Jonasz patrzył zupełnie inaczej

6. Jak Niniwczycy zareagowali na orędzie głoszone przez Jonasza?

⁶ Przeanalizujmy teraz drugi przykład — postawę Jonasza. Tym razem wyrok ciążył na Niniwie. Prorok Jonasz miał ogłosić jej mieszkańcom, że ich zło ‛dotarło przed oblicze Jehowy’ (Jonasza 1:2). Niniwa wraz z przedmieściami tworzyła wielkie miasto, „na trzy dni drogi pieszej”. Gdy Jonasz w końcu usłuchał polecenia Bożego i przybył do miasta, ogłaszał: „Jeszcze tylko czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zniszczona”. Słysząc to, „mieszkańcy Niniwy uwierzyli Bogu i ogłosili post, i (...) oblekli się w wory”. Skruchę okazał nawet tamtejszy król (Jonasza 3:1-6).

7. Jak Jehowa zareagował na skruchę Niniwczyków?

⁷ Ich reakcja była więc całkiem inna niż mieszkańców Sodomy. Jak Jehowa potraktował skruszonych Niniwczyków? W Księdze Jonasza 3:10 powiedziano: „Prawdziwy Bóg pożałował nieszczęścia, o którym mówił, że na nich sprowadzi; i nie sprowadził go”. Jehowa „pożałował” w tym sensie, że odstąpił od swego zamiaru, ponieważ Niniwczycy zaniechali złego postępowania. Nie zmienił swych norm, ale widząc ich skruchę, zmienił decyzję (Malachiasza 3:6).

8. Dlaczego Jonasz był rozgoryczony?

⁸ Czy Jonasz popatrzył na sprawy z Bożego punktu widzenia, gdy się dowiedział, że Niniwa nie zostanie zniszczona? Niestety, nie. Biblia informuje: „Jonaszowi bardzo się to nie podobało i zapałał gniewem”. Co zrobił? W sprawozdaniu czytamy dalej: „Modlił się więc do Jehowy i rzekł: ‚Ach, Jehowo, czyż nie to miałem na myśli, gdy jeszcze byłem na swej ziemi? Właśnie dlatego wyruszyłem i uciekałem do Tarszisz; bo wiedziałem, żeś ty Bóg łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i obfitujący w lojalną życzliwość oraz żałujący nieszczęścia’” (Jonasza 4:1, 2). Jonasz znał przymioty Jehowy. Tym razem jednak popadł w rozgoryczenie i nie spojrzał na skruszonych Niniwczyków Jego oczami.

9, 10. (a) Jakiej lekcji Jehowa udzielił Jonaszowi? (b) Dlaczego możemy uznać, że Jonasz w końcu spojrzał na Niniwczyków oczami Jehowy?

⁹ Jonasz wyszedł z Niniwy, zbudował sobie szałas, usiadł w jego cieniu i czekał, „dopóki nie zobaczy, co się stanie z miastem”. Jehowa sprawił, że wyrosła tykwa, która rzucała na Jonasza cień. Ale nazajutrz uschła. Gdy proroka to rozzłościło, Jehowa rzekł: „Tobie żal tykwy (...). Czy więc ja nie miałbym żałować Niniwy, wielkiego miasta, w którym jest więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi wcale nie umiejących odróżnić swej prawicy od lewicy, a do tego wiele zwierząt domowych?” (Jonasza 4:5-11). Była to dla Jonasza naprawdę dobitna lekcja, ukazująca sposób patrzenia przez Jehowę na ludzi!

¹⁰ Biblia nie wspomina, jak Jonasz zareagował na tę wypowiedź Boga, który pożałował mieszkańców Niniwy. Najwidoczniej jednak prorok skorygował swój pogląd na skruszonych Niniwczyków, skoro Jehowa posłużył się nim do spisania tego natchnionego sprawozdania.

12. Dlaczego w służbie kaznodziejskiej łatwo jest przejawiać nastawienie Jonasza i jak powinniśmy temu przeciwdziałać?

¹² Wszyscy słusznie wyczekujemy kresu niegodziwości (Habakuka 1:2, 3). Łatwo jednak przyswoić sobie postawę Jonasza i nie przejmować się przyszłością osób mogących jeszcze okazać skruchę. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy podczas głoszenia o Królestwie wciąż spotykamy ludzi obojętnych, nieprzyjaznych czy wręcz agresywnych. Moglibyśmy wówczas nie zwracać uwagi na tych, których Jehowa chce wyprowadzić z tego niegodziwego systemu rzeczy (Rzymian 2:4). Gdybyśmy po starannym zbadaniu siebie stwierdzili, że choćby w niewielkim stopniu przejawiamy takie nastawienie, jakie pierwotnie miał Jonasz do Niniwczyków, powinniśmy modlić się do Jehowy, by pomógł nam przyswoić sobie Jego punkt widzenia.