Co mogło stanowić zadośćuczynienie za grzech Adama, tak by Jehowa miał podstawy przebaczyć ludziom i ‛ich grzechu więcej nie wspomnieć’?

W myśl Prawa należało dać ‛duszę za duszę’, czyli życie za życie (Powtórzonego Prawa 19:21). Aby więc uczynić zadość wymogom sprawiedliwości Bożej, potrzebna była ofiara stanowiąca równowartość doskonałego życia, jakim cieszył się Adam, zanim zgrzeszył. Ofiarę przebłagalną mógł dostarczyć tylko człowiek doskonały, nieskalany grzechem odziedziczonym po Adamie (Psalm 49:7-9 [49:8-10, Cyl]). Nikt z ludzi nie był w stanie dać życia komuś takiemu — mógł to uczynić jedynie Bóg, który stworzył Adama (Rodzaju 2:7).

Kto mógł złożyć siebie na ofiarę przebłagalną?

Ofiarą przebłagalną mógł być tylko Mesjasz. Miał on przyjść jako Wyzwoliciel (Rodzaju 3:15; Psalm 2:2, 8). Wcześniej jednak musiał złożyć doskonały „dar ofiarny za przewinienie”, stanowiący całkowite zadośćuczynienie za nasze grzechy — zarówno ten, który odziedziczyliśmy, jak i te, które popełniamy (Kapłańska 7:1; Izajasza 53:6, 10).

Co jeszcze Pismo Święte mówi o Mesjaszu i jego roli?

BÓG stopniowo wyjawiał szczegóły co do pochodzenia i roli Mesjasza. Oto kilka przykładów:

Jaką obietnicę dotyczącą Mesjasza Bóg złożył Abrahamowi?

Jehowa powiadomił wiernego Abrahama, że Mesjasz, obiecane „potomstwo”, będzie wywodzić się z jego rodu: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi — dlatego że posłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:18).

Co Bóg oznajmił Izaakowi?

Bóg powtórzył Izaakowi obietnicę złożoną jego ojcu: „Spełnię przysięgę, którą przysiągłem Abrahamowi, twemu ojcu: (...) ‚Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi’” (Rodzaju 26:3, 4).

Co o Mesjaszu powiedział Mojżesz?

Zanim naród izraelski wszedł do Ziemi Obiecanej, Mojżesz oświadczył: „Jehowa, twój Bóg, wzbudzi ci spośród ciebie, spośród twoich braci, proroka jak ja — jego macie słuchać” (Powtórzonego Prawa 18:15).

Co w związku z Mesjaszem Bóg obiecał Dawidowi?

„Wzbudzę po tobie twojego potomka, który wyjdzie z twego wnętrza; i utwierdzę jego królestwo. (...) Twój tron utwierdzony zostanie po czas niezmierzony” (2 Samuela 7:12, 16).

„Ustanowię go też pierworodnym, najwyższym z królów ziemi. Po czas niezmierzony zachowam swą lojalną życzliwość wobec niego, a moje przymierze będzie mu wierne. I potomstwo jego utwierdzę na zawsze, a jego tron — jak dni nieba” (Psalm 89:27-29 [89:28-30, Cyl]).

Jak prorok Jeremiasz potwierdził te proroctwa?

„‚Sprawię, że wyrośnie dla Dawida latorośl odznaczająca się prawością’ (...). Tak bowiem rzekł Jehowa: ‚Co się tyczy Dawida, żaden mężczyzna nie zostanie odcięty od zasiadania na tronie domu Izraela’” (Jeremiasza 33:15, 17).

Jakimi przymiotami miał się odznaczać Mesjasz?

„Spocznie na nim duch Jehowy, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i potęgi, duch poznania i bojaźni przed Jehową; i w prawości osądzi maluczkich, a w prostolinijności udzieli upomnienia na rzecz potulnych na ziemi. (...) Do niego, pytając, zwrócą się narody” (Izajasza 11:1, 2, 4, 10).

Gdzie Mesjasz miał się narodzić?

„A ty, Betlejem Efrata, zbyt małe, by się znaleźć między tysiącami Judy, z ciebie mi wyjdzie ten, który ma zostać władcą w Izraelu; pochodzenie jego od czasów zamierzchłych, od dni czasu niezmierzonego” (Micheasza 5:2 [5:1, Cyl]).

Kiedy Mesjasz miał się pojawić?

