1. Jak w służbie kaznodziejskiej możemy nawiązywać do modlitwy zapisanej w Mateusza 6:9-13?

WIELE osób zna na pamięć Modlitwę Pańską. W służbie od domu do domu często do niej nawiązujemy, aby pomóc rozmówcom zrozumieć, że Królestwo Boże to realny rząd mający dokonać niezwykłych zmian na ziemi. Być może wspominamy też o pierwszej z próśb zawartych w tej modlitwie, by wykazać, że Bóg ma imię, które należy uświęcać (Mat. 6:9).

2. Skąd wiadomo, że Jezus nie chciał, byśmy za każdym razem dosłownie powtarzali modlitwę wzorcową?

² Czy Jezus chciał, byśmy za każdym razem, gdy zwracamy się do Boga, powtarzali tę modlitwę dosłownie, jak to robi wielu wyznawców chrześcijaństwa? Nie. Zanim ją podał, powiedział: „Modląc się, nie powtarzajcie wciąż tego samego” (Mat. 6:7). Kiedy po jakimś czasie znowu ją przytoczył, użył innych słów (Łuk. 11:1-4). W ten sposób pokazał, o co powinniśmy prosić i jaka jest hierarchia ważności tych próśb. Dlatego modlitwę tę słusznie nazywamy wzorcową.

3. Nad jakimi pytaniami moglibyśmy się zastanowić podczas analizowania modlitwy wzorcowej?

³ W tym oraz następnym artykule rozważymy treść modlitwy wzorcowej. W trakcie jej analizowania zastanów się: „Jak podany wzorzec może mi pomóc ulepszyć moje modlitwy? I co ważniejsze, czy żyję zgodnie z tą modlitwą?”.

„NASZ OJCZE W NIEBIOSACH”

4. O czym nam przypomina wyrażenie „nasz Ojcze” i w jakim sensie Jehowa jest „Ojcem” dla chrześcijan mających nadzieję ziemską?

⁴ Wyrażenie „nasz Ojcze”, a nie „mój Ojcze”, przypomina nam, że należymy do „społeczności braci”, którzy naprawdę miłują się nawzajem (1 Piotra 2:17). Co za cenny przywilej! Namaszczeni chrześcijanie, zrodzeni jako synowie Boży spodziewający się dostąpić życia w niebie, słusznie nazywają Jehowę „Ojcem” w pełnym tego słowa znaczeniu (Rzym. 8:15-17). Chrześcijanie, którzy mają żyć wiecznie na ziemi, również mogą nazywać Jehowę „Ojcem”. Jest On ich Życiodawcą i życzliwie dba o potrzeby wszystkich swych prawdziwych czcicieli. Osoby z nadzieją ziemską staną się w pełni dziećmi Bożymi dopiero wtedy, gdy osiągną doskonałość i podczas ostatecznego wypróbowania okażą się lojalne (Rzym. 8:21; Obj. 20:7, 8).

5, 6. Jaki piękny dar rodzice mogą dać dzieciom i co powinny one z nim zrobić? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁵ Rodzice dają dzieciom piękny dar, gdy uczą je modlić się do Jehowy i uważać Go za troskliwego Ojca niebiańskiego. Brat, który obecnie usługuje jako nadzorca obwodu w RPA, wspomina: „Od dnia narodzin naszych córeczek co wieczór modliłem się z nimi, chyba że nie było mnie w domu. Córki nieraz mówią, że nie pamiętają dokładnie słów tych modlitw. Pamiętają jednak towarzyszącą im atmosferę, uczucie spokoju i bezpieczeństwa oraz fakt, że do wymiany myśli z naszym Ojcem, Jehową, należy podchodzić z szacunkiem. Gdy tylko nauczyły się mówić, zachęcałem je do modlenia się na głos, żebym mógł słyszeć, jak wyjawiają Jehowie swoje myśli i uczucia. Była to świetna okazja, by wejrzeć w ich serca. Potem delikatnie im podpowiadałem, jakie ważne elementy modlitwy wzorcowej mogłyby uwzględnić, aby ich modlitwy stały się głębsze”.

⁶ Nic dziwnego, że córki tego brata robiły wspaniałe postępy duchowe. Obie żyją w szczęśliwych związkach małżeńskich i razem z mężami pełnoczasowo służą Bogu. Najlepszym prezentem, jaki rodzice mogą dać dzieciom, jest pomaganie im w nawiązaniu bliskiej, serdecznej więzi z Jehową. Rzecz jasna dziecko powinno potem samo ją pielęgnować. W tym celu musi między innymi pokochać imię Boże i traktować je z największym szacunkiem (Ps. 5:11, 12; 91:14).

