na wsparcie od Boga. Obecnie Jehowa udziela nam go za pośrednictwem swego Słowa i świętego ducha oraz swej organizacji.

Zawsze pamiętaj, kto jest rzeczywistym wrogiem

4. Kto jest odpowiedzialny za obecną sytuację na świecie?

⁴ Wielu nie wierzy w istnienie Szatana. Dlatego chociaż osoby takie są zaniepokojone warunkami na świecie, nie rozumieją, że odpowiedzialność za tę sytuację ponosi właśnie on. Owszem, spora część winy spoczywa na samych ludziach. Nasi prarodzice, Adam i Ewa, postanowili uniezależnić się od swego Stwórcy. Od tego czasu kolejne pokolenia postępowały bardzo niemądrze. Nie należy jednak zapominać, że to Diabeł nakłonił Ewę do buntu przeciw Bogu. I to on w świecie niedoskonałych, umierających ludzi stworzył system podporządkowany jego władzy. A ponieważ jest „bogiem tego systemu rzeczy”, społeczeństwo ludzkie przejawia jego dominujące przywary: pychę, swarliwość, zazdrość, chciwość, buntowniczość oraz skłonność zwodzenia (2 Kor. 4:4; 1 Tym. 2:14; 3:6; odczytaj Jakuba 3:14, 15). Cechy te prowadzą do konfliktów politycznych i religijnych, nienawiści, zepsucia i zamętu, które ściągają na ludzi mnóstwo nieszczęść.

5. Co chcemy robić z cenną wiedzą, którą posiadamy?

⁵ Jako słudzy Jehowy posiadamy nader cenną wiedzę. Rozumiemy, kto jest winny pogarszającej się sytuacji światowej. Dlatego czujemy się wręcz przymuszeni, by uczestniczyć w służbie kaznodziejskiej i wyjawiać ludziom tożsamość głównego wichrzyciela. Jesteśmy szczęśliwi, że stoimy po stronie prawdziwego Boga, Jehowy, i możemy wyjaśniać innym, jak unicestwi On Szatana oraz położy kres ludzkim cierpieniom.

6, 7. (a) Kto ponosi odpowiedzialność za prześladowanie czcicieli prawdziwego Boga? (b) Jak możemy brać przykład z Elihu?

⁶ Szatan ponosi odpowiedzialność nie tylko za liczne zgryzoty trapiące świat, ale też za sprzeciw, który napotykają słudzy Boży. Jest zdecydowany poddawać nas próbom. Jezus Chrystus rzekł do apostoła Piotra: „Szymonie, Szymonie, oto Szatan zażądał, żeby was przesiać jak pszenicę” (Łuk. 22:31). Podobnie każdy, kto obecnie kroczy śladami Jezusa, doświadczy takich czy innych przeciwności. Piotr przyrównał Diabła do ‛ryczącego lwa, starającego się kogoś pożreć’. A Paweł oświadczył: „Wszyscy, którzy pragną żyć w zbożnym oddaniu w łączności z Chrystusem Jezusem, będą też prześladowani” (1 Piotra 5:8; 2 Tym. 3:12).

⁷ Gdy kogoś z naszych współwyznawców dosięga jakieś nieszczęście, nie powinniśmy obwiniać o to Jehowy. Jak już wspomnieliśmy, rzeczywistym wrogiem jest Szatan. Do poszkodowanego brata nie odnosimy się więc z rezerwą, jak to czynili fałszywi pocieszyciele Hioba, lecz wzorujemy się na Elihu, który zwrócił się do niego niczym prawdziwy przyjaciel. Staramy się wesprzeć danego chrześcijanina w zmaganiach z naszym wspólnym wrogiem, Szatanem (Prz. 3:27; 1 Tes. 5:25). Pragniemy dopomóc współwyznawcy, żeby niezależnie od tego, co się wydarzy, zachował nieskazitelność i tym samym rozradował serce Jehowy.