„Siedemdziesiąt tygodni ustalono (...). A wiedz i wnikliwie to rozważ, że od wyjścia słowa o przywróceniu i o odbudowie Jerozolimy aż do Mesjasza Wodza będzie siedem tygodni, a także sześćdziesiąt dwa tygodnie. (...) A po sześćdziesięciu dwóch tygodniach Mesjasz zostanie zgładzony i nie będzie miał nic dla siebie. Miasto zaś i miejsce święte zostaną obrócone w ruinę przez lud wodza, który nadciąga. (...) I aż do końca będzie wojna” (Daniela 9:24-26). A zatem Mesjasz miał się pojawić przed zburzeniem Drugiej Świątyni.

„Siedemdziesiąt tygodni” lat — czyli 490 lat — zaczęło się w roku 455 p.n.e., kiedy to perski król Artakserkses zezwolił Nehemiaszowi odbudować Jerozolimę. Sześćdziesiąt dziewięć tygodni „do Mesjasza Wodza” skończyło się w 29 roku n.e.a

Dlaczego Mesjasz musiał umrzeć?

Izajasz przepowiedział, że Mesjasz zostanie odrzucony i ‛wyrwany z krainy żyjących’, że da swoje życie „jako dar ofiarny za przewinienie” oraz „udostępni wielu ludziom stan prawości; ich przewinienia sam poniesie” (Izajasza 52:13 do 53:12; Kapłańska 7:1). Jego ofiara miała „zgładzić grzech i dokonać przebłagania za przewinienie” (Daniela 9:24).

Jak Mesjasz miał sprawić, „że ustanie ofiara i dar ofiarny”? (Daniela 9:27)

Gdy Mesjasz złożył doskonałą ofiarę, inne ofiary przestały być potrzebne i straciły wartość w oczach Bożych. Bóg pozwolił, żeby świątynia została zniszczona, a składanie ofiar ‛ustało’.

LUDZIE czekali na Mesjasza tysiące lat. W ustaleniu czasu jego przybycia pomagają proroctwa mesjańskie, opisujące warunki, jakie miały wtedy panować na świecie.

Czy wraz z pojawieniem się Mesjasza miały się spełnić wszystkie proroctwa mesjańskie?

Aby spełnić proroctwa, Mesjasz musiał przyjść dwa razy. Pierwszy raz — żeby odkupić nasze grzechy, a drugi — żeby pokonać swych wrogów. Król Dawid oznajmił: „Wypowiedź Jehowy do mego Pana [Mesjasza]: ‚Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek dla twoich stóp’” (Psalm 110:1).

Co miało się dziać po powrocie Mesjasza?

Zamiast entuzjastycznie powitać Mesjasza, narody miały sprzeciwiać się jego królewskiej władzy: „Dlaczego narody wszczęły tumult, a grupy narodowościowe pomrukiwały o rzeczy daremnej? Królowie ziemi się ustawili i wysocy urzędnicy jak jeden mąż zgromadzili się przeciw Jehowie i przeciw jego pomazańcowi” (Psalm 2:1, 2).

„Nadejdzie czas takiej udręki, jakiej nie sprowadzono, odkąd się pojawił którykolwiek naród, aż do owego czasu. A lud twój w owym czasie ujdzie cało — każdy, kto się znajdzie zapisany w księdze” (Daniela 12:1).

„Gdy niegodziwcy wyrastają jak roślinność i rozkwitają wszyscy krzywdziciele, dzieje się tak po to, by zostali unicestwieni na zawsze” (Psalm 92:7 [92:8, Cyl]).

Co ciekawe, tak zwany Nowy Testament, który spisali Żydzi, również zapowiada, że przed objęciem władzy nad ziemią przez Mesjasza sytuacja na świecie miała się znacznie pogorszyć. Zwróćmy uwagę na dwa takie proroctwa.

ZADANIEM rządu jest stać na straży prawa. Mesjasz, jako Król rządu Bożego, wywiąże się z tego zadania. „Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca; i zwrócisz uwagę na jego miejsce, a już go nie będzie. Lecz potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:10, 11).

Jakiej gruntownej zmiany możemy oczekiwać?

