WŚRÓD ostatnich natchnionych ksiąg biblijnych znajdują się trzy listy apostoła Jana, napisane najprawdopodobniej w 98 roku n.e. w Efezie. Pierwsze dwa zachęcają chrześcijan do dalszego chodzenia w świetle i do podjęcia walki przeciw odstępczym wpływom.

DALEJ CHODŹMY W ŚWIETLE, MIŁOŚCI I WIERZE

(1 Jana 1:1 do 5:21)

Pierwszy list apostoła Jana adresowany do wszystkich pozostających w jedności z Chrystusem zawiera istotne wskazówki pomocne w przeciwstawianiu się odstępstwu oraz w niewzruszonym trwaniu w prawdzie i prawości. Jan podkreśla potrzebę chodzenia w świetle, miłości i wierze.

„Jeśli (...) chodzimy w świetle, tak jak on sam [Bóg] jest w świetle”, pisze apostoł, „to rzeczywiście łączy nas wspólnota”. A ponieważ Bóg jest Źródłem miłości, Jan nawołuje: „Dalej miłujmy się nawzajem”. „Miłość do Boga” pobudza nas do ‛przestrzegania jego przykazań’, a dzięki „naszej wierze” w Jehowę, Jego Słowo i Jego Syna zwyciężamy świat (1 Jana 1:7; 4:7; 5:3, 4).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:2; 4:10 — W jakim sensie Jezus jest „ofiarą przebłagalną”? Przebłagać znaczy „ułagodzić”, „zadośćuczynić”. Jezus złożył swe życie na ofiarę przebłagalną w tym sensie, że przez ten akt zadośćuczynił wymaganiom doskonałej sprawiedliwości. Ofiara ta dała Bogu podstawę do okazania miłosierdzia i przebaczenia grzechów tym, którzy wierzą w Jezusa (Jana 3:16; Rzym. 6:23).

2:7, 8 — Jakie przykazanie apostoł Jan nazywa „starym” i jednocześnie „nowym”? Jan mówi o przykazaniu dotyczącym ofiarnej miłości braterskiej (Jana 13:34). Nazywa je „starym”, ponieważ Jezus dał je ponad 60 lat przed napisaniem przez Jana pierwszego natchnionego listu. Dlatego ci, którzy uwierzyli, mieli ten nakaz „od początku” swego chrześcijańskiego życia. Natomiast wspomniane przykazanie jest „nowe” w tym sensie, że wykracza poza ramy ‛miłowania bliźniego jak siebie samego’ i wymaga okazywania miłości gotowej do poświęceń (Kapł. 19:18; Jana 15:12, 13).

3:2 — Co „nie zostało ujawnione” namaszczonym chrześcijanom i kogo zobaczą oni „takim, jakim jest”? Namaszczonym chrześcijanom nie zostało ujawnione, jacy dokładnie będą po zmartwychwstaniu do życia niebiańskiego w ciałach duchowych (Filip. 3:20, 21). Wiedzą oni jednak, że ‛gdy Bóg się ujawni, będą do Niego podobni, ponieważ ujrzą Go właśnie takim, jakim jest’ — jako „Ducha” (2 Kor. 3:17, 18).

5:5-8 — Jak woda, krew i duch składają świadectwo, że „Jezus jest Synem Bożym”? Woda złożyła świadectwo w tym sensie, że gdy Jezus został w niej ochrzczony, sam Jehowa wyraził dla niego uznanie jako swego Syna (Mat. 3:17). Krew Jezusa, czyli jego życie, dana jako „odpowiedni okup za wszystkich”, również wskazała, że Chrystus jest Synem Bożym (1 Tym. 2:5, 6). A duch święty złożył takie świadectwo, gdy w chwili chrztu zstąpił na Jezusa i uzdolnił go, by „szedł przez kraj, czyniąc dobro i uzdrawiając wszystkich ciemiężonych przez Diabła” (Jana 1:29-34; Dzieje 10:38).

Czego się możemy nauczyć:

2:9-11; 3:15. Chrześcijanin, który pozwoli komuś lub czemuś zdławić swoją miłość do braci, pogrąża się w duchowej ciemności i nie wie, gdzie idzie.