1. W czym może nam pomóc Księga Kapłańska?

W KSIĘDZE Kapłańskiej świętość jest wspominana częściej niż w którejkolwiek z pozostałych ksiąg biblijnych. Ponieważ cecha ta jest wymagana od wszystkich prawdziwych czcicieli Jehowy, zrozumienie i docenianie Księgi Kapłańskiej pomoże nam w zachowywaniu świętości.

2. Wymień niektóre cechy charakterystyczne Księgi Kapłańskiej.

² Księga Kapłańska, napisana przez proroka Mojżesza, stanowi część „całego Pisma”, które jest pożyteczne do nauczania (2 Tym. 3:16). W każdym jej rozdziale imię Jehowy pojawia się średnio dziesięć razy. Zrozumienie przesłania tej księgi doda nam sił do stronienia od wszystkiego, co ściągnęłoby hańbę na imię Boże (Kapł. 22:32). Często występujący w niej zwrot „Jam jest Jehowa” powinien przypominać nam o konieczności okazywania posłuszeństwa Bogu. W tym oraz następnym artykule przeanalizujemy kilka skrzących się klejnotów zawartych w Księdze Kapłańskiej — darze od Boga pomocnym w oddawaniu Mu czci w sposób święty.

WYMAGANIE ŚWIĘTOŚCI

3, 4. Co wyobraża obmycie Aarona i jego synów? (Zobacz ilustrację tytułową).

³ Odczytaj Kapłańską 8:5, 6. Jehowa wybrał Aarona, żeby służył Izraelitom w charakterze arcykapłana, oraz jego synów, żeby byli kapłanami na rzecz tego narodu. Aaron obrazuje Jezusa Chrystusa, a jego synowie pomazańców. Czy zatem obmycie Aarona wyobrażało oczyszczenie Jezusa? Nie, ponieważ Jezus jako bezgrzeszny i nieskalany nie potrzebował oczyszczenia (Hebr. 7:26; 9:14). Jednak stan Aarona po obmyciu wskazuje na czysty i prawy stan Jezusa. A co wyobraża obmycie synów Aarona?

⁴ Obmycie synów Aarona stanowiło zapowiedź oczyszczenia osób mających sprawować kapłaństwo w niebie. Czy wiązało się z chrztem pomazańców? Nie, chrzest nie zmywa grzechów, lecz jest symbolem bezwarunkowego oddania się Jehowie Bogu. W wypadku pomazańców obmywanie odbywa się „przez słowo”, wobec czego muszą oni z całego serca trzymać się w życiu nauk Chrystusa (Efez. 5:25-27). Dzięki temu są uświęceni i oczyszczeni. A co można powiedzieć o „drugich owcach”? (Jana 10:16).

5. Dlaczego można powiedzieć, że drugie owce są oczyszczone dzięki Słowu Bożemu?

⁵ Synowie Aarona nie wyobrażali „wielkiej rzeszy” drugich owiec Jezusa (Obj. 7:9). Czy zatem takie ochrzczone osoby również są święte i oczyszczone dzięki Słowu Bożemu? Tak! Kiedy mający nadzieję ziemską czytają, co Biblia mówi na temat znaczenia i mocy przelanej krwi Jezusa, pokładają wiarę w tych słowach i „dniem i nocą pełnią (...) świętą służbę” (Obj. 7:13-15). Rezultat tego ciągłego oczyszczania pomazańców i drugich owiec jest widoczny, gdy ‛trwają oni w szlachetnym postępowaniu’ (1 Piotra 2:12). Jakże zadowolony musi być Jehowa, kiedy obserwuje zachowujących czystość i jedność pomazańców oraz członków drugich owiec, którzy słuchają swego Pasterza, Jezusa, i lojalnie za nim podążają!

