Błogosławieństwa lub przekleństwa — trzeba dokonać wyboru!

„Położyłem dziś przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz przeto życie, abyś żył” (5 MOJŻESZOWA 30:19).

1. Jaką zdolnością obdarzono ludzi?

JEHOWA BÓG obdarzył nas — swe inteligentne, ludzkie stworzenia — wolną wolą. Nie zostaliśmy uczynieni automatami ani robotami, lecz otrzymaliśmy przywilej dokonywania wyboru i ponosimy za to odpowiedzialność (Psalm 100:3). Pierwsi ludzie — Adam i Ewa — mogli samodzielnie obrać sposób postępowania, a za podjęte decyzje odpowiadali przed Bogiem.

2. Jakiego wyboru dokonał Adam i jakie to miało następstwa?

² Stwórca szczodrze zadbał o to, by ludzie mogli zaznawać nieustannych błogosławieństw na rajskiej ziemi. Dlaczego ten zamiar nie został dotąd urzeczywistniony? Ponieważ Adam dokonał złego wyboru. Jehowa dał człowiekowi polecenie: „Z każdego drzewa tego ogrodu możesz jeść, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz” (1 Mojżeszowa 2:16, 17). Gdyby Adam obrał posłuszeństwo, nasi prarodzice dostąpiliby błogosławieństw. Nieposłuszeństwo ściągnęło na nich śmierć (1 Mojżeszowa 3:6, 18, 19). W rezultacie grzech i śmierć przeszły na wszystkich potomków Adama (Rzymian 5:12).

Błogosławieństwa stają się możliwe

3. Jak Bóg zapewnił nas, że Jego zamierzenie co do ludzkości się urzeczywistni?

³ Jehowa Bóg zapewnił środek, dzięki któremu Jego zamiar błogosławienia ludzkości zostanie w końcu zrealizowany. Osobiście zapowiedział pojawienie się pewnego „Potomstwa”, dając w Edenie proroctwo: „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 3:15, BT). Później Bóg obiecał, że za pośrednictwem tego Potomstwa, wywodzącego się z rodu Abrahama, na posłuszną ludzkość będą spływać błogosławieństwa (1 Mojżeszowa 22:15-18).

4. Co Jehowa uczynił, by błogosławić rodzajowi ludzkiemu?

⁴ Obiecanym Potomstwem, mającym zlewać te błogosławieństwa, okazał się Jezus Chrystus. Chrześcijański apostoł Paweł tak opisał jego rolę w zamierzeniu Jehowy co do błogosławienia ludzkości: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). Owych błogosławieństw będą zaznawać ci spośród grzesznych ludzi, którzy okażą się posłuszni Bogu i skorzystają z dobrodziejstw ofiary okupu złożonej przez Chrystusa (Dzieje 4:12). Czy wybierzesz posłuszeństwo i błogosławieństwa? Nieposłuszeństwo przyniesie całkowicie odmienne skutki.

Co z przekleństwami?

5. Jakie jest znaczenie słowa „przekleństwo”?

⁵ Przeciwieństwem błogosławieństwa jest przekleństwo. Słowo to oznacza wyrażone przez kogoś życzenie, by jakąś osobę spotkało coś złego, lub zapowiedź, że tak się stanie. Hebrajski wyraz kelaláh pochodzi od czasownika kalál, który dosłownie znaczy „być lekkim”. Natomiast w sensie przenośnym oznacza ‛złorzeczyć’ lub ‛lekceważyć’ (3 Mojżeszowa 20:9; 2 Samuela 19:43).

6. Jakie wydarzenie związane z Elizeuszem rozegrało się w pobliżu starożytnego Betel?

⁶ Rozważmy, jak szybko i dramatycznie potoczyły się wydarzenia w związku z pewnym przekleństwem. Prorok Boży Elizeusz wędrował z Jerycha do Betel. Sprawozdanie podaje: „Gdy szedł drogą, mali chłopcy wyszli z miasta i naśmiewali się z niego, mówiąc doń: Chodź no, łysy, chodź no, łysy! Obróciwszy się więc i spojrzawszy na nich, przeklął ich w imię Pana. Wtedy wyszły z lasu dwa niedźwiedzie i rozszarpały z nich czterdzieści dwoje dzieci” (2 Królewska 2:23, 24). Nie wyjawiono nam, co dokładnie powiedział Elizeusz, przeklinając szydzące z niego dzieci. Niemniej słowa te przyniosły skutek, gdyż zostały wypowiedziane w imię Jehowy przez Jego proroka działającego zgodnie z wolą Bożą.

