Kiedy w 1932 roku Daniel Ortiz poznał prawdę, mieszkał w Tuxtla Gutiérrez w stanie Chiapas. Wraz z rodziną od razu przyjął orędzie. Chociaż nie mieli wskazówek, jak prowadzić zebrania, jego domownicy i kilku innych ludzi — w sumie 12 osób — wspólnie studiowali, korzystając z publikacji Towarzystwa. Później brat Ortiz pojechał do Biura Oddziału w stolicy Meksyku, gdzie udostępniono mu literaturę do rozpowszechniania. Tryskając entuzjazmem, powrócił do domu (a mieszkał już w Cintalapie). Gdy grupa wyruszała do służby polowej, niektórzy nieśli publikacje w plecakach, inni zawijali je w papier, a on miał skrzynkę pełną literatury i przymocowaną sznurkami do żerdzi niesionej przez dwóch głosicieli. Spodziewał się dużo rozpowszechnić i rzeczywiście tak było.

Znowu wolni, od razu wyruszyli głosić dobrą nowinę, ale tym razem w stanie Chiapas.