Ktoś, kogo w kontaktach z Jezusem spotkały szczególne przywileje — sędziwy Jan. Najwyraźniej należał do pierwszych uczniów Jana Chrzciciela, którym pokazano Baranka Bożego, i do pierwszych czterech, których Pan zaprosił do wzięcia razem z nim udziału w służbie (Jana 1:35-39; Marka 1:16-20). Pozostawał w zażyłych stosunkach z Jezusem przez cały okres jego służby — był uczniem, którego „Jezus miłował” i który spoczywał u jego piersi podczas ostatniej Paschy (Jana 13:23; Mat. 17:1; Marka 5:37; 14:33). Widział rozdzierającą serce scenę egzekucji i to jemu Jezus powierzył wtedy swą cielesną matkę; poza tym właśnie Jan wyprzedził Piotra, gdy śpieszyli do grobu, by sprawdzić, czy Jezus rzeczywiście powstał z martwych, tak jak usłyszeli (Jana 19:26, 27; 20:2-4).

2. Dlaczego można powiedzieć, że Jan był przygotowany do spisania Ewangelii, i w jakim celu ją sporządził?

² Blisko 70 lat gorliwej służby oraz wizje i rozmyślania w czasie niedawnego uwięzienia na odludnej wyspie Patmos dobrze przygotowały Jana do spisania tego, co długo pielęgnował w sercu. Duch święty pobudził teraz jego umysł, umożliwiając mu przypomnienie sobie oraz spisanie cennych i życiodajnych wypowiedzi, aby każdy czytelnik ‛uwierzył, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i aby dzięki wierze miał życie za sprawą imienia Jezusa’ (20:31).

Osobiste wątki w tej relacji wskazują, że pisarz był nie tylko jednym z apostołów, ale też jednym z trzech najbliższych współpracowników Jezusa, do których należeli Piotr, Jakub i Jan, towarzyszący mu przy szczególnych okazjach (Mat. 17:1; Marka 5:37; 14:33).

⁴ W tych końcowych wersetach nazwano pisarza uczniem, „którego Jezus miłował”. Zarówno to, jak i podobne określenia pojawiają się w sprawozdaniu kilkakrotnie, nigdzie jednak nie występuje imię apostoła Jana. Przytoczono słowa Jezusa, który o wspomnianym uczniu powiedział: „Jeżeli moją wolą jest, aby on pozostał, aż przyjdę, to co tobie do tego?” (Jana 21:20, 22). Nasuwa to myśl, iż o wiele lat miał on przeżyć Piotra oraz innych apostołów. Szczegóły te pasują do apostoła Jana. Rzecz ciekawa, że po otrzymaniu wizji dotyczącej przyjścia Jezusa, opisanej potem w Księdze Objawienia, Jan zakończył owo znamienne proroctwo słowami: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie” (Obj. 22:20).