5, 6. (a) Opisz plagę, którą zapowiada Joel. (b) Kto zesłał tę plagę?

⁵ Posłuchajmy! Joel słyszy w oddali jakiś straszny hałas. Niebo ciemnieje i w miarę jak nad naszymi głowami mrok staje się coraz gęstszy, przerażający odgłos się nasila. Potem cała ta chmura, przypominająca kłęby dymu, opada na ziemię. To armia owadów — są ich miliony. A jakież spustoszenia powodują! Rozważmy teraz Księgę Joela 1:4. Atak przypuszczają nie tylko uskrzydlone szarańcze wędrowne! To nie wszystko! Nadciągają również wygłodniałe hordy pełzających szarańczy bezskrzydłych. Niesione wiatrem, przybywają znienacka, a wydawany przez nie odgłos przypomina turkot rydwanów (Joela 2:5). Ponieważ są niezwykle żarłoczne, ich wielomilionowa chmara może nawet rajską okolicę szybko obrócić w pustkowie.

Warto jednak zauważyć, iż w 2 rozdziale Księgi Joela, wersecie 11, Bóg nazywa ową chmarę szarańczy „swym wojskiem”. Istotnie, to On zesłał tę plagę, by spustoszyła kraj i spowodowała dotkliwą klęskę głodu. Kiedy? Tuż przed nadejściem „dnia Jehowy”.

8, 9. (a) Jak Joel opisuje szarańczę i następstwa jej ataku? (b) Kogo obecnie wyobraża szarańcza?

⁸ Spójrz na to wielkie wojsko szarańczy! „Jest bowiem naród, który wtargnął do mego kraju, potężny i niezliczony. Zęby jego to zęby lwa, ma też szczęki lwa. Moją winorośl uczynił dziwowiskiem, a moje drzewo figowe — pniakiem. Po prostu je ogołocił i wyrzucił. Gałązki jego zbielały. Biadaj, jak dziewica przepasana worem biada nad tym, kto był jej właścicielem w jej młodości” (Joela 1:6-8).

⁹ Czy proroctwo to dotyczy jedynie „narodu” szarańczy, owej chmary atakującej Judę? Nie, chodzi o coś ważniejszego. Zarówno w Księdze Joela 1:6, jak i w Objawieniu 9:7 szarańcza wyobraża lud Boży. Jej nowożytna armia to nie kto inny, jak namaszczone duchem szarańcze Jehowy, którym towarzyszy około 5 600 000 „drugich owiec” Jezusa (Jana 10:16). Czy nie cieszysz się ze swej przynależności do tego wielkiego grona czcicieli Jehowy?

10. Jakie były skutki plagi szarańczy w Judzie?

¹⁰ W Księdze Joela 1:9-12 opisano skutki tej plagi szarańczy. Owe chmary, jedna za drugą, doprowadziły do całkowitego spustoszenia kraju. Niewierni kapłani, nie mając zboża, wina ani oliwy, nie mogli dłużej spełniać swych obowiązków. Nawet rola pogrążyła się w żałości, gdyż szarańcze pozbawiły ją ziarna, a drzewa owocowe zostały bez owoców. Odkąd uległy zniszczeniu winnice, zabrakło też trunków dla tych czczących Baala smakoszy wina, którzy byli również pijakami w sensie duchowym!

„Bijcie się w piersi, kapłani”

11, 12. (a) Kto obecnie przypisuje sobie miano kapłanów Boga? (b) Jak przywódcy chrześcijaństwa reagują na plagę współczesnej szarańczy?

¹¹ Posłuchajmy, jak brzmi orędzie Boże skierowane do tych krnąbrnych kapłanów: „Przepaszcie się i bijcie się w piersi, kapłani. Wyjcie, słudzy ołtarza” (Joela 1:13). Pierwotnie proroctwo to spełniło się na kapłanach lewickich, usługujących przy ołtarzu. A co powiedzieć o ostatecznym spełnieniu tych słów? Obecnie duchowni chrześcijaństwa roszczą sobie prawo do usługiwania przy ołtarzu Boga, twierdząc, że są Jego sługami, Jego „kapłanami”. Co się jednak dzieje, gdy nadciągają nowożytne szarańcze Boże?

¹² Kiedy „kapłani” chrześcijaństwa widzą sług Jehowy w działaniu i słyszą ich przestrogi przed sądem Bożym, wpadają w istny szał. Biją się w piersi ze zgryzoty i wściekłości, obserwując pustoszące skutki ogłaszania orędzia Królestwa. Wprost wyją, widząc, jak trzody wymykają się im spod kontroli. Niech spędzą noc w worach, biadając nad utratą dochodów. Wkrótce utracą również swe miejsca pracy! Bóg każe im biadać przez całą noc, bo zbliża się ich koniec.

14. Czego zwiastunem jest plaga szarańczy?

¹⁴ Wspomniana plaga szarańczy była i jest zwiastunem czegoś jeszcze. Czego? Joel wyraźnie oznajmia: „Ach, cóż za dzień; ponieważ dzień Jehowy jest bliski, a nadejdzie niczym złupienie od Wszechmocnego!” (Joela 1:15). Wypady dokonywane na całym świecie przez wojsko szarańczy Bożych niedwuznacznie wskazują, iż wielki i napawający grozą dzień Jehowy jest bliski. Wszyscy ludzie o prawych sercach na pewno z utęsknieniem wyczekują tego szczególnego dnia rozrachunku, gdy na niegodziwcach zostanie wykonany wyrok Jehowy i odniesie On tryumf jako Władca Wszechświata.

15. Jak na spustoszenia w kraju reagują ci, którzy dają posłuch Bożym przestrogom?

¹⁵ Jak się dowiadujemy z Księgi Joela 1:16-20, w starożytnej Judzie zabrakło żywności. Ustała też radość. Spichrze opustoszały, a stodoły trzeba było zburzyć. Ponieważ szarańcze objadły kraj z wszelkiej roślinności, zabrakło paszy, toteż bydło się błąkało, a stada owiec ginęły. Cóż za nieszczęście! Jak na to wszystko zareagował Joel? W wersecie 19 znajdujemy jego słowa: „Do ciebie, Jehowo, będę wołał”. Również dzisiaj wiele osób daje posłuch Bożym przestrogom i z wiarą woła do Jehowy.

„Nadchodzi dzień Jehowy”

16. Dlaczego „mieszkańcy tej ziemi” mieli zadrżeć?

¹⁶ Posłuchajmy, jaki nakaz dał Bóg: „Zadmijcie w róg na Syjonie i wydajcie okrzyk wojenny na mojej świętej górze. Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy tej ziemi” (Joela 2:1). Dlaczego mieli się tak zachować? Proroctwo odpowiada: „Bo nadchodzi dzień Jehowy, bo jest blisko! Jest to dzień ciemności i pomroki, dzień chmur i gęstego mroku — jak światło brzasku rozproszone na górach” (Joela 2:1, 2). Wielki dzień Jehowy budzi poczucie, że czas nagli.

17. Jakie skutki sprowadziła na Judę i jej mieszkańców plaga szarańczy?

¹⁷ Wyobraź sobie skutki tej wizji oglądanej przez proroka — bezlitosne szarańcze obróciły krainę podobną do ogrodu Eden w jałowe pustkowie. Posłuchajmy, jak opisano tę armię: „Ich wygląd przypomina wygląd koni, a biegną jak rumaki. Podskakują jakby z odgłosem rydwanów na wierzchołkach gór, jakby z odgłosem płonącego ognia, który pożera ściernisko. Są niczym potężny lud ustawiony w szyku bojowym. Z powodu nich ludy będą znosić dotkliwe boleści. Wszystkie twarze rozpalą się żarem podniecenia” (Joela 2:4-6). Za dni Joela czciciele Baala przeżywali podczas plagi szarańczy coraz większą udrękę, a na ich twarzach widać było strach.

18, 19. Pod jakim względem współczesna działalność ludu Bożego przypomina plagę szarańczy?

¹⁸ Nic nie powstrzymało idących w szyku, niezmordowanych szarańczy. Biegły jak „mocarze” i nawet wspinały się na mury. Jeżeli ‛któraś padła pośród pocisków, inne nie przerywały biegu’ (Joela 2:7, 8). Jakiż to wymowny proroczy obraz nowożytnej armii szarańczy Bożych! Również dzisiaj szarańcze Jehowy cały czas podążają prosto przed siebie. Nie odstrasza ich żaden „mur” sprzeciwu. Nie wyrzekają się swej niezłomnej lojalności wobec Boga, są raczej gotowe ponieść śmierć, jak to było w wypadku tysięcy Świadków, którzy w nazistowskich Niemczech ‛padli pośród pocisków’ za odmowę pozdrawiania Hitlera.

