• Kluczowa rola Jezusa Chrystusa w nabywaniu wiedzy o Bogu
    Wiedza, która prowadzi do życia wiecznego

    • OBIECANY MESJASZ

      4, 5. Jakie nadzieje wiązano z Mesjaszem i za kogo uważali Jezusa jego uczniowie?

      4 Już od czasów wiernego Abla słudzy Boży z utęsknieniem oczekiwali Potomstwa, zapowiedzianego przez samego Jehowę Boga (1 Mojżeszowa 3:15; 4:1-8; Hebrajczyków 11:4). Objawiono im, że w myśl zamierzenia Bożego Potomstwem tym ma być Mesjasz, czyli „Pomazaniec”, i że ma on ‛zgładzić grzech’. W Psalmach zaś opisano proroczo chwalebne panowanie jego Królestwa (Daniela 9:24-26, NW; Psalm 72:1-20). Kto miał się okazać tym Mesjaszem?

      5 Wyobraź sobie, jak poruszony musiał być młody Żyd Andrzej, gdy słuchał Jezusa z Nazaretu. Szybko odszukał swego brata, Szymona Piotra, i powiedział mu: „Znaleźliśmy Mesjasza” (Jana 1:41). Uczniowie Jezusa nie mieli żadnych wątpliwości, że właśnie on jest obiecanym Mesjaszem (Mateusza 16:16). A prawdziwi chrześcijanie byli gotowi umrzeć za swą wiarę w to, iż Jezus naprawdę jest przepowiedzianym Mesjaszem, czyli Chrystusem. Skąd mieli taką pewność? Przeanalizujmy trzy grupy dowodów.

      DOWODY, ŻE JEZUS BYŁ MESJASZEM

      6. (a) Z jakiej linii rodowej miało pochodzić obiecane Potomstwo i skąd wiemy, iż Jezus wywodził się z tego rodu? (b) Dlaczego po roku 70 n.e. nikt nie potrafi już dowieść, że jest Mesjaszem?

      6 Pierwszą podstawę do utożsamienia Jezusa z obiecanym Mesjaszem stanowi jego rodowód. Jehowa powiedział swemu słudze Abrahamowi, że Potomstwo będzie pochodzić z jego rodu. Podobne zapewnienie otrzymał również syn Abrahama Izaak, syn Izaaka Jakub oraz syn Jakuba Juda (1 Mojżeszowa 22:18; 26:2-5; 28:12-15; 49:10). Setki lat później ta linia rodowa została jeszcze zawężona, gdy z kolei królowi Dawidowi oznajmiono, że Mesjasz będzie jego potomkiem (Psalm 132:11; Izajasza 11:1, 10). Sprawozdania ewangeliczne Mateusza i Łukasza potwierdzają, że Jezus rzeczywiście wywodził się z tego rodu (Mateusza 1:1-16; Łukasza 3:23-38). Nawet zawzięci wrogowie Jezusa nie podawali w wątpliwość jego powszechnie znanego rodowodu (Mateusza 21:9, 15). A zatem pochodzenie Jezusa w ogóle nie podlega dyskusji. Żydowskie kroniki rodowe zostały jednak zniszczone, gdy w roku 70 n.e. Rzymianie splądrowali Jeruzalem. Odtąd nikt nie może już dowieść, że jest obiecanym Mesjaszem.

      7. (a) Co obejmuje druga grupa argumentów dowodzących, że Jezus jest Mesjaszem? (b) Jak na Jezusie spełniły się słowa z Księgi Micheasza 5:1?

      7 Drugą grupę dowodów tworzą spełnione proroctwa. Dziesiątki proroctw zawartych w Pismach Hebrajskich opisuje najróżniejsze szczegóły życia Mesjasza. W VIII stuleciu p.n.e. prorok Micheasz przepowiedział, że ten wielki władca przyjdzie na świat w niepozornym miasteczku Betlejem. W Izraelu były dwie miejscowości noszące taką nazwę, ale we wspomnianym proroctwie wyraźnie zaznaczono, że chodzi o Betlejem Efrata, gdzie się urodził król Dawid (Micheasza 5:1). Rodzice Jezusa, Józef i Maria, mieszkali w Nazarecie, jakieś 150 kilometrów na północ od Betlejem. Ale kiedy Maria była w ciąży, cesarz rzymski August nakazał, żeby wszyscy udali się na spis ludności do swych miast rodzinnych.a Józef musiał więc zabrać swą brzemienną żonę do Betlejem i tam narodził się Jezus (Łukasza 2:1-7).