7. Co się stało z dziećmi, które szydziły z Elizeusza, i dlaczego?

⁷ Prawdopodobnie głównym powodem owych kpin była okoliczność, że Elizeusz nosił dobrze znany płaszcz Eliasza, a dzieci nie życzyły sobie żadnego następcy tego proroka (2 Królewska 2:13). Chcąc pokazać, że naprawdę jest następcą Eliasza, i nauczyć owe dzieci oraz ich rodziców należnego szacunku dla proroka Jehowy, Elizeusz przeklął tę kpiącą gromadę w imię Boga Eliasza. Jehowa wyraźnie pokazał, że uznaje Elizeusza za swego proroka, sprawiając, iż z lasu wyszły dwa niedźwiedzie i rozszarpały 42 szyderców. Postąpił tak zdecydowanie, gdyż okazano rażący brak szacunku dla kanału łączności, którym w owym czasie posługiwał się na ziemi.

8. Co zgodzili się czynić Izraelici i czego mogli dzięki temu oczekiwać?

⁸ Wiele lat wcześniej w podobnie lekceważący sposób do porządku ustanowionego przez Boga odniósł się ogół Izraelitów. Oto, co się stało: W roku 1513 p.n.e. Jehowa okazał Izraelitom łaskę, wyzwalając ich z niewoli egipskiej jak gdyby „na skrzydłach orlich”. Wkrótce potem uroczyście obiecali, iż będą posłuszni Bogu. Zwróćmy uwagę na ścisłą zależność między takim posłuszeństwem a zaskarbieniem sobie uznania Bożego. Za pośrednictwem Mojżesza Jehowa oświadczył: „Jeżeli pilnie słuchać będziecie głosu mojego i przestrzegać mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia”. Izraelici zgodzili się na to, mówiąc: „Uczynimy wszystko, co Pan rozkazał” (2 Mojżeszowa 19:4, 5, 8; 24:3). Zapewnili, że miłują Jehowę, oddali Mu się i ślubowali słuchać Jego głosu. Gdyby tak czynili, zaznaliby obfitych błogosławieństw.

9, 10. Co uczynili Izraelici w czasie pobytu Mojżesza na górze Synaj i do czego to doprowadziło?

⁹ Jednakże zanim jeszcze podstawowe zasady tego porozumienia zostały wyryte „palcem Bożym” na kamieniu, lud ściągnął na siebie przekleństwo Boże (2 Mojżeszowa 31:18). Dlaczego sprawy przybrały taki tragiczny obrót? Czyż Izraelici nie zapewniali, że pragną wypełniać wszystkie nakazy Jehowy? Owszem, słowami chcieli sobie zaskarbić błogosławieństwa, ale czynami dowiedli, iż obierają postępowanie zasługujące na przekleństwo.

¹⁰ Kiedy Mojżesz przebywał 40 dni na górze Synaj, gdzie otrzymał Dziesięcioro Przykazań, Izraelici złamali daną wcześniej obietnicę lojalności wobec Jehowy. W sprawozdaniu czytamy: „A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał zejście z góry, zgromadził się wokół Aarona i rzekli do niego: Nuże, uczyń nam bogów, którzy pójdą przed nami, nie wiemy bowiem, co się stało z owym Mojżeszem, mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej” (2 Mojżeszowa 32:1). Jest to następny przykład braku szacunku dla osoby, którą Jehowa się posługiwał, by przewodzić swemu ludowi i zapewniać mu kierownictwo. Izraelici zapragnęli naśladować egipskie bałwochwalstwo, co pociągnęło za sobą opłakane skutki: jednego dnia około 3000 spośród nich zginęło od miecza (2 Mojżeszowa 32:2-6, 25-29).

Ogłoszenie błogosławieństw i przekleństw

11. Do jakich poleceń dotyczących błogosławieństw i przekleństw zastosował się Jozue?

¹¹ Pod koniec 40-letniej wędrówki Izraelitów po pustyni Mojżesz wymienił błogosławieństwa, których mogli zaznać, obierając posłuszeństwo wobec Boga. Wyliczył też przekleństwa, jakie ściągnęliby na siebie, gdyby nie byli posłuszni Jehowie (5 Mojżeszowa 27:11 do 28:10). Wkrótce po wkroczeniu Izraela do Ziemi Obiecanej Jozue zastosował się do poleceń Mojżesza dotyczących owych błogosławieństw i przekleństw. Sześć plemion Izraela stanęło u stóp góry Ebal, a drugie sześć u podnóża góry Garizim. W dolinie pomiędzy nimi stanęli Lewici. Najwidoczniej plemiona znajdujące się przy górze Ebal mówiły „Amen”, gdy w ich kierunku wypowiadano przekleństwa. A stojące u stóp góry Garizim odpowiadały, gdy w ich stronę Lewici odczytywali błogosławieństwa (Jozuego 8:30-35).

