Miały to być osoby, które „wzdychają i jęczą” z powodu obrzydliwych rzeczy dziejących się w mieście. Co to o nich mówi? Po pierwsze, musiały być głęboko zasmucone nie tylko bałwochwalstwem popełnianym w świątyni, ale też przemocą, niemoralnością i korupcją, którymi napełniła się Jerozolima (Ezech. 22:9-12). Po drugie, raczej nie ukrywały swoich uczuć. Słowa i czyny tych szczerych osób z pewnością świadczyły o obrzydzeniu do tego, co się działo w kraju, oraz o lojalności wobec czystego wielbienia. Jehowa, kierując się miłosierdziem, chciał pozostawić je przy życiu.

Czy zagłada dosięgła wszystkich bez wyjątku? Nie. Przecież z wizji Ezechiela wynikało, że Babilończycy oszczędzą niektóre osoby (Rodz. 18:22-33; 2 Piotra 2:9).

¹⁰ Wśród wiernych osób, które przeżyły, znaleźli się Rechabici, Etiopczyk Ebed-Melech, prorok Jeremiasz i jego sekretarz, Baruch (Jer. 35:1-19; 39:15-18; 45:1-5). Z wizji Ezechiela możemy wyciągnąć wniosek, że te osoby ‛wzdychały i jęczały z powodu wszystkich obrzydliwych rzeczy popełnianych w Jerozolimie’ (Ezech. 9:4). Bez wątpienia już wcześniej — przed zagładą Jerozolimy — pokazały, że z całego serca odrzucają niegodziwość i chcą wielbić Jehowę w czysty sposób, dlatego mogły zostać ocalone.