„NIECH BĘDZIE UŚWIĘCONE TWOJE IMIĘ”

7. Jakim zaszczytem cieszy się lud Boży, ale czego to od nas wymaga?

⁷ To naprawdę zaszczyt, że możemy nie tylko znać imię Boga, ale również je nosić jako ‛lud dla Jego imienia’ (Dzieje 15:14; Izaj. 43:10). Usilnie prosimy naszego niebiańskiego Ojca: „Niech będzie uświęcone twoje imię”. Gdy kierujemy do Niego taką prośbę, może to nas pobudzić do zabiegania o Jego pomoc, by uniknąć zrobienia lub powiedzenia czegoś, co zhańbiłoby Jego święte imię. Nie chcemy przypominać pewnych osób z I wieku n.e., które nie postępowały zgodnie z tym, co głosiły. Apostoł Paweł napisał o nich: „Imieniu Bożemu bluźnią z waszego powodu między narodami” (Rzym. 2:21-24).

8, 9. Podaj przykład, jak Jehowa błogosławi tym, którzy pragną uświęcać Jego imię.

⁸ Pragniemy uświęcać imię Boże. Pewna siostra z Norwegii przedwcześnie owdowiała i została sama z dwuletnim synkiem. Opowiada: „To był bardzo trudny okres w moim życiu. Codziennie, niemal bezustannie, modliłam się o siły potrzebne do zachowania równowagi emocjonalnej, żebym nie dała Szatanowi okazji do urągania Jehowie z powodu jakiejś mojej niemądrej decyzji lub braku lojalności. Chciałam uświęcać imię Jehowy. Chciałam też, aby mój syn spotkał się z tatą w raju” (Prz. 27:11).

⁹ Czy Jehowa odpowiedział na jej niesamolubne modlitwy? Oczywiście. Siostra ta otrzymała wsparcie dzięki regularnemu przebywaniu w towarzystwie troskliwych współwyznawców. Pięć lat później poślubiła starszego zboru. Jej syn, mający obecnie 20 lat, jest ochrzczonym bratem. Chrześcijanka ta mówi: „Bardzo się cieszę, że mój mąż pomógł mi go wychować”.

10. Co musi nastąpić, żeby imię Boże zostało w pełni uświęcone?

¹⁰ Co musi nastąpić, żeby imię Boże zostało w pełni uświęcone i oczyszczone z wszelkich zarzutów? Aby do tego doszło, Jehowa musi usunąć wszystkich, którzy rozmyślnie odrzucają Jego zwierzchnictwo (odczytaj Ezechiela 38:22, 23). Ludzkość będzie stopniowo osiągać doskonałość. Jakże wyczekujemy chwili, gdy wszystkie stworzenia rozumne będą uważać imię Jehowy za święte! Wówczas nasz kochający Ojciec niebiański stanie się „wszystkim dla każdego” (1 Kor. 15:28).

„NIECH PRZYJDZIE TWOJE KRÓLESTWO”

11, 12. Co pod koniec XIX wieku zrozumieli prawdziwi chrześcijanie?

¹¹ Zanim Jezus wstąpił do nieba, apostołowie zapytali go: „Panie, czy w tym czasie przywracasz królestwo Izraelowi?”. W odpowiedzi Jezus dał do zrozumienia, że nie była to pora, by się dowiedzieli, kiedy Królestwo Boże ma zacząć panować. Polecił uczniom skupić się na ważnym dziele świadczenia, które zostało im powierzone (odczytaj Dzieje 1:6-8). Niemniej zachęcił swoich naśladowców, aby wyczekiwali nadejścia Królestwa Bożego. Dlatego od czasów apostolskich chrześcijanie modlą się o przyjście tego Królestwa.

¹² Gdy przybliżył się czas, by Królestwo Boże pod władzą Jezusa zaczęło panować z nieba, Jehowa pomógł swym sługom zrozumieć chronologię wydarzeń. W roku 1876 w czasopiśmie Bible Examiner ukazał się artykuł Charlesa Taze’a Russella zatytułowany „Kiedy się zakończą Czasy Pogan?”. Wskazano w nim, że rok 1914 będzie znamienny. W artykule tym „siedem czasów” z proroctwa Daniela powiązano z „wyznaczonymi czasami narodów”, o których mówił Jezus (Dan. 4:16; Łuk. 21:24)a.