6. Jaką samoanalizę warto przeprowadzić?

⁶ Wymaganie, by kapłani izraelscy byli czyści pod względem fizycznym, ma znaczenie również dla dzisiejszych sług Jehowy. Osoby, z którymi studiujemy Biblię, często zwracają uwagę na czystość widoczną w naszych miejscach wielbienia Boga, a także na nasz schludny ubiór. Jednak czystość kapłanów pomaga nam zrozumieć, że każdy, kto wstępuje na wywyższoną górę wielbienia Jehowy, musi mieć „czyste serce” (odczytaj Psalm 24:3, 4; Izaj. 2:2, 3). Świętą służbę dla Boga musimy pełnić, mając czysty umysł, serce i ciało. W związku z tym powinniśmy często badać samych siebie i w razie potrzeby dokonywać istotnych zmian, byśmy mogli być święci (2 Kor. 13:5). Na przykład ochrzczony chrześcijanin, który rozmyślnie ogląda pornografię, powinien zadać sobie pytanie: „Czy okazuję się święty?”. Następnie powinien skorzystać z pomocy w przezwyciężeniu tej plugawej praktyki (Jak. 5:14).

OKAZUJ SIĘ ŚWIĘTY DZIĘKI POSŁUSZEŃSTWU

7. Jaki przykład harmonizujący z opisem z Kapłańskiej 8:22-24 dał Jezus?

⁷ Kiedy w Izraelu ustanowiono kapłaństwo, arcykapłanowi Aaronowi i każdemu z jego synów posmarowano krwią barana prawe ucho, kciuk i wielki palec u nogi (odczytaj Kapłańska 8:22-24). Takie użycie krwi oznaczało, że kapłani będą posłusznie wypełniać swe obowiązki. Podobnie arcykapłan Jezus dał doskonały przykład namaszczonym chrześcijanom oraz drugim owcom. Jego ucho było nastawione na słuchanie Bożych wskazówek. Jego ręce wykonywały wolę Jehowy, a stopy nigdy nie zboczyły z drogi świętości (Jana 4:31-34).

8. Co muszą robić wszyscy czciciele Jehowy?

⁸ Namaszczeni chrześcijanie i drugie owce Jezusa muszą podążać drogą nieskazitelności, którą kroczył ich arcykapłan. Dlatego wszyscy czciciele Jehowy koniecznie powinni posłusznie trzymać się wskazówek zawartych w Słowie Bożym i tym samym unikać zasmucania ducha świętego (Efez. 4:30). Muszą ‛czynić prostymi ścieżki dla swych stóp’ (Hebr. 12:13).

9. Co powiedzieli trzej bracia blisko współpracujący z członkami Ciała Kierowniczego i jak ich wypowiedzi mogą ci pomóc zachowywać świętość?

⁹ Zastanów się nad szczerymi wypowiedziami trzech braci mających nadzieję ziemską, którzy od dziesięcioleci bezpośrednio współpracują z członkami Ciała Kierowniczego. Pierwszy powiedział: „Tę bliską współpracę uważam za wyjątkowy przywilej służby, ale od czasu do czasu ujawnia ona, że bracia ci, choć namaszczeni duchem, są niedoskonali. Mimo to przez wszystkie te lata byłem zdecydowany pozostać posłuszny tym, którzy sprawują przewodnictwo”. Drugi brat przyznał: „Takie wersety jak 2 Koryntian 10:5, gdzie jest mowa o ‚posłuszeństwie wobec Chrystusa’, pomagały mi posłusznie współpracować z tymi, którzy przewodzą. Robiłem to z serca”. Trzeci brat zauważył: „Miłowanie tego, co miłuje Jehowa, i nienawidzenie tego, czego On nienawidzi, jak również ciągłe zabieganie o Jego kierownictwo i czynienie tego, co Mu się podoba, w praktyce oznacza posłuszeństwo wobec organizacji oraz tych, którymi Bóg posługuje się do realizacji swego zamierzenia względem ziemi”. Brat ten dowiedział się kiedyś, że Nathan Knorr, późniejszy członek Ciała Kierowniczego, chętnie zaakceptował myśli opublikowane w artykule „Narodziny narodu” w Strażnicy z 1925 roku, które część osób kwestionowała. Takie posłuszeństwo wywarło na wspomnianym bracie wielkie wrażenie. Rozmyślanie nad powyższymi wypowiedziami pomoże ci zachowywać świętość dzięki posłuszeństwu.

