Jak wykazano w haśle RODOWÓD, Żydzi mieli zwyczaj spisywać imiona swych przodków, a oprócz tego sporządzali oficjalne rodowody, do których mieli dostęp kronikarze tacy jak Ezdrasz i które najwyraźniej istniały jeszcze w I stuleciu aż do 70 r. n.e. Największą wagę przywiązywano do genealogii Mesjasza, prowadzącej od Abrahama przez Dawida. Wszystko wskazuje na to, że Mateusz i Łukasz zaczerpnęli swoje dane z tych właśnie rodowodów.

Zarówno Mateusz, jak i Łukasz osiągnęli to, na czym im zależało: udowodnili, że Jezus pochodził od Abrahama i Dawida. W tym celu nie musieli rekonstruować jego rodowodu, lecz po prostu go skopiowali z ogólnie dostępnych i powszechnie uznawanych spisów, w których wyszczególniono potomków Dawida, członków rodu kapłańskiego i wszystkie inne dane potrzebne do wykazania czyjegoś pochodzenia (zob. Łk 1:5; 2:3-5; Rz 11:1). Nawet jeśli kogoś w nich pominięto, nie wpłynęło to na końcowy efekt pracy ewangelistów, którzy przedstawili prawną i możliwą do sprawdzenia linię rodową Jezusa — zapowiedzianego Mesjasza.