8. Dlaczego Szatan nie zdołał powstrzymać Hioba od wysławiania Jehowy?

⁸ Pierwszym cennym dobrem, którego Szatan pozbawił Hioba, były zwierzęta. Prawdopodobnie stanowiły źródło jego utrzymania. Ale Hiob wykorzystywał je także w związku z wielbieniem Boga. Po ‛uświęceniu’ swych dzieci „wstawał wczesnym rankiem i składał ofiary całopalne według liczby ich wszystkich; bo Hiob mówił: ‚Może zgrzeszyli moi synowie i przeklęli Boga w swym sercu’. Tak Hiob czynił zawsze” (Hioba 1:4, 5). A zatem Hiob regularnie składał Jehowie ofiary ze zwierząt. Niestety, z chwilą rozpoczęcia się prób stracił taką możliwość. Nie miał już ‛nic wartościowego’, czym mógłby okazywać Jehowie szacunek (Prz. 3:9). Nadal jednak mógł Go wysławiać swymi ustami — i rzeczywiście to czynił!

Pielęgnuj bliską więź z Jehową

9. Co jest naszym najcenniejszym dobrem?

⁹ Niezależnie od tego, czy jesteśmy bogaci, czy biedni, młodzi czy starzy, zdrowi czy chorzy, możemy pielęgnować bliską więź z Jehową. Dzięki niej bez względu na napotkane przeciwności zdołamy zachować niezłomną lojalność i będziemy radować serce Jehowy. Taką odważną i niezachwianą postawę zajęły nawet osoby, które znały prawdę tylko w niewielkim stopniu.

10, 11. (a) Jak pewna siostra znosiła próby lojalności wobec Boga? (b) Jakiej dobitnej odpowiedzi chrześcijanka ta udzieliła Szatanowi?

¹⁰ Rozważmy przykład siostry Walentyny Garnowskiej, należącej do licznego grona rosyjskich Świadków, którzy niczym wierny Hiob pozostali niezłomnie lojalni pomimo ciężkich prób. W roku 1945, gdy miała jakieś 20 lat, do jej domu rodzinnego zaszedł z dobrą nowiną pewien brat. Powracał jeszcze dwukrotnie, by porozmawiać o Biblii, po czym już nigdy go nie zobaczyła. Mimo to zaczęła głosić sąsiadom. W rezultacie została aresztowana i skazana na 8 lat łagru. Gdy w roku 1953 odzyskała wolność, od razu wznowiła działalność kaznodziejską. Znowu jednak trafiła do więzienia — tym razem na 10 lat. Po kilkuletnim przetrzymywaniu w różnych obozach przeniesiono ją do kolejnego, w którym siostry miały Biblię. Pewnego dnia jedna z nich pokazała ją Walentynie, a ta bardzo się tym wzruszyła. Wcześniej widziała Biblię jedynie w rękach brata, który w roku 1945 zapoznał ją z prawdą!

¹¹ W roku 1967 Walentyna wyszła na wolność i w końcu mogła usymbolizować chrztem swe oddanie się Jehowie. Odzyskaną swobodę wykorzystywała na gorliwe głoszenie aż do roku 1969, kiedy to ponownie ją aresztowano i skazano na 3 lata więzienia. Mimo to głosiła dalej. Pomogła poznać prawdę 44 osobom. Zmarła w roku 2001, spędziwszy w więzieniach i łagrach aż 21 lat. Była gotowa poświęcić wszystko, nawet swoją wolność, by zachować niezłomną lojalność. U schyłku życia powiedziała: „Nigdy nie miałam własnego domu. Wszystko, co posiadałam, mieściło się w jednej walizce. Ale byłam szczęśliwa, że mogę służyć Jehowie”. Jakże dobitnej odpowiedzi chrześcijanka ta udzieliła Szatanowi, który twierdził, że w obliczu prób ludzie nie pozostaną lojalni wobec Boga! (Hioba 1:9-11). Możemy być pewni, że rozradowała serce Jehowy i że On wyczekuje momentu, gdy przywróci życie jej samej oraz wszystkim innym sługom, którzy dochowali wierności aż do śmierci (Hioba 14:15).