12. Jakie przekleństwa wymienili Lewici?

¹² Wyobraź sobie, iż słyszysz, jak Lewici oznajmiają: „Przeklęty mąż, który zrobi podobiznę rzeźbioną lub laną, obrzydliwość dla Pana, dzieło rąk rzemieślnika, i ustawi go w ukryciu. (...) Przeklęty, kto zlekceważy swego ojca i matkę. (...) Przeklęty, kto przesuwa granicę swego bliźniego. (...) Przeklęty, kto na drodze wprowadza w błąd ślepego. (...) Przeklęty, kto narusza prawo obcego przybysza, sieroty i wdowy. (...) Przeklęty, kto łączy się cieleśnie z żoną swego ojca, gdyż odsłonił połę płaszcza swego ojca. (...) Przeklęty, kto łączy się cieleśnie z jakimkolwiek zwierzęciem. (...) Przeklęty, kto łączy się cieleśnie ze swoją siostrą, córką swego ojca lub matki. (...) Przeklęty, kto łączy się cieleśnie ze swoją teściową. (...) Przeklęty, kto skrycie zabija swego bliźniego. (...) Przeklęty, kto daje się przekupić, aby zabić człowieka i przelać krew niewinną. (...) Przeklęty, kto nie dochowa słów tego zakonu, aby je spełnić”. Po każdym z tych przekleństw plemiona przy górze Ebal wołały: „Amen” (5 Mojżeszowa 27:15-26).

13. Jak byś przedstawił własnymi słowami błogosławieństwa wypowiedziane przez Lewitów?

¹³ A teraz wyobraź sobie, że słyszysz, jak tłum pod górą Garizim głośno odpowiada na każde z błogosławieństw wymienionych przez Lewitów: „Błogosławiony będziesz w mieście, błogosławiony będziesz na polu. Błogosławione będzie twoje potomstwo, plon twojej ziemi, rozpłód twego bydła, miot twojej rogacizny i przychówek twoich trzód. Błogosławiony będzie twój kosz i twoja dzieża; błogosławione będzie twoje wejście i twoje wyjście” (5 Mojżeszowa 28:3-6).

14. Pod jakim warunkiem Izraelici mogli dostąpić błogosławieństw?

¹⁴ Od czego zależało dostąpienie tych błogosławieństw? Sprawozdanie podaje: „Jeżeli (...) usłuchasz głosu Pana, Boga twego, i będziesz pilnie spełniał wszystkie jego przykazania, które ja ci dziś nadaję, to Pan, Bóg twój, wywyższy cię ponad wszystkie narody ziemi. I spłyną na ciebie, i dosięgną cię wszystkie te błogosławieństwa, jeżeli usłuchasz głosu Pana, Boga twego” (5 Mojżeszowa 28:1, 2). Aby cieszyć się błogosławieństwami od Boga, koniecznie należało okazywać Mu posłuszeństwo. A co można powiedzieć o nas, żyjących obecnie? Czy osobiście obieramy błogosławieństwa i życie, nieustannie ‛słuchając głosu Jehowy’? (5 Mojżeszowa 30:19, 20).

Dokładniejsza analiza

15. Jaka myśl kryje się w błogosławieństwie zanotowanym w Księdze 5 Mojżeszowej 28:3 i jak może się to odnosić do nas?

¹⁵ Rozważmy kilka błogosławieństw, którymi mógł się cieszyć Izraelita dzięki posłuszeństwu wobec Jehowy. Księga 5 Mojżeszowa 28:3 oznajmia: „Błogosławiony będziesz w mieście, błogosławiony będziesz na polu”. Zaznawanie błogosławieństw Bożych nie zależy więc od miejsca pobytu ani wypełnianego zadania. Niektórzy mogą się czuć jak w potrzasku z powodu swych warunków, na przykład jeśli mieszkają na jakimś spustoszonym terenie lub w kraju rozdzieranym wojną. Inni być może woleliby służyć Jehowie gdzie indziej. Ten czy ów chrześcijanin odczuwa zniechęcenie, gdyż nie został zamianowany sługą pomocniczym bądź starszym w zborze. Chrześcijanki bywają przygnębione, gdy nie mogą służyć Jehowie pełnoczasowo jako pionierki lub misjonarki. Jednakże każdy, kto ‛słucha głosu Jehowy i pilnie spełnia wszystkie jego nakazy’, będzie zaznawał błogosławieństw już teraz i przez całą wieczność.

16. Jakie zastosowanie ma obecnie w organizacji Jehowy zasada wyrażona w 5 Mojżeszowej 28:4?

¹⁶ W Księdze 5 Mojżeszowej 28:4 powiedziano: „Błogosławione będzie twoje potomstwo, plon twojej ziemi, rozpłód twego bydła, miot twojej rogacizny i przychówek twoich trzód”. Użycie hebrajskiego zaimka w liczbie pojedynczej, oddanego wyrazem „twój”, wskazuje, iż takich błogosławieństw mógł doświadczyć każdy posłuszny Izraelita. A co z posłusznymi sługami Jehowy żyjącymi obecnie? Ogólnoświatowy rozwój i wzrost widoczny w organizacji Świadków Jehowy następuje dzięki temu, iż Bóg błogosławi szczerym wysiłkom przeszło 5 000 000 głosicieli dobrej nowiny o Królestwie (Marka 13:10). O możliwościach dalszego wzrostu wyraźnie świadczy ponad 13 milionów przybyłych na obchód Wieczerzy Pańskiej w roku 1995. Czy i ty zaznajesz błogosławieństw Królestwa?