ŚWIĘTOŚĆ DZIĘKI POSŁUSZEŃSTWU WOBEC BOŻEGO PRAWA CO DO KRWI

10. Jak ważne jest posłuszeństwo wobec Bożego prawa co do krwi?

¹⁰ Odczytaj Kapłańską 17:10. Jehowa zabronił Izraelitom spożywać „jakąkolwiek krew”. Wymaganie, by powstrzymywać się od krwi — zwierzęcej bądź ludzkiej — obowiązuje również chrześcijan (Dzieje 15:28, 29). Wzdrygamy się na samą myśl o tym, że Bóg musiałby ‛zwrócić swe oblicze przeciw nam’ i usunąć nas ze swego zboru. Kochamy Stwórcę i chcemy być Mu posłuszni. Nawet gdy stajemy w obliczu sytuacji zagrażających życiu, jesteśmy zdecydowani nie ulec prośbom ani żądaniom osób, które nie znają Jehowy i nie chcą Go słuchać. W związku z powstrzymywaniem się od krwi spodziewamy się szyderstw, ale wybieramy posłuszeństwo wobec Boga (Judy 17, 18). Jaki pogląd na to zagadnienie sprawi, że będziemy ‛stanowczo zdecydowani nie jeść krwi’ ani nie przyjąć transfuzji? (Powt. Pr. 12:23).

11. Dlaczego można powiedzieć, że doroczny Dzień Przebłagania nie był zwykłym rytuałem?

¹¹ W zrozumieniu Bożego poglądu na krew pomaga nam sposób, w jaki podczas dorocznego Dnia Przebłagania arcykapłan w starożytnym Izraelu używał krwi zwierząt. Miała ona być wykorzystywana tylko w szczególnym celu. Dokonywano nią przebłagania za grzechy osób szukających przebaczenia Jehowy. Krwią byka i kozła należało pokropić w stronę pokrywy arki przymierza i przed nią (Kapł. 16:14, 15, 19). Dzięki temu Jehowa mógł przebaczyć grzechy Izraelitów. Ponadto postanowił, że jeśli człowiek zabije zwierzę na pokarm, to ma wylać jego krew i przykryć ją ziemią, „gdyż duszą wszelkiego ciała jest jego krew” (Kapł. 17:11-14). Czy wszystko to było jedynie nieistotnym rytuałem? Nie. Używanie krwi podczas Dnia Przebłagania, a także wymaganie, by wylać ją na ziemię, harmonizuje z nakazem, który już wcześniej Jehowa dał Noemu i jego potomkom (Rodz. 9:3-6). Bóg zabronił spożywania krwi w celu podtrzymania życia. Co to oznacza dla chrześcijan?

12. Jak list Pawła do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego łączy krew z przebaczeniem?

¹² Kiedy apostoł Paweł pisał do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego o oczyszczającej wartości krwi, wyjaśnił: „Według Prawa niemal wszystko zostaje oczyszczone krwią, a bez wylania krwi nie następuje przebaczenie” (Hebr. 9:22). Ponadto Paweł wykazał, iż ofiary ze zwierząt, choć miały pewną wartość, jedynie przypominały Izraelitom, że są grzeszni i że do całkowitego usunięcia grzechów potrzebują czegoś więcej. Prawo w gruncie rzeczy stanowiło „cień mających nadejść dóbr, a nie samą ich istotę” (Hebr. 10:1-4). Dzięki czemu mogło nastąpić przebaczenie grzechów?

13. Jakie uczucia wzbudza w tobie fakt, że Jezus przedstawił Jehowie wartość swojej krwi?

¹³ Odczytaj Efezjan 1:7. Ofiarna śmierć Jezusa, który chętnie ‛wydał za nas samego siebie’, ma głębokie znaczenie dla wszystkich, którzy kochają jego i jego Ojca (Gal. 2:20). Niemniej dopiero to, co Jezus zrobił po swojej śmierci i zmartwychwstaniu, rzeczywiście nas uwolniło — sprawiło, że nasze grzechy mogą zostać przebaczone. Jezus urzeczywistnił to, czego zapowiedzią w Prawie Mojżeszowym był Dzień Przebłagania. W tym dniu arcykapłan wnosił trochę krwi zwierząt ofiarnych do Miejsca Najświętszego w przybytku, a później w świątyni Salomona, i przedstawiał ją Bogu — tak jakby w Jego obecności (Kapł. 16:11-15). Podobnie Jezus wszedł do samego nieba i przedstawił tam Jehowie wartość swej człowieczej krwi (Hebr. 9:6, 7, 11-14, 24-28). Jakże jesteśmy wdzięczni, że dzięki wierze w krew Jezusa zyskujemy przebaczenie grzechów oraz czyste sumienie!