      8. (a) Kiedy i od jakiego wydarzenia rozpoczęło się 69 „tygodni”? (b) Jak długo trwało tych 69 „tygodni” i co się wydarzyło, gdy dobiegły końca?

      8 W VI wieku p.n.e. prorok Daniel przepowiedział, iż „Władca — Pomazaniec” pojawi się 69 „tygodni” po ogłoszeniu decyzji o odnowieniu i odbudowie Jeruzalem (Daniela 9:24, 25, BT). Każdy z tych „tygodni” liczył siedem lat.b Według historii biblijnej i świeckiej dekret o odbudowie Jeruzalem wydano w 455 roku p.n.e. (Nehemiasza 2:1-8). Wobec tego Mesjasz miał się pojawić 483 lata później (69 razy 7). Prowadzi nas to do roku 29 n.e., kiedy to Jehowa namaścił Jezusa duchem świętym. W ten właśnie sposób Jezus został Chrystusem (to znaczy „Pomazańcem”), czyli Mesjaszem (Łukasza 3:15, 16, 21, 22).

      9. (a) Jak się urzeczywistniły słowa Psalmu 2:2? (b) Jakie jeszcze proroctwa spełniły się na Jezusie? (Patrz tabela).

      9 Oczywiście nie wszyscy uznali Jezusa za obiecanego Mesjasza, ale to także zostało przepowiedziane w Piśmie Świętym. Jak czytamy w Psalmie 2:2, król Dawid oznajmił pod natchnieniem od Boga: „Powstają królowie ziemscy i książęta zmawiają się społem przeciw Panu [Jehowie, NW] i Pomazańcowi jego”. Proroctwo to zapowiedziało, że przywódcy pochodzący z więcej niż jednego kraju zjednoczą się, by przypuścić atak na Pomazańca Jehowy, czyli Mesjasza. I tak się stało. W zabiciu Jezusa wzięli udział żydowscy przywódcy religijni, król Herod oraz namiestnik rzymski Poncjusz Piłat. Herod i Piłat przedtem byli wrogami, ale po tych wydarzeniach bardzo się zaprzyjaźnili (Mateusza 27:1, 2; Łukasza 23:10-12; Dzieje 4:25-28). Dalsze dowody, iż Jezus był Mesjaszem, znajdziesz w tabeli „Ważniejsze proroctwa mesjańskie”.

      10. W jaki sposób Jehowa poświadczył, że Jezus jest Jego obiecanym Pomazańcem?

      10 Trzeci ciąg dowodów potwierdzających mesjańskie posłannictwo Jezusa stanowi świadectwo Jehowy Boga. Polecił On aniołom powiadomić ludzi, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem (Łukasza 2:10-14). Co więcej, kiedy Jezus żył na ziemi, Jehowa wyraził uznanie dla niego, osobiście przemawiając z nieba (Mateusza 3:16, 17; 17:1-5). Jehowa Bóg dał Jezusowi moc dokonywania cudów. Każdy taki cud był dodatkowym dowodem, iż Jezus jest Mesjaszem, gdyż Bóg nigdy by nie obdarzył mocą czynienia cudów jakiegoś oszusta. Ponadto Jehowa natchnął swym świętym duchem pisarzy sprawozdań ewangelicznych, dzięki czemu dowody mesjańskiego posłannictwa Jezusa znalazły się w Biblii — najczęściej tłumaczonej i najbardziej rozpowszechnionej książce w dziejach ludzkości (Jana 4:25, 26).

      11. Jak dużo mamy dowodów na to, że Jezus jest Mesjaszem?

      11 Na wspomniane tu trzy grupy argumentów składa się w sumie setki faktów, które dowodzą, że Jezus to obiecany Mesjasz. A zatem prawdziwi chrześcijanie słusznie uważają, iż jest on ‛tym, o którym wszyscy prorocy świadczą’ i który odgrywa kluczową rolę w nabywaniu wiedzy o Bogu (Dzieje 10:43).