Wybór dokonany przez Izraelitów miał decydujące znaczenie

17. Co decyduje o tym, czy kogoś ‛dosięgną’ błogosławieństwa, czy przekleństwa?

¹⁷ Błogosławieństwa niejako podążały za posłusznym Izraelitą. Obiecano mu: ‛Wszystkie te błogosławieństwa spłyną na ciebie i dosięgną cię’ (5 Mojżeszowa 28:2). Podobnie powiedziano o przekleństwach: „Przyjdą na cię te wszystkie przekleństwa i dosięgną cię” (5 Mojżeszowa 28:15). Gdybyś był Izraelitą i żył w tamtych czasach, czy ‛dosięgłyby’ cię błogosławieństwa, czy przekleństwa? Wszystko zależałoby od twego posłuszeństwa wobec Boga.

18. Jak Izraelici mogli uniknąć przekleństw?

¹⁸ Nieposłuszeństwo przynosiło gorzkie owoce przedstawione w Księdze 5 Mojżeszowej 28:15-68 jako przekleństwa. Niektóre z nich są dokładnym przeciwieństwem błogosławieństw wynikających z posłuszeństwa, wymienionych w 5 Mojżeszowej 28:3-14. Izraelici często ściągali na siebie te przykre w skutkach przekleństwa, wikłali się bowiem w fałszywy kult (Ezdrasza 9:7; Jeremiasza 6:6-8; 44:2-6). Jakież to tragiczne! A przecież mogli tego uniknąć, dokonując właściwego wyboru, to znaczy przestrzegając słusznych praw i zasad Jehowy, które wyraźnie wskazują, co jest dobre, a co złe. W naszych czasach niejeden człowiek doświadczył bólu i nieszczęść, ponieważ obrał postępowanie sprzeczne z zasadami biblijnymi, na przykład praktykowanie religii fałszywej, dopuszczanie się niemoralności, narkotyzowanie się bądź nadużywanie alkoholu. Podobnie jak to było niegdyś w Izraelu i Judzie, taki błędny wybór pociąga za sobą Bożą dezaprobatę i niepotrzebną boleść serca (Izajasza 65:12-14).

19. Opisz, jak wyglądała sytuacja Judejczyków i Izraelitów, gdy obierali posłuszeństwo wobec Jehowy.

¹⁹ Izrael doświadczał obfitych błogosławieństw i cieszył się pokojem jedynie wtedy, gdy był posłuszny Jehowie. Na przykład o czasach króla Salomona czytamy: „Judejczyków i Izraelitów było tak wiele jak piasku nad brzegiem morza; toteż jedli, pili i weselili się. (...) Judejczycy i Izraelici mieszkali tedy bezpiecznie, każdy pod swoim krzewem winnym i pod swoim drzewem figowym od Dan aż po Beer-Szebę przez wszystkie dni Salomona” (1 Królewska 4:20-25). Mimo iż za dni króla Dawida ów naród często musiał walczyć z wrogami Bożymi, to nawet wtedy odczuwał wsparcie Jehowy i zaznawał Jego błogosławieństw, jeśli tylko obierał posłuszeństwo wobec Boga prawdy (2 Samuela 7:28, 29; 8:1-15).

20. Czego Bóg jest pewien, jeśli chodzi o ludzi?

²⁰ Czy będziesz posłuszny Bogu, czy też okażesz Mu nieposłuszeństwo? Izraelici mogli dokonać wyboru. Wprawdzie każdy z nas odziedziczył po Adamie grzeszne skłonności, ale zostaliśmy także obdarowani swobodą wyboru. I chociaż przeszkadza nam Szatan, niegodziwy świat oraz nasza niedoskonałość, możemy wybrać to, co słuszne. A Stwórca jest pewien, że znajdą się osoby, które pomimo rozmaitych prób i pokus będą dokonywać właściwego wyboru, nie tylko słowem, lecz także czynem (1 Piotra 5:8-10). Czy będziesz należeć do takich osób?

21. Co rozważymy w następnym artykule?

²¹ W następnym artykule przyjrzymy się bliżej naszemu nastawieniu i naszym czynom w świetle przykładów z dawnych czasów. Oby każdy z nas z wdzięcznością zareagował na słowa Boże przekazane przez Mojżesza: „Położyłem dziś przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz przeto życie, abyś żył” (5 Mojżeszowa 30:19).

