Lot żurawi

Żurawie nierzadko o wiele wcześniej słychać, niż widać. Przejmujące trąbienie, zwane klangorem, sygnalizuje ich obecność nawet z dużej odległości. Podczas długich wędrówek dźwięki te najwyraźniej pomagają ptakom trzymać się stada. Większość gatunków żurawi migruje ze swych północnych lęgowisk. Jesienią pokonują ogromne odległości — z Kanady, Skandynawii i Syberii lecą ku cieplejszym klimatom Chin, Indii, Stanów Zjednoczonych (Teksas) czy też obszarów śródziemnomorskich. Trasy te są niebezpieczne i wyczerpujące. Widziano, jak niektóre eurazjatyckie żurawie w drodze do Indii przelatują nad Himalajami na wysokości prawie 10 000 metrów! W czasie lotu ptaki te tworzą charakterystyczny klucz w kształcie litery V. Wykorzystują też wstępujące prądy ciepłego powietrza (tak zwane kominy termiczne), aby lotem szybowcowym przebyć jak największą odległość. Ale nad otwartym morzem muszą polegać jedynie na sile swoich skrzydeł.a

Hiszpański ornitolog Juan Carlos Alonso prawie 20 lat obserwował trasy wędrówek 70 000 żurawi, które zimują w Hiszpanii. „Niektóre ptaki są obrączkowane, a inne wyposażane w małe nadajniki radiowe, co umożliwia śledzenie ich migracji” — wyjaśnia. „Kiedy na zimowisku w Hiszpanii odnajduję ptaka, którego sam zaobrączkowałem w północnych Niemczech, gdy był zaledwie świeżo opierzonym pisklęciem, przenika mnie dreszcz wzruszenia. Szlaki żurawi od wieków się nie zmieniły. Żurawia zaobrączkowanego w Finlandii znaleziono na zimowisku aż w Etiopii, a część żurawi gnieżdżących się na Syberii zimuje w Meksyku”.