Właśnie w okresie, gdy usiłowano dokonywać tego okropnego ludobójstwa, pewnemu hebrajskiemu małżeństwu, Amramowi i Jochebed, urodził się śliczny chłopczyk. Nietrudno sobie wyobrazić, jak ich radość ustąpiła miejsca strachowi, gdy przypomnieli sobie o zarządzeniu faraona. Patrząc jednak na swe maleństwo, postanowili, że bez względu na konsekwencje nie opuszczą go (2 Mojżeszowa 2:1, 2; 6:20).

Wiara pobudza do działania

Przez trzy miesiące Amram i Jochebed ukrywali swe dziecko (2 Mojżeszowa 2:2). Było to jednak ryzykowne, gdyż Hebrajczycy i Egipcjanie mieszkali blisko siebie. Każdy, kogo by przyłapano na próbie przekroczenia rozkazu faraona, z pewnością zostałby ukarany śmiercią razem z dzieckiem. Co więc mogli zrobić ci oddani rodzice, by ocalić zarówno syna, jak i siebie?

Jochebed zebrała kilka pędów papirusu. Jest to mocna bylina podobna do bambusa, mająca trójkanciastą łodygę mniej więcej grubości palca. Może być wysoka nawet na 6 metrów. Egipcjanie wytwarzali z niej papier, maty, żagle, sandały i lekkie łodzie.

Jochebed uformowała z łodyg kosz wystarczająco duży, by można w nim zmieścić dziecko. Następnie powlekła go żywicą i smołą, dzięki czemu był dobrze spojony i nie przepuszczał wody. Potem włożyła synka do środka i ukryła kosz w sitowiu na brzegu Nilu (2 Mojżeszowa 2:3).

Jochebed opiekowała się dzieckiem dopóty, dopóki nie odstawiła go od piersi.c Dzięki temu miała wiele wspaniałych okazji, by pouczać syna o prawdziwym Bogu, Jehowie. Potem oddała dziecko córce faraona, która nadała mu imię Mojżesz, co znaczy „wyciągnięty z wody” (2 Mojżeszowa 2:10).

Lekcja dla nas

Amram i Jochebed w pełni wyzyskali ów niezbyt długi okres, w którym mieli sposobność pouczania swego syna, na czym polega czyste wielbienie. Dzisiejsi rodzice powinni czynić podobnie. Jest to wręcz niezbędne. Szatan Diabeł „krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć” (1 Piotra 5:8). Nie posiadałby się z radości, gdyby jego ofiarą padli młodzi ludzie — chłopcy i dziewczęta — którzy mają możliwość stać się oddanymi sługami Jehowy. Wcale nie darzy ich sympatią! Dlatego mądrzy rodzice wszczepiają w swe malutkie dzieci bojaźń wobec prawdziwego Boga, Jehowy (Przypowieści 22:6; 2 Tymoteusza 3:14, 15).

Wysiłki Amrama i Jochebed, którzy ukrywali swe niemowlę przez pierwsze trzy miesiące jego życia, zaliczono w Liście do Hebrajczyków 11:23 do uczynków wiary. Ci bogobojni rodzice ufali w zbawczą moc Jehowy, toteż nie opuścili swego dziecka, za co zostali pobłogosławieni. My również powinniśmy ściśle trzymać się praw i zasad Jehowy, pamiętając, iż cokolwiek On dopuszcza, przyczyni się ostatecznie do naszej wiecznej pomyślności i szczęścia (Rzymian 8:28).