14, 15. Dlaczego to takie ważne, by rozumieć prawo Boże dotyczące krwi i go przestrzegać?

¹⁴ Czy teraz lepiej rozumiesz, dlaczego Jehowa zakazał nam spożywania jakiejkolwiek krwi? (Kapł. 17:10). Czy pojmujesz przyczynę, dla której Bóg uważa ją za świętą? W gruncie rzeczy postrzega krew jako odpowiednik życia (Rodz. 9:4). Czy zgadzasz się, że powinniśmy przyjąć Boży pogląd na krew i przestrzegać Jego nakazu, by się od niej powstrzymywać? Jedynym sposobem na zachowywanie pokoju z Bogiem jest przejawianie wiary w Jezusową ofiarę okupu i uznawanie, że krew ma w oczach Stwórcy szczególne znaczenie (Kol. 1:19, 20).

¹⁵ Każdy z nas może niespodziewanie znaleźć się w sytuacji, w której trzeba zająć stanowisko w kwestii krwi. Albo członek naszej rodziny lub przyjaciel nagle będzie musiał podjąć decyzję, czy przyjąć transfuzję, czy nie. W takich okolicznościach trzeba też podejmować decyzje dotyczące frakcji krwi i zabiegów medycznych. Dlatego to bardzo ważne, by wcześniej poszukać informacji i przygotować się na nagły wypadek. Takie działania połączone z modlitwą pomogą nam zająć zdecydowane stanowisko i nie pójść na kompromis w tej sprawie. Z pewnością nie chcemy zasmucać serca Jehowy przez przyjęcie czegoś, co Jego Słowo potępia! Personel medyczny i inni zwolennicy transfuzji apelują o oddawanie krwi mającej ratować życie. Jednak święty lud Jehowy uznaje, że to Stwórca ma prawo ustalać, w jaki sposób należy się z nią obchodzić. Dla Niego wszelka krew jest święta. Musimy być zdecydowani przestrzegać prawa Bożego w tej sprawie. Swoim świętym postępowaniem dowodzimy, że bardzo cenimy życiodajną moc krwi Jezusa — jedynej krwi, która umożliwia przebaczenie grzechów i życie wieczne (Jana 3:16).

DLACZEGO JEHOWA OCZEKUJE OD NAS ŚWIĘTOŚCI

16. Dlaczego słudzy Jehowy muszą być święci?

¹⁶ Gdy Bóg wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, powiedział im: „Ja jestem Jehowa, który was wyprowadza z ziemi egipskiej, by pokazać, że jestem waszym Bogiem; i macie być święci, ponieważ ja jestem święty” (Kapł. 11:45). Jehowa oczekiwał od Izraelitów świętości, ponieważ sam jest święty. Jako Świadkowie Jehowy my także musimy być święci. Księga Kapłańska nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości.

1, 2. (a) Czego Bóg oczekuje od swego ludu w kwestii postępowania? (b) Na jakie pytania odpowie ten artykuł?

APOSTOŁ Piotr pod natchnieniem od Boga wskazał na związek między świętością podkreśloną w Księdze Kapłańskiej a potrzebą zachowywania jej w chrześcijańskim postępowaniu (odczytaj 1 Piotra 1:14-16). Jehowa jako Święty oczekuje, że pomazańcy i „drugie owce” będą robić wszystko, co mogą, by stać się świętymi w całym swym postępowaniu, a nie tylko w jakiejś jego części (Jana 10:16).

