Sąd Boży się przybliża

11. Z powodu jakiej sytuacji panującej w Izraelu zostało wypowiedziane proroctwo Malachiasza?

¹¹ Więcej światła na najbliższą przyszłość rodzaju ludzkiego rzucają proroctwa spisane przez Malachiasza, którego wymienia się na samym końcu długiego szeregu starożytnych proroków hebrajskich. W roku 607 p.n.e. zostało zburzone Jeruzalem. Niemniej dzięki miłosierdziu Jehowy i Jego serdecznej życzliwości po 70 latach Izraelici mogli powrócić do ojczyzny. Zanim jednak minęło następne 100 lat, ponownie zaczęli się pogrążać w odstępstwie i niegodziwości. Ściągali hańbę na imię Jehowy, lekceważyli Jego sprawiedliwe prawa i kalali Jego świątynię, przyprowadzając na ofiarę zwierzęta ślepe, kulawe i chore. Ponadto rozwodzili się z żonami swej młodości, by poślubiać cudzoziemki (Malachiasza 1:6-8; 2:13-16).

12, 13. (a) Jakiego oczyszczenia potrzebowała klasa namaszczonych duchem kapłanów? (b) W jaki sposób również wielka rzesza odnosi korzyść z oczyszczania?

¹² W tej sytuacji konieczne było oczyszczenie. Opisano je w Księdze Malachiasza 3:1-4. Podobnie jak starożytni Izraelici również nowożytni Świadkowie Jehowy potrzebowali oczyszczenia, toteż mieli zostać objęci działalnością, o której mówił Malachiasz. Pod koniec pierwszej wojny światowej niektórzy Badacze Pisma Świętego, jak wówczas nazywano Świadków, nie zachowali całkowicie neutralnej postawy wobec poczynań świata. W roku 1918 Jehowa wysłał do swej duchowej świątyni „posłańca przymierza” (NW), Chrystusa Jezusa, aby oczyścił małą grupkę Jego czcicieli ze świeckich brudów. Jehowa zadał prorocze pytanie: „Kto będzie mógł znieść dzień (...) przyjścia [posłańca] i kto się ostoi, gdy się ukaże? Gdyż jest on jak ogień odlewacza, jak ług foluszników. Usiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. Będzie czyścił synów Lewiego [kapłańską klasę chrześcijan namaszczonych duchem] i będzie ich płukał jak złoto i srebro. Potem będą mogli składać Panu ofiary w sprawiedliwości”. I właśnie to zaczęli czynić po swym oczyszczeniu!

¹³ Ta klasa namaszczonych duchem kapłanów składa się jedynie ze 144 000 osób (Objawienie 7:4-8; 14:1, 3). A co z innymi oddanymi Bogu chrześcijanami, którzy żyją obecnie? Tworzą oni wielomilionową „wielką rzeszę” i także muszą być oczyszczeni ze świeckich naleciałości, toteż ‛piorą swoje długie szaty i wybielają je we krwi Baranka’ (Objawienie 7:9, 14). Okazując wiarę w ofiarę okupu złożoną przez Baranka, Chrystusa Jezusa, mogą zachować nieskalaną pozycję przed Jehową. Otrzymali też obietnicę, że przeżyją cały okres wielkiego ucisku, ów przejmujący lękiem dzień Jehowy (Sofoniasza 2:2, 3).

14. Jakie słowa powinni wziąć sobie do serca słudzy Boży, wciąż pracując nad nową osobowością?

¹⁴ Zarówno ostatek grona kapłanów, jak i wielka rzesza muszą wziąć sobie do serca dalsze słowa Boże: „Przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników, cudzołożników i krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę i sierotę, gnębią obcego przybysza, a mnie się nie boją (...) Zaiste Ja, Pan, nie zmieniam się” (Malachiasza 3:5, 6). Mierniki Jehowy bynajmniej nie uległy zmianie, toteż Jego słudzy, przepełnieni zbożną bojaźnią, muszą się wystrzegać wszelkich form bałwochwalstwa, być uczciwi, prawdomówni i szczodrzy oraz ciągle udoskonalać swą chrześcijańską osobowość (Kolosan 3:9-14).