¹⁹ Posłane przez Boga nowożytne szarańcze dają dokładne świadectwo w „mieście” chrześcijaństwa (Joela 2:9). Czynią to na całej ziemi. W dalszym ciągu pokonują wszelkie przeszkody i głoszą orędzie Jehowy, zachodząc do milionów domów, rozmawiając z ludźmi na ulicach, przez telefon i docierając do nich wszelkimi możliwymi sposobami. Rozpowszechniły już miliardy egzemplarzy publikacji biblijnych i dalej będą je rozpowszechniać, bez ustanku pełniąc swą służbę — zarówno publicznie, jak i od domu do domu (Dzieje 20:20, 21).

20. Kto wspiera współczesne szarańcze i z jakim rezultatem?

²⁰ Z Księgi Joela 2:10 dowiadujemy się, że ogromny rój szarańczy przypomina chmurę, która może przesłonić słońce, księżyc i gwiazdy (porównaj Izajasza 60:8). Czy istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, kto posyła to wojsko? Mimo szumu szarańczy słyszymy słowa zapisane w Księdze Joela 2:11: „Jehowa zaś wyda głos przed swym wojskiem, gdyż Jego obóz jest bardzo liczny. Ten bowiem, który wprowadza w czyn swoje słowo, jest potężny; bo wielki jest dzień Jehowy i napawa wielkim lękiem, a któż go przetrzyma?” A zatem to Jehowa Bóg posyła armię szarańczy — właśnie teraz, przed swoim wielkim dniem.

„Jehowa nie jest powolny”

21. Co się stanie, gdy „dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej”?

²¹ Podobnie jak Joel, również apostoł Piotr wspomniał o wielkim dniu Jehowy. Napisał: „Dzień Jehowy nadejdzie jak złodziej i wtedy niebiosa przeminą z sykiem, elementy zaś rozpuszczą się od wielkiego gorąca, a ziemia i dzieła na niej zostaną odkryte” (2 Piotra 3:10). Będące pod wpływem Szatana Diabła niegodziwe „niebiosa”, czyli rządy, panują nad „ziemią” — nad ludzkością oddaloną od Boga (Efezjan 6:12; 1 Jana 5:19). Te symboliczne niebiosa i ziemia nie wytrzymają żaru gniewu Bożego, gdy nadejdzie wielki dzień Jehowy. Ich miejsce zajmą „nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z jego obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13).

22, 23. (a) Jak powinniśmy się zapatrywać na miłosierną cierpliwość Jehowy? (b) Do czego powinna nas skłaniać bliskość dnia Jehowy?

²² Z powodu różnych przeszkód i prób wiary, które dzisiaj napotykamy, moglibyśmy zapomnieć o tym, w jak doniosłych czasach żyjemy. Jednakże dzięki temu, że symboliczne szarańcze ciągle prą naprzód, wiele osób reaguje przychylnie na orędzie Królestwa. Chociaż Bóg pozostawił na to czas, nie wolno nam mylić Jego cierpliwości z powolnością. „Jehowa nie jest powolny w sprawie swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za powolność, lecz jest cierpliwy względem was, ponieważ nie pragnie, żeby ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy” (2 Piotra 3:9).

²³ Wyczekując wielkiego dnia Jehowy, weźmy sobie do serca słowa z Listu 2 Piotra 3:11, 12: „Skoro to wszystko ma się w ten sposób rozpuścić, jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy, za sprawą którego niebiosa, płonąc, rozpuszczą się, a elementy stopnieją od wielkiego gorąca!” Wspomniane tu postępki i czyny z całą pewnością obejmują wspieranie armii szarańczy Jehowy przez systematyczny i aktywny udział w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie, zanim nadejdzie koniec (Marka 13:10).

24, 25. (a) Jak traktujesz przywilej uczestniczenia w dziele prowadzonym przez armię szarańczy Jehowy? (b) Jakie istotne pytanie postawił Joel?

²⁴ Posłane przez Boga szarańcze będą wykonywać zlecone dzieło dopóty, dopóki nie nastanie wielki i napawający grozą dzień Jehowy. Już samo istnienie tej niepowstrzymanej armii stanowi znamienny dowód, że dzień Jehowy jest blisko. Czyż nie cieszy cię fakt, że pełnisz służbę razem z tymi symbolicznymi szarańczami, pomazańcami Bożymi oraz ich towarzyszami, uczestnicząc w końcowym boju poprzedzającym wielki i napawający lękiem dzień Jehowy?