• „Ustanowię nad nimi jednego pasterza”
    Czyste wielbienie Jehowy — nareszcie przywrócone!

    • „Ten, który ma prawo do sprawowania władzy”

      12. Jak Jehowa potwierdził, że nie wycofał się z przymierza zawartego z Dawidem?

      12 Kiedy Bóg wyjaśnił Ezechielowi zagadkę o dwóch orłach, prorok zrozumiał, że Sedekiasz — niewierny król z linii rodowej Dawida — zostanie zdetronizowany i wzięty do niewoli w Babilonie. Być może się zastanawiał: „A co z przymierzem Boga z Dawidem i obietnicą, że jego potomek będzie panował na zawsze?” (2 Sam. 7:12, 16). Jeśli nasunęło mu się takie pytanie, nie musiał długo czekać na odpowiedź. Jehowa przemówił do niego około 611 roku p.n.e., w siódmym roku pobytu proroka na wygnaniu, kiedy Sedekiasz jeszcze panował w Judzie (Ezech. 20:2). Bóg przekazał Ezechielowi kolejne proroctwo dotyczące Mesjasza, które wyraźnie pokazało, że Jego przymierze z Dawidem nie przestało obowiązywać. Wręcz przeciwnie, proroctwo to wskazywało, że przyszły mesjański Władca będzie miał prawo do panowania jako potomek z linii rodowej Dawida.

      13, 14. Jaka jest treść proroctwa zapisanego w Ezechiela 21:25-27 i jak się ono spełnia?

      13 Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 21:25-27). Za pośrednictwem Ezechiela Jehowa bez ogródek mówi „niegodziwemu naczelnikowi Izraela”, że przyszedł czas wymierzenia mu kary — że jego zawój i korona w postaci diademu, czyli symbole władzy królewskiej, będą mu odebrane. Potem władza, która wcześniej była ‛poniżona’, zostanie wywyższona, a ‛wyniosła’ — poniżona. Ta pierwsza miała być sprawowana tylko do momentu, kiedy Jehowa przekaże swoje Królestwo „temu, który ma prawo do sprawowania władzy”.

      14 Spełnienie. ‛Wyniosłe’ królestwo Judy, którego stolicą była Jerozolima, zostało poniżone, gdy w 607 roku p.n.e. Babilończycy spustoszyli to miasto, zdetronizowali Sedekiasza i wzięli go do niewoli. Ponieważ nie rządził wtedy nikt z królewskiej linii rodowej Dawida, ‛poniżona’ władza pogańskich narodów została wywyższona, bo pozwolono jej panować nad światem — ale tylko przez pewien okres. „Czasy pogan”, czyli „czasy wyznaczone narodom”, zakończyły się w 1914 roku, kiedy Jehowa ustanowił Królem Jezusa Chrystusa (Łuk. 21:24 i przypis). Jako potomek króla Dawida, Jezus miał „prawo do sprawowania władzy” w mesjańskim Królestwie (Rodz. 49:10)b. Właśnie przez ustanowienie Jezusa Królem Jehowa spełnił swoją obietnicę daną Dawidowi co do trwałego panowania jego potomka (Łuk. 1:32, 33).

      Jezus jako Król ma na głowie koronę, a w ręku berło.

      Jezus ma pełne prawo do sprawowania władzy w Królestwie Bożym (zobacz akapit 15)

      15. Dlaczego możemy mieć pełne zaufanie do Króla Jezusa Chrystusa?

      15 Czego uczymy się z tego proroctwa. Możemy mieć pełne zaufanie do Króla Jezusa Chrystusa. Dlaczego? W przeciwieństwie do człowieczych władców, którzy są wybierani przez ludzi albo sami uzurpują sobie prawo do władzy, Jezus został wyznaczony przez Jehowę i „dano mu (...) królestwo”, do którego ma pełne prawo (Dan. 7:13, 14). Król wybrany przez samego Boga na pewno zasługuje na nasze zaufanie!