15. (a) Jakie miłosierne zaproszenie ogłosił Jehowa? (b) Jak możemy się ustrzec ‛ograbiania’ Jehowy?

¹⁵ Do wszystkich, którzy porzucili Jego prawe zasady, Jehowa skierował zaproszenie: „Nawróćcie się do mnie, wtedy i Ja zwrócę się ku wam”. Kiedy zapytali: „W czym mamy się nawrócić?”, wyjaśnił: „Wy mnie oszukujecie [„ograbiacie”, NW]”. Na kolejne pytanie: „W czym cię oszukaliśmy?” Jehowa odpowiedział, że okradali Go, ponieważ ich dary ofiarne na potrzeby świątyni nie były najlepszej jakości (Malachiasza 3:7, 8). Skoro przyłączyliśmy się do ludu Jehowy, powinniśmy żywić gorące pragnienie, by na służbę dla Jehowy poświęcać najlepszą cząstkę swych sił, zdolności i dóbr materialnych. Dlatego też nie ograbiamy Boga, lecz ‛stale szukamy najpierw królestwa oraz Jego prawości’ (Mateusza 6:33).

16. Do czego zachęca Księga Malachiasza 3:10-12?

¹⁶ Każdy, kto porzuca świecki styl życia nacechowany samolubstwem i materializmem, zostaje wspaniale nagrodzony, jak na to wskazuje Księga Malachiasza 3:10-12: „Wystawcie mnie na próbę! — mówi Pan Zastępów — czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę”. Jehowa obiecał tym, którzy okazują docenianie, iż zapewni im duchową pomyślność i obfitość pokarmu duchowego. Następnie dodał: „Wszystkie narody będą was nazywać szczęśliwymi, bo będziecie krajem uroczym”. Czyż słowa te nie sprawdzają się na milionach wdzięcznych sług Bożych, żyjących dziś na całej ziemi?

20, 21. (a) Czyje imiona nie zostały umieszczone w Bożej księdze pamięci? (b) Czyje imiona znajdują się w tej księdze i dlaczego?

²⁰ Jehowa pamięta o wszystkich swych niezłomnych sługach. W proroctwie Malachiasza powiedziano dalej: „W tym czasie żyjący w bojaźni Jehowy rozmawiali między sobą, każdy ze swoim towarzyszem, a Jehowa zwracał na to uwagę i słuchał. I zaczęto spisywać przed nim księgę pamięci dla bojących się Jehowy i dla myślących o jego imieniu” (Malachiasza 3:16, NW).

²¹ Jakież to ważne, byśmy dziś okazywali zbożną bojaźń, darząc szacunkiem imię Jehowy! Dzięki temu nie dosięgnie nas niepomyślny wyrok wydany na ludzi, którzy podziwiają i popierają systemy tego świata. Jak oznajmiono w Księdze Objawienia 17:8, „ich imiona nie zostały zapisane na zwoju życia”. Oczywiście najdostojniejszym imieniem zapisanym w tej Bożej księdze życia jest imię Naczelnego Pełnomocnika w sprawie życia, Syna Jehowy, Jezusa Chrystusa. Ewangelia według Mateusza 12:21 oświadcza: „Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję”. Ofiara okupu złożona przez Jezusa stanowi rękojmię życia wiecznego dla wszystkich, którzy w nią wierzą. Umieszczenie naszych imion w tym zwoju, zawierającym imię Jezusa, jest dla nas ogromnym zaszczytem!

22. Jaka różnica stanie się widoczna, gdy Jehowa będzie wykonywać swe wyroki?

²² Jaki los spotka sług Bożych w czasie sądu? Jehowa daje odpowiedź w Księdze Malachiasza 3:17, 18: „Oszczędzę ich, jak ktoś oszczędza swojego syna, który mu służy. Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, kto Bogu służy, a tym, kto mu nie służy”. Różnica ta będzie wyraźnie widoczna dla wszystkich: niegodziwi zostaną oddzieleni na wieczne odcięcie, natomiast prawi uznani za godnych życia wiecznego pod panowaniem Królestwa (Mateusza 25:31-46). A zatem wielka rzesza ludzi o usposobieniu owiec przeżyje ów wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy.