-
Jehowa jest mym działemStrażnica — 2011 | 15 września
-
-
Jehowa jest mym działem
„Ja jestem twoim działem i twoim dziedzictwem pośród synów Izraela” (LICZB 18:20).
1, 2. (a) Jaka była sytuacja Lewitów, jeśli chodzi o przydział ziemi? (b) Jakie zapewnienie Jehowa dał Lewitom?
GDY Izraelici podbili już większą część Ziemi Obiecanej, Jozue zaczął przez losowanie przydzielać ludowi dziedziczne posiadłości. Pomagali mu w tym arcykapłan Eleazar oraz naczelnicy z poszczególnych plemion (Liczb 34:13-29). Ale w odróżnieniu od pozostałych plemion Lewici nie otrzymali dziedzictwa, czyli działu, w Ziemi Obiecanej (Joz. 14:1-5). Dlaczego tak się stało? Czy zostali pominięci?
2 Odpowiedź dał sam Jehowa. Podkreślając fakt, że o Lewitach nie zapomniano, oznajmił temu plemieniu: „Ja jestem twoim działem i twoim dziedzictwem pośród synów Izraela” (Liczb 18:20).
-
-
Jehowa jest mym działemStrażnica — 2011 | 15 września
-
-
Jehowa troszczy się o plemię Lewiego
3. Jak to się stało, że Bóg wybrał Lewitów do pełnienia służby dla Niego?
3 Zanim Jehowa dał Izraelitom Prawo Mojżeszowe, w charakterze kapłanów występowali mężczyźni będący głowami rodzin. Ale ustanawiając to Prawo, powierzył obowiązki kapłanów i ich pomocników plemieniu Lewiego jako ich stały urząd. Jak do tego doszło? Kiedy Bóg wytracał pierworodnych w Egipcie, izraelskich pierworodnych uświęcił — oddzielił ich dla siebie na własność. Potem dokonał znaczącej zamiany: „Biorę Lewitów (...) w miejsce wszystkich pierworodnych wśród synów Izraela”. Ponieważ spis wykazał, że pierworodnych z ludu było więcej niż Lewitów, należało zapłacić okup, aby wyrównać tę różnicę (Liczb 3:11-13, 41, 46, 47). Tak oto Lewitom przypadł w udziale zaszczyt pełnienia służby dla Boga Izraela.
4, 5. (a) Co to oznaczało dla Lewitów, że ich działem był Bóg? (b) Jak Jehowa troszczył się o Lewitów?
4 Co dla Lewitów oznaczało to rozporządzenie? Według słów Jehowy miał On być ich działem w tym sensie, że zamiast własności ziemskiej otrzymali bezcenny przywilej służby. Ich dziedzictwem było „kapłaństwo Jehowy” (Joz. 18:7). Kontekst wypowiedzi z Księgi Liczb 18:20 pokazuje, że Lewici nie byli poszkodowani pod względem materialnym (odczytaj Liczb 18:19, 21, 24). Przysługiwała im „wszelka dziesięcina w Izraelu jako dziedzictwo za ich służbę”. Dostawali 10 procent plonów oraz rodzących się zwierząt domowych. Z kolei oni sami składali na rzecz kapłanów dziesięcinę — „to, co najlepsze” z przypadających im darów (Liczb 18:25-29)a. Kapłani otrzymywali również „wszelkie święte daniny” przynoszone przez Izraelitów do miejsca wielbienia Boga. Mieli więc solidne podstawy, by wierzyć, że Jehowa będzie się o nich troszczył.
5 Jak się wydaje, Prawo Mojżeszowe przewidywało odkładanie jeszcze jednej dziesięciny, by w trakcie świętych zgromadzeń każda izraelska rodzina miała środki na utrzymanie i przyjemne spędzenie czasu (Powt. Pr. 14:22-27). Jednakże po upływie każdego trzeciego i szóstego roku w siedmioletnim cyklu sabatowym dziesięciny te przynoszono do bram i rozdawano biednym oraz Lewitom. Dlaczego korzystali z nich także Lewici? Ponieważ nie posiadali w Izraelu „żadnego działu ani dziedzictwa” (Powt. Pr. 14:28, 29).
6. Gdzie mieszkali Lewici, skoro nie mieli własności ziemskiej w Izraelu?
6 Może się zastanawiasz, gdzie mieszkali Lewici, skoro nie przydzielono im ziemi. Bóg zadbał i o tę sprawę. Wyznaczył im 48 miast — z czego 6 było miastami schronienia — oraz przyległe do nich pastwiska (Liczb 35:6-8). Dzięki temu mieli gdzie mieszkać w okresie wolnym od służby w sanktuarium. Jehowa szczodrze błogosławił osobom, które poświęcały Mu swe życie. A zatem Lewici pokazywali, iż uważają Jehowę za swój dział, gdy w pełni ufali, że On chce i potrafi o nich zadbać.
7. Co było niezbędne, aby Jehowa pozostawał działem Lewitów?
7 Prawo Mojżeszowe nie zapowiadało żadnej kary dla Izraelity nieskładającego dziesięciny. Kiedy lud nie był chętny do ofiarowywania tych danin, członkowie plemienia kapłańskiego na tym cierpieli. Taka sytuacja zaistniała za czasów Nehemiasza. Lewici, zmuszeni do pracy w polu, zaniedbywali swą służbę (odczytaj Nehemiasza 13:10). A więc ich utrzymanie zależało od duchowego stanu narodu. Ponadto sami kapłani i pozostali Lewici musieli wierzyć w Jehowę oraz w to, że jest On w stanie zaspokoić ich potrzeby.
-