Kilka lat wcześniej energiczny młodzieniec Adulfo Modesto Salinas po raz pierwszy uczestniczył w zgromadzeniu Świadków Jehowy w swoim kraju. Było to w roku 1941, a zgromadzenie zorganizowano w Teatrze Narodowym w stolicy. Nawet przez myśl mu wtedy nie przeszło, że mógłby kiedyś zostać nadzorcą podróżującym.

Sługa dla braci (jak nazywano wówczas nadzorcę obwodu) Gonzalo Rodríguez zachęcił Adulfa, żeby zgłosił się do Betel. Skutek był taki, że od grudnia 1947 roku Adulfo rozpoczął służbę w Betel w stolicy kraju. Tego samego roku zaczęto urządzać w Meksyku zgromadzenia obwodowe. Początkowo organizowali je bracia z Betel, którzy wygłaszali też przemówienia. W roku 1951 Adulfo Salinas został pierwszym nadzorcą okręgu, a jego zadanie polegało na wspieraniu nadzorców obwodu i usługiwaniu podczas zgromadzeń obwodowych. Na pierwszych zgromadzeniach udzielali mu pomocnych wskazówek Rodolfo Lozano i Samuel García. Potem musiał już radzić sobie sam. W owym roku odbyło się w całym kraju 18 zgromadzeń obwodowych.

Początkowo ani organizacja zgromadzeń, ani obowiązki nadzorcy okręgu nie były dokładnie sprecyzowane. Na niektórych terenach brakowało nadzorcy obwodu, toteż miejscowi bracia sami przygotowywali zgromadzenia, jak potrafili najlepiej. Nadzorca okręgu musiał być wszechstronny. Po przybyciu na miejsce pomagał braciom organizować poszczególne działy. Woził ze sobą nie tylko aparaturę nagłaśniającą, lecz także piecyki i sprzęt kuchenny dla kafeterii. „Siostra Salinas sporo pomagała mężowi w organizowaniu zgromadzeń. Cały dzień spędzali w służbie polowej, a wieczorem brali udział w przygotowaniach”.

Brat Salinas pamięta, że na pierwszych zgromadzeniach obwodowych nie było dokładnego programu. Obecnym dawano sposobność zadawania pytań, a on starał się na nie odpowiadać. Pytano na przykład: „Czy wolno nosić pierścionki i bransoletki?”, „Czy zabijanie zwierząt jest przestępstwem?”, „Co znaczy liczba 666?” Chcąc udzielić trafnej odpowiedzi, brat musiał mieć przy sobie sporo publikacji Towarzystwa.

Z czasem dopracowano różne szczegóły związane ze zgromadzeniami obwodowymi. Wszystko przebiegało więc o wiele sprawniej.

Po 13 latach służby w charakterze nadzorcy okręgu brat Salinas otrzymał w roku 1964 zaproszenie do Szkoły Gilead. Wcześniej musiał się jednak nauczyć angielskiego. Zadanie to nie było łatwe, ale ukończył Gilead i został odesłany do Meksyku, by dalej usługiwać w okręgu. Po dziś dzień trwa w służbie pełnoczasowej mimo pewnych kłopotów ze zdrowiem. Dzielnie wspiera go żona, Leonor, która pełni z nim służbę od roku 1955. Brat Salinas opowiada: „Czasami wracam myślą do roku 1941, w którym poznałem prawdę; od tamtej pory upłynęło już (...) [ponad 50 lat] i przez cały ten czas poznawałem cudowne rzeczy ze Słowa Bożego. W 1941 roku nie miałem jeszcze 20 lat. Jestem wdzięczny Jehowie i Jego organizacji, że zamiast egzystować bez żadnych widoków na przyszłość, mogłem prowadzić tak sensowne życie”.

[Ilustracja na stronie 210]

Adulfo Salinas z żoną, Leonor; przez wiele lat był nadzorcą okręgu, toteż oboje dużo podróżowali