Pierwsze próby organizacyjne

W roku 1917 do San Antonio w Teksasie przybył młody student medycyny Abel Ortega. Tam od brata Moreyry dowiedział się o zamierzeniu Bożym wobec ludzkości. Abel zmienił plany życiowe, bo wrócił do Meksyku wyposażony w coś lepszego — w Boski plan wieków. Studia medyczne umożliwiał mu stryj, którego jednak wcale nie ucieszyły ani nie poruszyły nowe przekonania bratanka. W rezultacie Abel musiał opuścić dom. Przeprowadził się na peryferie stolicy, do osady Santa Julia. Tam pod rozłożystą koroną wielkiego drzewa zaczął organizować zebrania. Po dwóch latach przychodziło na nie już 30 osób.

Ponieważ grono to stale się powiększało, wyłoniła się potrzeba wyszukania odpowiedniej sali na spotkania. Znaleziono taki obiekt w centrum miasta. W roku 1919 w Meksyku odbywały się już niewielkie czterodniowe zgromadzenia Badaczy Pisma Świętego.

Mimo problemów grupy działającej w stolicy kraju, a związanej wcześniej z Ablem Ortegą, szczerze usposobieni i spragnieni prawdy Meksykanie w dalszym ciągu studiowali Biblię za pomocą publikacji Towarzystwa Strażnica. Z różnych stron kraju napływały listy z prośbą o literaturę. Pod koniec roku 1920 Roberto Montero odbył więc podróż po Meksyku i odwiedził niektórych zainteresowanych. Spotkał się z grupą w stolicy, liczącą jakieś 13 osób, a także z tworzącymi się wówczas grupami w miastach Monterrey, Guadalajara, Puebla i Veracruz.

Do roku 1925 utworzono kilka klas, czyli zborów. W ciągu paru następnych lat ich liczba wzrosła do dziewięciu. Jednakże do roku 1929 pozostały tylko cztery.

Właśnie wtedy, pod koniec roku 1929, brat Rutherford poświęcił Meksykowi szczególną uwagę, otwierając w stolicy Biuro Oddziału.