Bóg zrealizuje swoją obietnicę utworzenia „nowych niebios” — sprawiedliwego rządu, który obejmie władzę nad „nową ziemią” (Izajasza 65:17). Z błogosławieństw panowania Mesjasza skorzystają nie tylko mieszkańcy Izraela, ale „wszystkie narody” — zgodnie z tym, co Jehowa obiecał Abrahamowi (Izajasza 2:2, 3; Rodzaju 22:18). Królestwo Boże na czele z Mesjaszem oczyści imię Boga z zarzutów i definitywnie wykaże słuszność Jego zwierzchnictwa.

Czym przyszłe życie będzie się różnić od obecnego?

Ludzkość doczeka się spełnienia Bożej obietnicy przekazanej przez proroka Izajasza: „Wyda wyrok wśród narodów oraz uporządkuje sprawy wielu ludów. I przekują swe miecze na lemiesze, a swe włócznie na noże ogrodnicze. Naród nie podniesie miecza przeciw narodowi ani się już nie będą uczyć wojowania”. Dalej w tym proroctwie powiedziano: „Nie będą wyrządzać szkody ani przywodzić do zguby na całej mojej świętej górze; gdyż ziemia będzie napełniona poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze” (Izajasza 2:4; 11:9).

Dlaczego możemy być przekonani, że wszystkie te proroctwa się spełnią?

Takie zmiany postanowił zaprowadzić wszechmocny Bóg, Jehowa, który „jest Bogiem w niebiosach w górze i na ziemi w dole” (Jozuego 2:11). On zawsze dotrzymuje swoich obietnic. Sam powiedział: „Przypomnijcie sobie rzeczy pierwsze, dawne, że ja jestem Boski i nie ma innego Boga ani nikogo podobnego do mnie; Tym, który od początku oznajmia zakończenie i od dawna — to, czego jeszcze nie uczyniono; Tym, który mówi: ‚Mój zamiar się ostoi i uczynię wszystko, w czym mam upodobanie’” (Izajasza 46:9, 10). Jehowa postanowił, że swoje zamierzenie urzeczywistni za pośrednictwem Mesjasza. Któż mógłby Go powstrzymać?

PRZEBŁAGALNA ofiara Mesjasza całkowicie uwolni ludzi od grzechu i poczucia winy. A jego Królestwo przyniesie im jeszcze wiele innych wspaniałych błogosławieństw.

Jak Bóg posłuży się mesjańskim Królestwem?

„Za dni jego rozkwitnie prawy oraz obfitość pokoju, aż nie stanie księżyca. A poddanych będzie miał od morza do morza i od Rzeki po krańce ziemi” (Psalm 72:7, 8).

Pod panowaniem Mesjasza ludzie będą cieszyć się bezkresnym życiem na ziemi. „Prawi posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze” (Psalm 37:29). „Jehowa bowiem nakazał, by tam było błogosławieństwo, życie po czas niezmierzony” (Psalm 133:3). „Dni mego ludu będą jak dni drzewa; i moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk” (Izajasza 65:20-25).

Bóg obiecał Dawidowi „długie dni po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 21:4 [21:5, Cyl]). Aby spełniła się ta obietnica, będzie musiało nastąpić zmartwychwstanie, o którym mówią inne fragmenty Pisma Świętego. Oto kilka z nich: „Jeśli krzepki mąż umrze, czyż może znowu żyć? (...) Ty zawołasz, a ja ci odpowiem. Zatęsknisz za dziełem swych rąk” (Hioba 14:13-15). „Pochłonie on śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza” (Izajasza 25:8). „Spoczniesz, ale powstaniesz do swego losu z końcem dni” (Daniela 12:2, 13).

Jehowa niejeden raz dowiódł, że pragnie i potrafi przywrócić zmarłym życie (1 Królów 17:17-24; 2 Królów 4:32-37; 13:20, 21).

RZĄDY Mesjasza przyniosą błogosławieństwa mieszkańcom całej ziemi — zarówno pod względem fizycznym, jak też duchowym. „Wszystkie narody będą mu służyć. Wyzwoli bowiem biednego wołającego o pomoc, a także uciśnionego i każdego, kto nie ma wspomożyciela. Użali się nad maluczkim i biednym, a dusze biednych wybawi” (Psalm 72:11-13).

„Obfitości tej władzy książęcej i pokojowi nie będzie końca, na tronie Dawida i nad jego królestwem, aby je ugruntować oraz wesprzeć sprawiedliwością i prawością odtąd aż po czas niezmierzony” (Izajasza 9:7 [9:6, Cyl]).