• Kraje byłej Jugosławii
    Rocznik Świadków Jehowy — 2009

    • WZRUSZAJĄCE ZGROMADZENIE MIĘDZYNARODOWE

      Jugosłowiańscy Świadkowie Jehowy nigdy wcześniej nie mieli u siebie zgromadzenia międzynarodowego. Łatwo więc sobie wyobrazić ich radość, gdy w 1991 roku Ciało Kierownicze ogłosiło, że jedno ze zgromadzeń międzynarodowych pod hasłem „Lud miłujący wolność” odbędzie się w Zagrzebiu!

      Nie obyło się jednak bez problemów. Od chwili ogłoszenia przez Chorwację niepodległości nad krajem zaczęły się zbierać ciemne chmury. Czy organizowanie kongresu to dobry pomysł? Najważniejsze było bezpieczeństwo wszystkich delegatów. Po licznych modlitwach i dyskusjach bracia postanowili kontynuować przygotowania do kongresu.

      Kilka tygodni przed zgromadzeniem przyjechał do Chorwacji Teodor Jaracz, członek Ciała Kierowniczego, by pomóc w przygotowaniach. Ponieważ wszystkie inne imprezy w Zagrzebiu zostały odwołane, uwaga opinii publicznej skupiła się na zjeździe, który miał się odbyć na stadionie Dynama. W miarę zbliżania się terminu zgromadzenia sytuacja w kraju stawała się coraz mniej stabilna. Bracia codziennie rozważali ryzyko i zastanawiali się — kontynuować przygotowania czy odwołać zgromadzenie. Nieustannie modlili się do Jehowy i prosili Go o kierownictwo. I nagle atmosfera polityczna się poprawiła, toteż w dniach od 16 do 18 sierpnia 1991 roku zgromadzenie się odbyło.

      Trudno sobie wyobrazić większy kontrast. Okoliczne kraje stały na krawędzi wojny, a w Chorwacji Świadkowie Jehowy witali tysiące gości przybywających na kongres międzynarodowy, zorganizowany tu pod hasłem „Lud miłujący wolność Bożą”b. Chociaż wielu ludzi uciekało z kraju, bracia i siostry z 15 państw spotkali się razem w duchu miłości i jedności. Duże grupy delegatów przyleciały samolotami z USA, Kanady i Europy Zachodniej. Ze względu na sytuację polityczną lotnisko w Zagrzebiu było zamknięte, więc samoloty musiały lądować w słoweńskiej Lublanie. Stamtąd delegaci docierali autobusami do Zagrzebia. Odwaga gości zagranicznych była dla obserwatorów wielkim świadectwem, a ich obecność stanowiła zachętę dla miejscowych braci. Najwięcej delegatów — około 3000 — przybyło z Włoch. Ich serdeczność i wylewność udzielała się pozostałym uczestnikom zgromadzenia (1 Tes. 5:19).

      Szczególną zachętą była obecność pięciu członków Ciała Kierowniczego. Po dziś dzień bracia ze wzruszeniem wspominają przemówienia, które wygłosili Carey Barber, Lloyd Barry, Milton Henschel, Teodor Jaracz i Lyman Swingle. Niezrażeni niestabilną sytuacją, ci doświadczeni bracia odważnie przyjechali umocnić tutejszych współwyznawców.

      Z powodu niepokojów politycznych władze obawiały się zamieszek na tle etnicznym między delegatami z różnych części Jugosławii. Jakąż poczuły ulgę, widząc, że wszyscy siedzą razem w pokojowej atmosferze i do tego okazują sobie ciepłe, braterskie uczucia. Z każdym dniem liczba policjantów na obiekcie malała.

      To pamiętne zgromadzenie dowiodło, że Świadkowie Jehowy rzeczywiście tworzą międzynarodową społeczność braterską. Rozmyślanie nad tym pomogło braciom zachować jedność w czasie nadchodzących prób. Autobusy odwożące delegatów z Serbii i Macedonii do domów należały do ostatnich pojazdów przepuszczonych przez granicę chorwacko-serbską, którą zaraz potem zamknięto. Wielu mówi, że właśnie wtedy zaczęła się wojna.