² Z przeanalizowania kolejnych duchowych klejnotów zawartych w Księdze Kapłańskiej odniesiemy ogromny pożytek, a wprowadzanie tej wiedzy w czyn pomoże nam stać się świętymi w całym postępowaniu. Rozważymy następujące pytania: Jak powinniśmy traktować pójście na kompromis? Czego z Księgi Kapłańskiej dowiadujemy się o popieraniu zwierzchnictwa Jehowy? Jaką lekcję stanowi dla nas składanie ofiar?

WYSTRZEGAJ SIĘ PÓJŚCIA NA KOMPROMIS

3, 4. (a) Dlaczego w kwestii trzymania się biblijnych praw i zasad chrześcijanie muszą unikać kompromisów? (b) Dlaczego nie powinniśmy się mścić ani chować urazy?

³ Jeśli mamy podobać się Jehowie, musimy mocno uchwycić się Jego praw i zasad i wystrzegać pozbawionego świętości, pobłażliwego podejścia do nich. Chociaż nie podlegamy Prawu Mojżeszowemu, zawarte w nim wymagania dają nam wgląd w to, co z punktu widzenia Boga jest godne uznania, a co nie do przyjęcia. Na przykład Izraelici otrzymali nakaz: „Nie wolno ci wywierać pomsty ani żywić urazy do synów swego ludu; i masz miłować swego bliźniego jak samego siebie. Jam jest Jehowa” (Kapł. 19:18).

⁴ Jehowa oczekuje, że będziemy powstrzymywać się od zemsty i unikać żywienia urazy (Rzym. 12:19). Gdybyśmy lekceważyli Boże prawa i zasady, Diabeł byłby zachwycony, a my ściągnęlibyśmy hańbę na Jehowę. Nawet jeśli ktoś rozmyślnie nas zranił, nie stawajmy się naczyniami, w których gromadzi się żal. Bóg dał nam zaszczyt bycia „naczyniami glinianymi”, w których znajduje się skarb służby (2 Kor. 4:1, 7). Nie ma w nich miejsca na gorzką urazę!

5. Jak Aaron zareagował na śmierć swoich synów i czego się uczymy z tamtej sytuacji? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ W Księdze Kapłańskiej 10:1-11 opisano przejmujące zdarzenie z życia rodziny Aarona. Jej członkowie musieli być zdruzgotani, kiedy ogień z nieba uśmiercił w przybytku dwóch jego synów — Nadaba i Abihu. Jakimż sprawdzianem wiary było to dla Aarona i jego bliskich, gdy się dowiedzieli, że nie wolno im opłakiwać tych zmarłych! Czy dowodzisz swojej świętości, nie utrzymując kontaktów z członkami rodziny ani innymi osobami wykluczonymi ze zboru? (Odczytaj 1 Koryntian 5:11).

6, 7. (a) Jakie ważne kwestie warto rozważyć przy podejmowaniu decyzji, czy uczestniczyć w ślubie kościelnym? (Patrz przypis). (b) Jak krewnym, którzy nie są Świadkami Jehowy, moglibyśmy wyjaśnić swoje stanowisko w sprawie uroczystości zaślubin w kościele?

⁶ Możliwe, że nie staniemy w obliczu tak ciężkiej próby, jakiej doświadczył Aaron i jego bliscy. Jak jednak postąpimy, gdy zostaniemy zaproszeni na ślub kościelny krewnego niebędącego Świadkiem? W Biblii nie ma wyraźnego prawa zabraniającego pójścia na taką uroczystość. Ale czy wchodzą tu w grę jakieś zasady biblijne, które warto uwzględnić, podejmując decyzję w tej sprawie?a

⁷ Nasze zdecydowanie, by w powyższych okolicznościach okazać się świętymi w oczach Jehowy, może dziwić krewnych, którzy Go nie wielbią (1 Piotra 4:3, 4). Oczywiście staramy się ich nie obrażać, jednak zazwyczaj dobrze jest porozmawiać z nimi w życzliwy, otwarty sposób. Może udałoby się to zrobić zawczasu. Moglibyśmy podziękować za zaproszenie i powiedzieć, że jest nam miło, iż o nas pamiętali. Następnie warto wyjaśnić, że z powodu wchodzących w rachubę kwestii religijnych nasz udział w tej uroczystości mógłby zakłócić jej radosny charakter oraz wprawić w zakłopotanie ich samych bądź pozostałych obecnych. Jest to jeden ze sposobów, by uniknąć sprzeniewierzenia się swym przekonaniom religijnym.