Błogosławieństwa lub przekleństwa — ostrzegawcze przykłady

„To wszystko spotkało ich jako przykład i zostało zapisane dla ostrzeżenia nas, na których przyszły końce systemów rzeczy” (1 KORYNTIAN 10:11).

1. Jaką analizę przypominającą sprawdzanie narzędzia powinniśmy przeprowadzać?

NA METALOWYM narzędziu pokrytym farbą rdza pojawia się nieraz zupełnie niezauważalnie. Na powierzchni staje się widoczna dopiero po jakimś czasie. Podobnie złe nastawienie i niewłaściwe pragnienia mogą zrodzić się w sercu na długo przedtem, zanim pociągną za sobą poważne konsekwencje lub będą dostrzegalne dla drugich. Chcąc sprawdzić, czy narzędzie nie rdzewieje, trzeba je dokładnie obejrzeć, i tak samo rzetelna analiza naszego serca i systematyczne dbanie o jego stan pomoże nam niezłomnie trzymać się zasad chrześcijańskich. Dzięki temu dostąpimy błogosławieństw od Boga, a unikniemy Jego przekleństwa. Ktoś mógłby sobie myśleć, że błogosławieństwa i przekleństwa zapowiedziane starożytnemu Izraelowi nie mają większego znaczenia dla ludzi żyjących podczas zakończenia tego systemu rzeczy (Jozuego 8:34, 35; Mateusza 13:49, 50; 24:3). Jest jednak inaczej. W 10 rozdziale Listu 1 do Koryntian opisano ostrzegawcze przykłady z dziejów Izraela — przykłady, z których można się dużo nauczyć.

2. Co w Liście 1 do Koryntian 10:5, 6 powiedziano o przeżyciach Izraelitów na pustyni?

² Apostoł Paweł przyrównuje chrześcijan podporządkowanych Chrystusowi do Izraelitów podlegających przewodnictwu Mojżesza (1 Koryntian 10:1-4). Chociaż mogli wejść do Ziemi Obiecanej, „większości z nich Bóg nie okazał uznania, gdyż zostali powaleni na pustkowiu”. Dlatego Paweł oznajmił współchrześcijanom: „To wszystko stało się dla nas przykładem, abyśmy nie pragnęli tego, co szkodliwe, tak jak oni tego pragnęli” (1 Koryntian 10:5, 6). Ponieważ pragnienia rodzą się w sercu, musimy zważać na ostrzegawcze przykłady opisane przez Pawła.

Ostrzeżenie przed bałwochwalstwem

3. Jaki grzech popełnili Izraelici, sporządzając złotego cielca?

³ Pierwsza przestroga Pawła brzmi: „Nie stawajcie się bałwochwalcami, jak niektórzy z nich; tak jak jest napisane: ‚Lud zasiadł, aby jeść i pić, i wstali, aby się zabawić’” (1 Koryntian 10:7). Ten ostrzegawczy przykład nawiązuje do sytuacji, gdy Izraelici zwrócili się ku bałwochwalczym zwyczajom egipskim i sporządzili sobie złotego cielca (2 Mojżeszowa, rozdział 32). Uczeń Szczepan wyjaśnił, dlaczego do tego doszło: „Nasi praojcowie nie chcieli okazać posłuszeństwa [Mojżeszowi, przedstawicielowi Bożemu], lecz go odrzucili i w swych sercach zawrócili do Egiptu, mówiąc do Aarona: ‚Uczyń nam bogów, aby szli przed nami. Bo nie wiemy, co się stało z owym Mojżeszem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej’. Toteż w owych dniach uczynili cielca i przynieśli temu bożkowi ofiarę, i zaczęli się cieszyć z dzieł swoich rąk” (Dzieje 7:39-41). Warto zaznaczyć, że Izraelici popadli w bałwochwalstwo, ponieważ żywili „w swych sercach” niewłaściwe pragnienia. „Uczynili cielca i przynieśli temu bożkowi ofiarę”. Co więcej, „zaczęli się cieszyć z dzieł swoich rąk”. Przy dźwiękach muzyki śpiewali, tańczyli, jedli i pili. Bałwochwalstwo najwyraźniej wydawało im się kuszące i zajmujące.

4, 5. Jakich bałwochwalczych praktyk musimy się wystrzegać?

⁴ Pozaobrazowy Egipt — świat podlegający władzy Szatana — dosłownie czci rozrywkę (1 Jana 5:19; Objawienie 11:8). Ubóstwia aktorów, gwiazdy sportu i piosenkarzy, ich taniec i muzykę, ich poglądy na zabawę i przyjemności. Niejeden ulega pokusie i bez reszty oddaje się rozrywce, chociaż twierdzi, że wciąż wielbi Jehowę. Gdy kogoś z chrześcijan trzeba skarcić za niewłaściwe postępowanie, nierzadko okazuje się, że u podstaw jego słabości duchowej leży nadużywanie alkoholu, taniec i zabieganie o przyjemności w sposób graniczący z bałwochwalstwem (2 Mojżeszowa 32:5, 6, 17, 18). Pewne formy rozrywki są zdrowe i przyjemne. Jednakże dzisiejsza świecka muzyka, taniec i film na ogół służą zaspokajaniu nieczystych pragnień cielesnych.

