W roku 47 Barnabas i Saul udali się w podróż misjonarską. Wzięli ze sobą Marka, ale ten z nieznanych nam powodów później ich opuścił i wrócił do Jerozolimy. Saul (zwany też Pawłem) rozgniewał się i uznał to za poważne uchybienie, którego nie miał zamiaru zignorować (Dzieje 13:1-3, 9, 13).b

Podróż Pawła i Barnabasa okazała się bardzo owocna, więc po powrocie obaj mieli wiele do opowiedzenia (Dzieje 14:24-28). Kilka miesięcy później postanowili odwiedzić nowych uczniów, którym wcześniej głosili. Barnabas chciał wziąć Marka. Czy wiesz, co o tym myślał Paweł? — „Nie uważał za właściwe, żeby go zabrać”, skoro przedtem Marek odłączył się od nich i wrócił do domu.

Później, kiedy Paweł był więziony w Rzymie, pochwalił Marka za to, że lojalnie go wspierał (Kolosan 4:10, 11). A gdy apostoł po raz drugi przebywał w tamtejszym więzieniu i pisał do Tymoteusza, by przyprowadził do niego Marka, tak to uzasadnił: „Jest mi przydatny w usługiwaniu” (2 Tymoteusza 4:11). Jakże cudownych przywilejów zaznał więc Marek, a wszystko dzięki temu, że nie uległ zniechęceniu!