• Sprawozdanie z działalności
    Rocznik Świadków Jehowy — 2007

    • Kazachstan

      W mieście Rudny pionier spotkał młodego mężczyznę imieniem Nikołaj, który zgodził się na domowe studium biblijne. Pojawił się jednak pewien problem. Nikołaj i jego rodzina mieszkali w odległej wiosce i tylko czasami przyjeżdżali do krewnych w Rudnym. Brat zapytał, czy mógłby odwiedzić Nikołaja w jego wsi, ale ten wyjaśnił, że jest ona oddalona o 200 kilometrów i niezwykle trudno się tam dostać.

      Mimo to brat zanotował adres i obiecał, że jeszcze się spotkają. Zorganizował wyjazd do tej wsi i zaprosił do współpracy brata oraz dwie siostry ze swojego zboru. Dwa tygodnie później wsiedli do pociągu. Dojechali do stacji kolejowej, z której do wioski Nikołaja było jeszcze 18 kilometrów, ale tam usłyszeli, że na tym odcinku nie kursują już żadne środki komunikacji. Nie pozostało im nic innego jak pójść na piechotę. Była jednak zima i wiał lodowaty wiatr. Po niedługim czasie nadjechał traktor ciągnący cysternę na mleko. Kierowca zatrzymał się i zaproponował braciom, że ich podwiezie — ale w cysternie! Głosiciele pomyśleli, że żartuje, lecz zbiornik był pusty i suchy, więc do niego weszli. Traktorzysta powiedział, że wysadzi ich siedem kilometrów od wioski, do której zmierzają. Dalej znów będą musieli iść pieszo. W cysternie było zimno, ale przynajmniej nie dokuczał wiatr. Wędrówka do wioski Nikołaja zajęła im jeszcze dwie godziny.

      Nikołaj i jego żona Wala nie mogli się nadziwić, a zarazem nacieszyć widokiem braci i sióstr, którzy do nich przyjechali. Pomogli gościom się rozgrzać i zaproponowali posiłek. Potem wszyscy rozmawiali o Biblii. Dwa tygodnie później bracia z Rudnego znów odwiedzili tę rodzinę. Pionier wspomina: „Nikołaj odebrał nas ze stacji. Wielu jego sąsiadów chciało porozmawiać z ‚tymi, którzy przyjechali w cysternie na mleko’, więc Nikołaj zrobił grafik, żeby zainteresowani mogli się z nami spotkać. Wszyscy, którzy znaleźli się na tej liście, przyszli na spotkanie i zgodzili się na studium biblijne”. Z biegiem czasu niemal wszyscy zrobili piękne postępy duchowe. Nikołaj i Wala po dwóch latach zostali ochrzczeni. Dwaj ich synowie są obecnie nieochrzczonymi głosicielami, a Nikołaj od niedawna jest starszym w tej grupie na oddaleniu.