⁵ Prawdziwi chrześcijanie nie czczą idoli, czyli bożków (2 Koryntian 6:16; 1 Jana 5:21). Oby każdy z nas równie starannie wystrzegał się popadnięcia w uzależnienie od bałwochwalczej rozrywki i nie doznał zgubnych skutków oddawania się świeckim przyjemnościom. Jeżeli ulegniemy wpływom świata, w naszym umyśle i sercu prawie niedostrzegalnie mogą się zrodzić szkodliwe pragnienia i spaczone nastawienie. A gdy się ich nie skoryguje, doprowadzą w końcu do tego, że ‛zostaniemy powaleni na pustkowiu’ szatańskiego systemu.

6. Jakie zdecydowane działania musimy podjąć w kwestii rozrywki?

⁶ „Niewolnik wierny i roztropny” w gruncie rzeczy nawołuje tak samo jak Mojżesz, gdy sporządzono złotego cielca: „Kto jest po stronie Jehowy? Do mnie!” Podjęcie zdecydowanego działania na dowód, że całkowicie popieramy prawdziwe wielbienie, może stanowić o naszym życiu. Plemię Lewiego, z którego pochodził Mojżesz, bezzwłocznie przystąpiło do wykorzenienia deprawujących wpływów (Mateusza 24:45-47; Wyjścia [2 Mojżeszowa] 32:26-28, NW). A zatem dokładnie przeanalizuj rozrywki, z których korzystasz — muzykę, filmy i tak dalej. Jeżeli dostrzeżesz w nich jakieś oznaki zepsucia, stań po stronie Jehowy. Niezachwianie polegając na Nim, dokonaj zmian w doborze muzyki i innych form rozrywki, niszcząc to, co może być szkodliwe pod względem duchowym, tak jak Mojżesz zniszczył złotego cielca (2 Mojżeszowa 32:20; 5 Mojżeszowa 9:21).

7. Jak możemy chronić nasze symboliczne serce?

⁷ Jak zapobiegać korozji serca? Przez pilne studiowanie Słowa Bożego i pozwalanie, by prawdy w nim zawarte zapadały w nasz umysł i serce (Rzymian 12:1, 2). Oczywiście powinniśmy przy tym regularnie chodzić na zebrania chrześcijańskie (Hebrajczyków 10:24, 25). Jednakże bierna obecność na nich przypomina zamalowywanie farbą rdzy. Wprawdzie może nas na krótko ożywić, ale to nie rozwiązuje zasadniczego problemu. Z drugiej strony przygotowywanie się do zebrań połączone z rozmyślaniem i branie w nich czynnego udziału pomoże nam zdecydowanie usunąć wszystkie przyczyny korozji duchowej tkwiące w zakamarkach naszego symbolicznego serca. Dzięki temu zdołamy trzymać się ściśle Słowa Bożego, nabierzemy sił do wytrwania w próbach wiary i staniemy się „pod każdym względem zdrowi” (Jakuba 1:3, 4; Przypowieści 15:28).

Ostrzeżenie przed rozpustą

8-10. (a) O jakim ostrzegawczym przykładzie jest mowa w Liście 1 do Koryntian 10:8? (b) Jaki pożytek może przynieść zastosowanie się do słów Jezusa z Ewangelii według Mateusza 5:27, 28?

⁸ Podając następny ostrzegawczy przykład, Paweł radzi: „Ani nie dopuszczajmy się rozpusty, jak niektórzy z nich dopuścili się rozpusty i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące” (1 Koryntian 10:8).a Apostoł nawiązuje do tego, jak Izraelici zaczęli kłaniać się fałszywym bogom i „uprawiać nierząd z Moabitkami” (4 Mojżeszowa 25:1-9). Niemoralność prowadzi do śmierci! Kto nie kiełzna niemoralnych myśli i pragnień, ten pozwala „rdzewieć” swemu sercu. Jezus oznajmił: „Słyszeliście, że powiedziano: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’. Ale ja wam mówię, że każdy, kto się wpatruje w niewiastę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu” (Mateusza 5:27, 28).