12. Jaką rolę w naszej więzi z Jehową odgrywa miłość?

¹² Nasza serdeczna więź z Jehową opiera się na miłości do Niego. Podziwiamy przymioty, którymi się odznacza, i robimy, co w naszej mocy, by dostosować swoje życie do Jego woli. Wbrew twierdzeniom Diabła miłujemy Jehowę dobrowolnie i bezwarunkowo. Ta szczera miłość dodaje nam sił do zachowywania niezłomnej postawy w obliczu prób. A Jehowa zapewnia, że „strzec będzie drogi lojalnych wobec niego” (Prz. 2:8; Ps. 97:10).

13. Jak Jehowa ocenia to, co dla Niego robimy?

¹³ Powodowani miłością darzymy szacunkiem imię Jehowy, i to niezależnie od swych ograniczeń. On dostrzega nasze szlachetne pobudki i nie ocenia nas negatywnie, jeśli nie możemy czynić tyle, ile byśmy chcieli. Liczy się nie tylko to, co robimy, ale również dlaczego to robimy. Chociaż Hiob był pogrążony w żalu i sporo przeżył, swoim oskarżycielom mówił, że miłuje drogi Jehowy (odczytaj Hioba 10:12; 28:28). W ostatnim rozdziale Księgi Hioba czytamy, iż Bóg zapłonął gniewem na Elifaza, Bildada i Cofara, ponieważ nie mówili prawdy. Zarazem wyraził się z uznaniem o Hiobie — czterokrotnie nazwał go ‛swoim sługą’ i polecił mu wstawić się za fałszywymi pocieszycielami (Hioba 42:7-9). Obyśmy i my postępowali w sposób podobający się Jehowie.

Jehowa wspiera swych wiernych sług

14. Jak Jehowa pomógł Hiobowi skorygować sposób myślenia?

¹⁴ Hiob wytrwał w nieskazitelności, choć był niedoskonały. W obliczu skrajnego nacisku zdarzało mu się patrzeć na sprawy z niewłaściwego punktu widzenia. Na przykład powiedział do Jehowy: „Wołam do ciebie o pomoc, lecz ty mi nie odpowiadasz; (...) całą potęgą swej ręki żywisz do mnie wrogość”. Ponadto przywiązywał nadmierną wagę do usprawiedliwiania siebie, gdyż oświadczył: „Nie jestem w błędzie” oraz „Na mych dłoniach nie ma gwałtu, a moja modlitwa jest czysta” (Hioba 10:7; 16:17; 30:20, 21). Mimo to Jehowa życzliwie mu pomógł, kierując do niego szereg pytań, które odwróciły jego uwagę od własnej osoby. Pozwoliły mu też wyraźniej dostrzec wyższość Boga i znikomość człowieka. Hiob przyjął te wskazówki i skorygował swój sposób myślenia (odczytaj Hioba 40:8; 42:2, 6).

15, 16. W jaki sposób Jehowa pomaga swym sługom w dobie obecnej?

¹⁵ Również obecnie Jehowa udziela swym sługom życzliwych rad i wskazówek. Prócz tego możemy korzystać z cennych dobrodziejstw. Na przykład ofiara okupu złożona przez Jezusa Chrystusa stworzyła grunt pod przebaczenie grzechów. Na jej podstawie możemy pomimo swej niedoskonałości cieszyć się bliską więzią z Bogiem (Jak. 4:8; 1 Jana 2:1). W obliczu przeciwności modlimy się też o wsparcie i krzepiącą pomoc świętego ducha Bożego. Poza tym mamy kompletną Biblię. Jeśli ją czytamy i rozmyślamy nad jej treścią, to przygotowujemy się na próby wiary. Studiowanie tej Księgi pomaga nam też rozumieć kwestie sporne dotyczące powszechnego zwierzchnictwa oraz naszej lojalności i nieskazitelności.