POPIERAJ ZWIERZCHNICTWO JEHOWY

8. W jaki sposób Księga Kapłańska uwypukla zwierzchnictwo Jehowy?

⁸ Księga Kapłańska dobitnie uwypukla zwierzchnictwo Jehowy. Zawarte w niej prawa przeszło 30 razy przypisano Bogu. Mojżesz był tego świadomy i stosował się do Jego poleceń (Kapł. 8:4, 5). Podobnie my powinniśmy zawsze robić to, czego oczekuje od nas Wszechwładny, Jehowa. Wspiera nas w tym Boża organizacja. Ale próba wiary może się pojawić, gdy będziemy sami, jak to było w wypadku Jezusa kuszonego na pustkowiu (Łuk. 4:1-13). Jeśli jesteśmy skoncentrowani na zwierzchniej władzy Boga i Mu ufamy, nikt nie skłoni nas do kompromisu ani nie damy się usidlić strachowi (Prz. 29:25).

9. Dlaczego słudzy Jehowy są w nienawiści u wszystkich narodów?

⁹ Jako naśladowcy Chrystusa i świadkowie na rzecz Jehowy, jesteśmy prześladowani przez różne narody na świecie. Właśnie tego mamy się spodziewać, ponieważ Jezus powiedział swoim naśladowcom: „Ludzie będą was wydawać na ucisk i będą was zabijać, i ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mat. 24:9). Mimo takiej wrogości trwamy w dziele świadczenia o Królestwie i wciąż dowodzimy swej świętości przed Jehową. Skoro jesteśmy uczciwymi, przyzwoitymi i praworządnymi obywatelami, to dlaczego jesteśmy nienawidzeni? (Rzym. 13:1-7). Ponieważ uczyniliśmy Jehowę naszym Wszechwładnym Panem! „Tylko dla niego” pełnimy świętą służbę i nigdy nie odstąpimy od Jego sprawiedliwych praw i zasad (Mat. 4:10).

10. Co się przytrafiło pewnemu bratu, który złamał zasadę neutralności?

¹⁰ Co więcej, ‛nie jesteśmy częścią świata’. Dlatego zachowujemy neutralność w wojnach i w sprawach politycznych (odczytaj Jana 15:18-21; Izajasza 2:4). Niektórzy z oddanych Bogu sług poszli na kompromis w kwestii neutralności. Wiele z tych osób okazało skruchę i odzyskało więź z naszym miłosiernym Ojcem niebiańskim (Ps. 51:17). Nieliczni się na to nie zdobyli. Na przykład podczas II wojny światowej 160 naszych niesłusznie uwięzionych braci w wieku do 45 lat przewieziono ze wszystkich więzień na Węgrzech do jednego miasta. Tam kazano im podjąć służbę wojskową. Wierni bracia stanowczo odmówili, ale dziewięciu złożyło przysięgę wojskową i przyjęło mundury. Dwa lata później jeden z tych, którzy złamali zasadę neutralności, znalazł się w plutonie egzekucyjnym mającym rozstrzelać wiernych Świadków. Wśród skazanych na śmierć znajdował się jego rodzony brat! Jak się potem okazało, tej przerażającej egzekucji nie wykonano.

OFIARUJ JEHOWIE TO, CO MASZ NAJLEPSZEGO

11, 12. Jakie znaczenie ma dla dzisiejszych chrześcijan ustalony przez Jehowę sposób składania ofiar w starożytnym Izraelu?

