„UPADA ostatnia podstawa do powątpiewania, czy Pismo Święte rzeczywiście przetrwało do naszych czasów tak, jak zostało spisane”. W ten sposób wyraził się sir Frederic Kenyon na stronie 289 swego dzieła The Bible and Archaeology (Biblia i archeologia, 1940); słowa te przytoczono również na 53 stronie książki zatytułowanej Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, wydanej przez Towarzystwo Strażnica. Na jakiej podstawie Kenyon doszedł do takiego wniosku? Otóż papirusowe manuskrypty, które znaleziono na krótko przedtem, pochodziły z czasów tak bliskich chwili skompletowania Biblii, że odstęp dzielący oba te okresy można było potraktować jako „nieistotny”. Mimo to nie stwierdzono znaczniejszych różnic między tymi zwojami a późniejszymi manuskryptami. Potwierdza to „autentyczność i ogólna spójność” nowszych tekstów, z których przetłumaczono Biblię.

„Na zakończenie warto przytoczyć następujące słowa z jego książki The Story of the Bible: ‛Pismo Święte, natchnione od Boga, ma też swoje dzieje wśród ludzi. Dzieje te są nadzwyczaj ciekawe i powinien je znać każdy, kto ceni swą Biblię. (...) Jakież to pokrzepiające, gdy się w końcu stwierdza, że wszystkie te odkrycia i studia w gruncie rzeczy poświadczają autentyczność Pisma Świętego i umacniają nas w przekonaniu, że trzymamy w ręku nienaruszone co do swej istoty, prawdziwe Słowo Boże’”.