• 43 Ewangelia według Jana
    „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne”

    • 1. Jak Biblia ukazuje zażyłą więź łączącą Jezusa z Janem?

      EWANGELIE spisane przez Mateusza, Marka i Łukasza były w obiegu od przeszło 30 lat, a chrześcijanie z I wieku cenili je jako relacje ludzi natchnionych duchem świętym. Stulecie jednak dobiegało końca, a towarzyszy Jezusa ubywało, toteż mogło się nasuwać pytanie: Czy nie należałoby czegoś dopowiedzieć? Czy nie żyje jeszcze ktoś, kto na podstawie własnych wspomnień mógłby podać dalsze cenne szczegóły ze służby Jezusa? Owszem, był ktoś taki. Ktoś, kogo w kontaktach z Jezusem spotkały szczególne przywileje — sędziwy Jan. Najwyraźniej należał do pierwszych uczniów Jana Chrzciciela, którym pokazano Baranka Bożego, i do pierwszych czterech, których Pan zaprosił do wzięcia razem z nim udziału w służbie (Jana 1:35-39; Marka 1:16-20). Pozostawał w zażyłych stosunkach z Jezusem przez cały okres jego służby — był uczniem, którego „Jezus miłował” i który spoczywał u jego piersi podczas ostatniej Paschy (Jana 13:23; Mat. 17:1; Marka 5:37; 14:33). Widział rozdzierającą serce scenę egzekucji i to jemu Jezus powierzył wtedy swą cielesną matkę; poza tym właśnie Jan wyprzedził Piotra, gdy śpieszyli do grobu, by sprawdzić, czy Jezus rzeczywiście powstał z martwych, tak jak usłyszeli (Jana 19:26, 27; 20:2-4).

      2. Dlaczego można powiedzieć, że Jan był przygotowany do spisania Ewangelii, i w jakim celu ją sporządził?

      2 Blisko 70 lat gorliwej służby oraz wizje i rozmyślania w czasie niedawnego uwięzienia na odludnej wyspie Patmos dobrze przygotowały Jana do spisania tego, co długo pielęgnował w sercu. Duch święty pobudził teraz jego umysł, umożliwiając mu przypomnienie sobie oraz spisanie cennych i życiodajnych wypowiedzi, aby każdy czytelnik ‛uwierzył, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, i aby dzięki wierze miał życie za sprawą imienia Jezusa’ (20:31).

      3, 4. Jakie są biblijne i pozabiblijne dowody przemawiające (a) za kanonicznością tej Ewangelii oraz (b) za tym, że spisał ją Jan?

      3 Za pisarza owej relacji uznawali Jana chrześcijanie z początku II stulecia, którzy traktowali jego dzieło jako bezsporną część kanonu natchnionych Pism. Również Klemens Aleksandryjski, Ireneusz, Tertulian i Orygenes, żyjący na przełomie II i III wieku, poświadczają, iż sprawozdanie to sporządził Jan. Ponadto wielu dowodów dostarcza sama ta księga. Niewątpliwie napisał ją Żyd, który dobrze znał zwyczaje i kraj swych rodaków (2:6; 4:5; 5:2; 10:22, 23). Osobiste wątki w tej relacji wskazują, że pisarz był nie tylko jednym z apostołów, ale też jednym z trzech najbliższych współpracowników Jezusa, do których należeli Piotr, Jakub i Jan, towarzyszący mu przy szczególnych okazjach (Mat. 17:1; Marka 5:37; 14:33). Z tego grona nie można brać pod uwagę Jakuba (syna Zebedeusza), gdyż został on stracony przez Heroda Agryppę I mniej więcej w roku 44, to znaczy długo przed spisaniem tej księgi (Dzieje 12:2). W grę nie wchodzi również Piotr, ponieważ w Ewangelii według Jana 21:20-24 wymieniono go obok pisarza.

      4 W tych końcowych wersetach nazwano pisarza uczniem, „którego Jezus miłował”. Zarówno to, jak i podobne określenia pojawiają się w sprawozdaniu kilkakrotnie, nigdzie jednak nie występuje imię apostoła Jana. Przytoczono słowa Jezusa, który o wspomnianym uczniu powiedział: „Jeżeli moją wolą jest, aby on pozostał, aż przyjdę, to co tobie do tego?” (Jana 21:20, 22). Nasuwa to myśl, iż o wiele lat miał on przeżyć Piotra oraz innych apostołów. Szczegóły te pasują do apostoła Jana. Rzecz ciekawa, że po otrzymaniu wizji dotyczącej przyjścia Jezusa, opisanej potem w Księdze Objawienia, Jan zakończył owo znamienne proroctwo słowami: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie” (Obj. 22:20).

  • 43 Ewangelia według Jana
    „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne”

    • 9. Co świadczy o tym, że Ewangelia według Jana zawiera mnóstwo uzupełniających informacji? Czy jednak podaje wszystkie szczegóły ze służby Jezusa?

      9 Dobra nowina „według Jana” zawiera mnóstwo uzupełniających informacji; 92 procent jej treści stanowi materiał nie zamieszczony w pozostałych trzech Ewangeliach. Mimo to Jan kończy swą relację słowami: „Jest też zresztą wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał; a gdyby je spisano ze wszystkimi szczegółami, sądzę, że cały świat nie pomieściłby spisanych zwojów” (21:25).