¹¹ Prawo Mojżeszowe zobowiązywało Izraelitów do składania określonych ofiar (Kapł. 9:1-4, 15-21). Miały one być nieskalane, ponieważ wskazywały na doskonałą ofiarę Jezusa. Ponadto każdy rodzaj ofiar wymagał trzymania się pewnego trybu postępowania. Rozważmy na przykład, czego oczekiwano od matki, która urodziła dziecko. W Księdze Kapłańskiej 12:6 czytamy: „Gdy się dopełnią dni jej oczyszczenia za syna lub córkę, przyprowadzi do kapłana — przed wejście do namiotu spotkania — rocznego baranka na całopalenie, a także młodego gołębia domowego lub turkawkę jako dar ofiarny za grzech”. Wymagania Boga były wyraźne, ale przebija z nich Jego podyktowany miłością rozsądek. Jeśli matki nie było stać na owcę, mogła ofiarować dwie turkawki lub dwa młode gołębie (Kapł. 12:8). Taka osoba, chociaż biedna, czuła się kochana i doceniana na równi z kimś, kto przyniósł droższy dar. Czego możemy się z tego nauczyć?

¹² Apostoł Paweł zachęcał współwyznawców, by składali Bogu „ofiarę wysławiania” (Hebr. 13:15). Swymi ustami powinniśmy składać publiczne wyznanie na rzecz świętego imienia Jehowy. Niesłyszący bracia i siostry sławią Boga za pomocą języka migowego. Chrześcijanie, którzy nie mogą opuszczać mieszkania, robią to, świadcząc listownie, telefonicznie lub głosząc opiekunom bądź gościom. Ofiara wysławiania — świadczenie na rzecz imienia Jehowy i głoszenie dobrej nowiny — powinna być adekwatna do zdrowia i możliwości danej osoby. Rzecz w tym, żeby dawać to, co mamy najlepszego (Rzym. 12:1; 2 Tym. 2:15).

13. Dlaczego powinniśmy składać sprawozdania z działalności ewangelizacyjnej?

¹³ Ofiary wysławiania są naszymi osobistymi, dobrowolnymi darami, jakie składamy Jehowie z miłości do Niego (Mat. 22:37, 38). Jesteśmy jednak proszeni, by z naszej działalności w służbie składać sprawozdania. Jak więc powinniśmy się zapatrywać na to postanowienie? Sprawozdanie, które składamy co miesiąc, ma związek z naszym zbożnym oddaniem (2 Piotra 1:7). Oczywiście nikt nie powinien czuć się przymuszany do poświęcania wielu godzin na głoszenie tylko po to, by wykazać w sprawozdaniu większy udział w tej działalności. Właśnie dlatego głosiciel Królestwa, który przebywa w domu opieki lub z innych przyczyn ma ograniczone możliwości, może zaraportować nawet 15-minutowy udział w służbie. Jehowa uważa te minuty za najlepszą ofiarę takiego głosiciela, za wyraz jego miłości oraz doceniania niezrównanego przywileju występowania w roli Świadka prawdziwego Boga. Podobnie jak Izraelici, którym warunki nie pozwalały złożyć droższych ofiar, cenni słudzy Jehowy mający pewne ograniczenia wciąż mogą składać sprawozdania. A ze sprawozdań poszczególnych osób powstaje ogólnoświatowe zestawienie, które pomaga organizacji planować dalszą działalność ewangelizacyjną. Gdy więc jesteśmy proszeni o informacje na temat naszego udziału w głoszeniu, to czy naprawdę wymaga się od nas zbyt wiele?

ZWYCZAJE ZWIĄZANE ZE STUDIUM I OFIARY WYSŁAWIANIA

14. Wyjaśnij, dlaczego powinniśmy przeanalizować nasze zwyczaje związane ze studium.

¹⁴ Po dokładnym przyjrzeniu się niektórym duchowym skarbom zawartym w Księdze Kapłańskiej być może pomyślisz: „Teraz lepiej rozumiem, dlaczego księga ta została włączona do natchnionego Słowa Bożego” (por. 2 Tym. 3:16). Zapewne będziesz jeszcze bardziej zdecydowany dowodzić swej świętości — nie tylko dlatego, że Jehowa jej wymaga, ale również dlatego, że On zasługuje na to, byś szczerze zabiegał o Jego uznanie. Być może pod wpływem tego, czego z tych dwóch artykułów dowiedziałeś się o Księdze Kapłańskiej, jeszcze bardziej pragniesz zgłębiać całą Biblię (odczytaj Przysłów 2:1-5).