• Estonia
    Rocznik Świadków Jehowy — 2011

    • RADOSNY KONGRES W ROSJI

      Kolejnym milowym krokiem w rozwoju teokracji był kongres międzynarodowy zorganizowany w czerwcu 1992 roku w Petersburgu. Dla wielu spośród 1000 delegatów z Estonii był to czas odświeżania przyjaźni z dawnymi współwięźniami oraz z braćmi poznanymi w okresie zsyłki na Syberii.

      „Termin tego zgromadzenia był dla nas idealny” — wspomina jeden z delegatów. „Wynajęliśmy specjalny pociąg za dość niską cenę w rublach. Potem, jakiś tydzień przed kongresem, w Estonii zmieniono walutę z rubla na koronę estońską. Gdybyśmy byli poza krajem w ustalonym tygodniu wymiany waluty, nie moglibyśmy nic wymienić. Ale chociaż byliśmy w kraju, i tak mogliśmy wymienić tylko dozwoloną kwotę. Co mieliśmy zrobić z pozostałymi rublami? Ponieważ rubli dalej używano w Rosji, bracia wzięli je ze sobą i wrzucili do skrzynek na dobrowolne datki. Ponadto gdyby kongres odbywał się tydzień później, kiedy to już wprowadzono nowe przepisy graniczne, musielibyśmy zdobyć kosztowne wizy. Zgromadzenie zostało więc zorganizowane w najlepszym terminie dla braci!”

      Do tłumów zachwyconych tym historycznym kongresem należała pewna zainteresowana, która zaplanowała podróż z Estonii z grupą Świadków. „Źle zapamiętałam godzinę odjazdu” — opowiada. „Kiedy dotarłam do dworca, pociąg już odjechał. A ja kupiłam bilet wcześniej. Co mogłam zrobić? Pomodliłam się do Jehowy i prosiłam Go o pomoc, zapewniałam też, że uczynię wszystko, by tam dotrzeć.

      „Zawiadowca stacji powiedział, że muszę kupić nowy bilet na inny pociąg. Niestety, nie miałam tyle pieniędzy. Nagle zobaczyłam grupę ludzi wchodzącą na dworzec. Wszyscy byli rozradowani i schludnie ubrani. To byli Świadkowie z wyspy Sarema. Ich pociąg jeszcze nie przyjechał, a mój bilet uprawniał mnie do podróży z nimi. Co za ulga!

      „W pociągu Świadkowie śpiewali pieśni Królestwa, co bardzo mnie poruszyło. Czułam się jak adoptowany członek ich duchowej rodziny. Trzymałam się ich przez cały kongres i widziałam ich szczerość i miłość. Rozwiali wszelkie moje wątpliwości. Byłam już pewna, że znalazłam ziemską organizację Bożą”. Obecnie ta siostra razem z mężem pełni stałą służbę pionierską.