Encyclopaedia Judaica otwarcie przyznaje: „Nauka o nieśmiertelności duszy niewątpliwie przeniknęła do judaizmu przez wpływy greckie”. W rezultacie powstała pewna trudność doktrynalna, gdyż to samo źródło podaje: „Te dwa wierzenia — o zmartwychwstaniu oraz o duszy nieśmiertelnej — w gruncie rzeczy sobie zaprzeczają. Pierwsze odnosi się do zbiorowego zmartwychwstania przy końcu dni, kiedy to powstaną z grobów zmarli, którzy śpią w prochu ziemi, a drugie — do stanu duszy po śmierci ciała”. Jak teolodzy żydowscy rozwiązali ów problem? „Przyjęto, że po śmierci człowieka jego dusza żyje dalej w innym świecie (co dało początek wszelkim wierzeniom o niebie i piekle), natomiast ciało spoczywa w grobie i czeka na wskrzeszenie wszystkich zmarłych do fizycznego życia tutaj na ziemi”.

33. Jak Żydzi początkowo zapatrywali się na naukę o zmartwychwstaniu?

³³ Jak donosi Encyclopaedia Judaica, „w okresie działalności rabinów zmartwychwstanie było zaliczane do podstawowych nauk judaizmu”, a ponadto „odróżniano je od wierzenia w (...) nieśmiertelność duszy”.f Tymczasem dziś wszystkie kierunki judaizmu uznają duszę nieśmiertelną, a nie wszystkie uczą o zmartwychwstaniu.