Ale zagłada nie miała dosięgnąć wszystkich — prawi nie mieli zginąć razem z niegodziwymi. Jehowa z miłości postanowił ocalić Żydów, którzy nie mogli się pogodzić z otaczającym ich złem.

Ezechiel nie brał udziału ani w robieniu znaku, ani w wykonywaniu wyroku. Zagładą kierowali aniołowie. Omawiane proroctwo pozwala nam niejako zobaczyć, co się działo za kulisami — w dziedzinie duchowej. Jehowa polecił swoim aniołom nie tylko nadzorować zagładę niegodziwych, ale też umożliwić przeżycie prawyma.

Temu ostatniemu polecono: „Przejdź przez środek miasta (...) i zrób znak na czołach mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnianymi pośród niego”.

W przeszłości wyjaśnialiśmy, że we współczesnym spełnieniu tej wizji człowiek z kałamarzem sekretarskim symbolizuje ostatek chrześcijan namaszczonych duchem. Uważaliśmy, że osoby, które reagują pozytywnie na dobrą nowinę, już teraz otrzymują znak umożliwiający ocalenie.

3. W czasach Ezechiela znak umożliwiający przeżycie nie był literalny, lecz symboliczny. Tak samo jest obecnie. A co należy robić, żeby go otrzymać? Trzeba pozytywnie zareagować na działalność kaznodziejską, pielęgnować cechy chrześcijańskiej osobowości, oddać swoje życie Jehowie i lojalnie współpracować z braćmi Chrystusa (Mat. 25:35-40). Osoby spełniające te wymagania otrzymają wspomniany znak podczas wielkiego ucisku.

4. W nowożytnym spełnieniu człowiek z kałamarzem sekretarskim wyobraża Jezusa Chrystusa, który robi symboliczny znak na czołach osób mających ocaleć. Członkowie wielkiej rzeszy otrzymają ten znak, gdy w trakcie wielkiego ucisku zostaną uznani za symboliczne owce. Będą mogli żyć wiecznie w raju na ziemi (Mat. 25:34, 46)b.