⁹ O konsekwencjach ‛wpatrywania się w niewiastę, aby do niej zapałać namiętnością’, świadczą skutki zdeprawowanego myślenia nieposłusznych aniołów przed potopem za dni Noego (1 Mojżeszowa 6:1, 2). Warto przypomnieć też, iż niestosowne wpatrywanie się w kobietę doprowadziło do jednej z największych tragedii w życiu króla Dawida (2 Samuela 11:1-4). Natomiast żonaty Job ‛zawarł umowę ze swoimi oczyma, że nie spojrzy pożądliwie na pannę’, dzięki czemu uniknął niemoralności i dowiódł niezłomnej prawości (Joba 31:1-3, 6-11). Można powiedzieć, iż oczy są oknami serca. A z zepsutego serca pochodzi wiele niegodziwości (Marka 7:20-23).

¹⁰ Kto się stosuje do słów Jezusa, ten nie pozwoli myślom błądzić po bezdrożach i nie będzie oglądał wydawnictw pornograficznych ani snuł niemoralnych marzeń o współwyznawcy, współpracowniku czy o kimś innym. Rdzy na metalu nie da się usunąć zwykłą szczotką. Dlatego nie traktuj lekko niemoralnych myśli lub skłonności. Zastosuj radykalne środki, aby się ich wyzbyć (porównaj Mateusza 5:29, 30). Paweł nawołuje współwyznawców: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem. Z powodu tych rzeczy nadchodzi srogi gniew Boży”. A zatem niemoralność i podobne występki ściągają na człowieka przekleństwo Boga, będące wyrazem Jego srogiego gniewu. Musimy więc pod tym względem ‛zadać śmierć’ członkom naszego ciała (Kolosan 3:5, 6).

Ostrzeżenie przed buntowniczym narzekaniem

11, 12. (a) Jakie ostrzeżenie zawiera List 1 do Koryntian 10:9 i do jakiego zdarzenia tam nawiązano? (b) Jak powinno na nas wpłynąć to ostrzeżenie Pawła?

¹¹ Następnie Paweł ostrzega: „Ani nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży” (1 Koryntian 10:9). Kiedy naród izraelski wędrował po pustyni w pobliżu granicy Edomu, „zaczął (...) mówić przeciw Bogu i przeciw Mojżeszowi: Po co wyprowadziliście nas z Egiptu, czy po to, abyśmy pomarli na pustyni? Gdyż nie mamy chleba ani wody i zbrzydł nam ten nędzny pokarm” — dostarczana w cudowny sposób manna (4 Mojżeszowa 21:4, 5). Pomyśl tylko! Izraelici ‛zaczęli mówić przeciw Bogu’, gardząc Jego darem!

¹² Swym narzekaniem Izraelici wystawiali na próbę cierpliwość Jehowy. Nie ominęła ich kara — Jehowa zesłał jadowite węże i wielu umarło od ukąszeń. Plaga ustała dopiero po wstawiennictwie Mojżesza, gdy lud okazał skruchę (4 Mojżeszowa 21:6-9). To zdarzenie niewątpliwie powinno nas pobudzić do wystrzegania się buntowniczego ducha narzekania, zwłaszcza gdy chodzi o Boga i Jego teokratyczne postanowienia.

Ostrzeżenie przed szemraniem

13. Przed czym ostrzega List 1 do Koryntian 10:10 i o jakim buncie mówił Paweł?

¹³ Podając ostatni przykład z pobytu Izraelitów na pustyni, Paweł pisze: „Ani nie bądźcie szemraczami, tak jak niektórzy z nich szemrali i poginęli za sprawą niszczyciela” (1 Koryntian 10:10). Korach, Datan, Abiram i ich towarzysze postąpili w sposób nieteokratyczny, gdy podali w wątpliwość przewodnictwo Mojżesza i Aarona, wzniecając tym bunt (4 Mojżeszowa 16:1-3). Kiedy jego uczestników dosięgła zagłada, Izraelici zaczęli szemrać. Uważali, iż na buntowników spadła niesłuszna kara. W Księdze 4 Mojżeszowej 17:6 powiedziano: „Nazajutrz znowu cały zbór synów izraelskich szemrał przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, mówiąc: Wyście spowodowali śmierć ludu Pana”. Doszukiwali się błędu w sposobie wymierzenia sprawiedliwości, wskutek czego 14 700 Izraelitów zginęło od plagi zesłanej przez Boga (4 Mojżeszowa 17:14).

14, 15. (a) Na czym polegał jeden z grzechów „ludzi bezbożnych”, którzy się wśliznęli do zboru? (b) Jaka nauka płynie z przeżyć Koracha?

¹⁴ W I wieku n.e. do zboru chrześcijańskiego wśliznęli się „ludzie bezbożni”, którzy okazali się fałszywymi nauczycielami i szemraczami. ‛Lekceważyli zwierzchnictwo oraz mówili obelżywie o chwalebnych’, czyli pomazańcach sprawujących wtedy duchowy nadzór nad zborem. O tych bezbożnych odstępcach uczeń Juda napisał: „Są to szemracze, ludzie, którzy się skarżą na swój los w życiu, postępujący według swoich pragnień” (Judy 3, 4, 8, 16). Obecnie niektórzy stają się szemraczami, gdyż pozwalają, by w ich sercach rozwinęło się nastawienie powodujące duchową korozję. Często skupiają się na niedoskonałościach osób przewodzących w zborze i zaczynają szemrać przeciw tym braciom. To szemranie i narzekanie może się nawet przerodzić w krytykowanie publikacji ‛wiernego niewolnika’.

