Niektórzy nie wchodzą do odpoczynku Bożego

13, 14. Jaki związek istniał między przestrzeganiem Prawa a wejściem do odpoczynku Bożego (a) w czasach Mojżesza, (b) w I wieku n.e.?

¹³ Pisząc list do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, apostoł Paweł martwił się tym, że niektórzy nie przyczyniali się do realizacji zamierzenia Jehowy (odczytaj Hebrajczyków 4:1). Co robili? Jak na ironię, miało to związek z przestrzeganiem Prawa Mojżeszowego. Przez jakieś półtora tysiąca lat każdy Izraelita, który pragnął żyć w zgodzie z zamierzeniem Bożym, musiał się trzymać tego zbioru przepisów. Ale wraz ze śmiercią Jezusa Prawo zostało zniesione. Niektórzy chrześcijanie tego nie pojęli i nalegali, by dalej stosować się do różnych nieobowiązujących już nakazówb.

¹⁴ Chrześcijanom opowiadającym się za przestrzeganiem Prawa Paweł wyjaśnił, że arcykapłańskie usługiwanie Jezusa, nowe przymierze oraz świątynia duchowa dalece przewyższają ich przedchrześcijańskie odpowiedniki (Hebr. 7:26-28; 8:7-10; 9:11, 12). Na tej podstawie, mając zapewne na myśli obchodzenie wymaganego Prawem cotygodniowego sabatu, apostoł napisał o przywileju wejścia do odpoczynku Jehowy: „Pozostaje odpoczynek sabatowy dla ludu Bożego. Bo człowiek, który wszedł do odpoczynku Bożego, sam też odpoczął od swoich dzieł, tak jak Bóg od swoich” (Hebr. 4:8-10). Chrześcijanie o hebrajskich korzeniach musieli przestać myśleć, że mogą zaskarbić sobie uznanie Jehowy, spełniając nakazy Prawa Mojżeszowego. Od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. przychylnością Bożą byli łaskawie obdarzani ci, którzy przejawiali wiarę w Jezusa Chrystusa.

15. Dlaczego posłuszeństwo jest takie ważne, jeśli chcemy wejść do odpoczynku Bożego?

¹⁵ Co uniemożliwiło Izraelitom za dni Mojżesza wejście do Ziemi Obiecanej? Nieposłuszeństwo. A co uniemożliwiało niektórym chrześcijanom za czasów Pawła wejście do odpoczynku Bożego? Również nieposłuszeństwo. Osoby takie nie chciały zrozumieć, że Prawo spełniło już swój cel i że teraz Jehowa prowadzi swój lud inną drogą.