„OTO BARANEK BOŻY”

(Jana 1:1 do 11:54)

Ujrzawszy Jezusa, Jan Chrzciciel z przekonaniem oświadcza: „Oto Baranek Boży, który usuwa grzech świata!” (Jana 1:29). W trakcie podróży przez Samarię, Galileę, Judeę oraz teren na wschód od Jordanu Jezus głosi, naucza i dokonuje potężnych dzieł. Przychodzi do niego mnóstwo ludzi i zaczyna w niego wierzyć (Jana 10:41, 42).

Jednym z najwspanialszych cudów dokonanych przez Syna Bożego jest wskrzeszenie Łazarza, który od czterech dni był martwy. Dzięki temu wielu uwierzyło w Jezusa. Niemniej naczelni kapłani i faryzeusze naradzają się, by go zgładzić. Dlatego odchodzi on „do krainy blisko pustkowia, do miasta zwanego Efraim” (Jana 11:53, 54).

‛DALEJ GO NAŚLADUJ’

(Jana 11:55 do 21:25)

Zbliża się Pascha 33 roku n.e. i Jezus wraca do Betanii. Dnia 9 Nisan wjeżdża do Jerozolimy na źrebięciu oślicy. Nazajutrz ponownie zjawia się w świątyni. Po tym, jak modli się o uświęcenie imienia swego Ojca, z nieba rozlega się głos: „Już otoczyłem je chwałą i jeszcze je chwałą otoczę” (Jana 12:28).

W trakcie posiłku paschalnego Jezus udziela swym naśladowcom pożegnalnych wskazówek i modli się za nich. Zostaje aresztowany, osądzony i stracony na palu, potem jednak Bóg go wskrzesza.