¹⁵ Nie ma nic złego w zadawaniu szczerych pytań dotyczących jakiegoś zagadnienia biblijnego. Ale co wtedy, gdy zaczynamy przejawiać negatywne nastawienie i dajemy temu wyraz w krytycznych rozmowach z bliskimi przyjaciółmi? Warto zadać sobie pytanie: „Jak się to może skończyć? Czy nie lepiej zaniechać szemrania i pokornie pomodlić się o mądrość?” (Jakuba 1:5-8; Judy 17-21). Korach i jego poplecznicy, którzy zbuntowali się przeciw władzy Mojżesza i Aarona, zapewne byli tak bardzo przeświadczeni o swej słuszności, że w ogóle nie analizowali własnych pobudek. Tymczasem zupełnie nie mieli racji. To samo można powiedzieć o Izraelitach szemrzących z powodu zgładzenia Koracha i reszty buntowników. Jakże mądrze postąpimy, jeśli pobudzeni takimi ostrzegawczymi przykładami, zaczniemy badać swe pobudki, stronić od szemrania i narzekania i pozwolimy, by Jehowa nas oczyszczał! (Psalm 17:1-3).

Ucz się i zaznawaj błogosławieństw

16. Jaki jest sens napomnienia z Listu 1 do Koryntian 10:11, 12?

¹⁶ Pod wpływem natchnienia Bożego Paweł podsumowuje te przestrogi następującym napomnieniem: „A to wszystko spotkało ich jako przykład i zostało zapisane dla ostrzeżenia nas, na których przyszły końce systemów rzeczy. Kto zatem myśli, że stoi, niech się strzeże, aby nie upadł” (1 Koryntian 10:11, 12). Obyśmy nigdy nie uznali swej przynależności do zboru za coś oczywistego!

17. Co powinniśmy zrobić, jeśli odkryjemy w swym sercu niewłaściwe pobudki?

¹⁷ Jak żelazo jest podatne na rdzę, tak my, potomkowie grzesznego Adama, mamy wrodzoną skłonność do zła (1 Mojżeszowa 8:21; Rzymian 5:12). Nie czujmy się więc zniechęceni, jeśli odkryjemy w sercu niewłaściwe pobudki. Poczyńmy raczej zdecydowane kroki. Jeżeli żelazo jest narażone na działanie wilgotnego powietrza lub substancji żrących, proces rdzewienia postępuje szybciej. Musimy więc unikać wystawiania się na wpływ „powietrza” szatańskiego świata z jego niegodziwą rozrywką, wszechobecną niemoralnością i pociągiem do zła (Efezjan 2:1, 2).

18. Co uczynił Jehowa, jeśli chodzi o złe skłonności ludzi?

¹⁸ Jehowa przedsięwziął środki umożliwiające ludziom przezwyciężanie odziedziczonych złych skłonności. Dał swego jednorodzonego Syna, aby ci, którzy w niego wierzą, mogli dostąpić życia wiecznego (Jana 3:16). Jeżeli dokładnie podążamy śladami Jezusa i odznaczamy się chrześcijańską osobowością, okażemy się dobrodziejstwem dla innych (1 Piotra 2:21). Naszym udziałem staną się błogosławieństwa Boże, a nie przekleństwa.

19. Jaki pożytek możemy odnieść z rozważania przykładów biblijnych?

¹⁹ Chociaż tak jak starożytni Izraelici popełniamy błędy, to jednak mamy kompletne spisane Słowo Boże i możemy się kierować jego radami. Z kart Biblii dowiadujemy się, jak Jehowa obchodził się z ludźmi, i poznajemy Jego przymioty, które uosabiał Jezus, będący „odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty” (Hebrajczyków 1:1-3; Jana 14:9, 10). Dzięki modlitwie i pilnemu studium Pisma Świętego możemy posiąść „umysł Chrystusowy” (1 Koryntian 2:16). Kiedy staniemy w obliczu pokus lub innych prób wiary, wiele korzyści odniesiemy z przeanalizowania zarówno starożytnych przykładów biblijnych, jak i najwspanialszego wzoru zostawionego nam przez Jezusa Chrystusa. Jeżeli tak postępujemy, nie dosięgną nas skutki przekleństw Bożych. Przeciwnie — już dziś zaskarbimy sobie uznanie Jehowy i zawsze będziemy się cieszyć Jego błogosławieństwami.