Ewangelista najwyraźniej pisał z myślą o czytelnikach niebędących Żydami, zwłaszcza o Rzymianach. Przedstawił w niej Jezusa jako Syna Bożego dokonującego cudów i prowadzącego intensywną kampanię ewangelizacyjną. Marek bardziej uwypuklił czyny niż nauki Mistrza.

2:18; 7:11; 12:18; 13:3. Marek objaśnia zwyczaje, terminy, poglądy oraz położenie pewnych miejsc, które mogły nie być znane nieżydowskim czytelnikom. Pisze, że faryzeusze „mieli zwyczaj pościć”, że korban to „dar poświęcony Bogu”, że według saduceuszy „nie ma zmartwychwstania” oraz że świątynia była naprzeciw Góry Oliwnej. Ponieważ rodowód Mesjasza interesowałby głównie Żydów, Marek go pomija. Stanowi to przykład dla nas. Gdy jesteśmy w służbie kaznodziejskiej lub przedstawiamy punkty w programie zebrań zborowych, powinniśmy brać pod uwagę, jakich mamy słuchaczy.