Wkrótce po wyzwoleniu z Egiptu Izraelici zaczęli narzekać na pożywienie. Dlatego Jehowa dostarczał im mannę (Wyjścia 12:17, 18; 16:1-5). W tym czasie Mojżesz polecił Aaronowi: „Weź dzban i wsyp do niego pełny omer manny, i złóż to przed Jehową, żeby to przechowywano przez wszystkie wasze pokolenia”. Dalej czytamy: „Tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi, Aaron złożył to przed Świadectwem [miejscem, gdzie trzymano ważne dokumenty], żeby to przechowywano” (Wyjścia 16:33, 34). Chociaż Aaron niewątpliwie umieścił wówczas mannę w dzbanie, złożenie jej przed Świadectwem nastąpiło dopiero wtedy, gdy Mojżesz sporządził Arkę i włożył do niej tablice.

Bóg dostarczał Izraelitom mannę przez całe 40 lat ich wędrówki po pustkowiu. Przestała się pojawiać, gdy „zaczęli jeść płody” Ziemi Obiecanej (Jozuego 5:11, 12). Laska Aarona została umieszczona w Arce Przymierza jako znak dla zbuntowanego pokolenia. Wynika stąd, że pozostawała tam co najmniej do końca pobytu tego narodu na pustkowiu. Wydaje się więc logiczne, iż laskę Aarona i złote naczynie z manną wyjęto z Arki Przymierza w jakiś czas po wejściu Izraelitów do Ziemi Obiecanej, a przed poświęceniem świątyni Salomona.