13. Do czego doszło w roku 1914 i jak to potwierdzają późniejsze wydarzenia światowe?

¹³ W roku 1914 w Europie rozpętała się wojna, która stopniowo ogarnęła cały świat. Zanim cztery lata później dobiegła końca, wystąpiły straszliwe niedobory żywności oraz wybuchła epidemia grypy, która pochłonęła więcej ofiar niż sama wojna. W ten sposób zaczął się urzeczywistniać podany przez Jezusa znak wskazujący na jego niewidzialną obecność w charakterze nowego Króla ziemi (Mat. 24:3-8; Łuk. 21:10, 11). Liczne dowody poświadczają, że w roku 1914 Panu Jezusowi Chrystusowi ‛dano koronę’. Wówczas „wyruszył [on] — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:2). W rezultacie stoczonej wojny Jezus oczyścił niebiosa z Szatana i demonów, którzy zostali zrzuceni na ziemię. Od tego czasu ludzkość przekonuje się o prawdziwości natchnionych słów: „Biada ziemi i morzu, ponieważ zstąpił do was Diabeł, pałając wielkim gniewem, bo wie, że mało ma czasu” (Obj. 12:7-12).

14. (a) Dlaczego to ważne, by wciąż modlić się o nadejście Królestwa Bożego? (b) W czym mamy zaszczyt uczestniczyć?

¹⁴ Proroctwo zanotowane w Księdze Objawienia 12:7-12 wyjaśnia, dlaczego narodziny Królestwa Bożego zbiegły się z początkiem katastrofalnych wydarzeń, które wciąż trapią rodzaj ludzki. Jezus, Władca w tym Królestwie, zaczął panować pośród swoich nieprzyjaciół. Dopóki nie dopełni swego zwycięstwa i nie unicestwi zła na ziemi, będziemy w dalszym ciągu modlić się o przyjście Królestwa Bożego. Zarazem powinniśmy żyć zgodnie z takimi modlitwami, biorąc udział w urzeczywistnianiu niezwykłego elementu wspomnianego znaku. Jezus zapowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mat. 24:14).

‛NIECH TWOJA WOLA DZIEJE SIĘ NA ZIEMI’

15, 16. Jak możemy żyć zgodnie z prośbą, by wola Boża działa się na ziemi?

¹⁵ Około 6000 lat temu wola Boża działa się na ziemi w sposób doskonały. Właśnie dlatego Jehowa, patrząc na wspaniały start, który zapewnił rodzinie ludzkiej, mógł powiedzieć: „Było to bardzo dobre” (Rodz. 1:31). Potem Szatan wszczął bunt i od tego momentu stosunkowo nieliczni ludzie spełniali na ziemi wolę Bożą. Ale obecnie mamy przywilej żyć w okresie, gdy jakieś osiem milionów Świadków nie tylko modli się, by wola Boża działa się na ziemi, ale też stara się żyć zgodnie z tą modlitwą. Dowodzą tego swoim stylem życia oraz gorliwym udziałem w dziele czynienia uczniów.

¹⁶ Na przykład pewna siostra, która została ochrzczona w 1948 roku i działała w Afryce jako misjonarka, mówi: „Zgodnie z tym fragmentem modlitwy wzorcowej często się modlę, żeby udało się dotrzeć do wszystkich ludzi przyrównanych do owiec i pomóc im poznać Jehowę, zanim będzie za późno. Poza tym gdy mam komuś głosić, proszę o mądrość, abym mogła trafić mu do serca. A jeśli chodzi o symboliczne owce, które już odnaleziono, modlę się, by Jehowa pomógł nam się o nie troszczyć”. Nic dziwnego, że ta 80-letnia siostra ma powodzenie w służbie i razem z innymi pomogła już wielu osobom zostać Świadkami Jehowy. Zapewne przychodzą ci na myśl inni przykładni głosiciele, którzy mimo ograniczeń związanych z wiekiem wytężają siły w spełnianiu woli Bożej (odczytaj Filipian 2:17).

17. Jakie uczucia wzbudza w tobie to, co Jehowa jeszcze uczyni w odpowiedzi na naszą prośbę, by Jego wola działa się na ziemi?

¹⁷ Dopóki wrogowie Królestwa Bożego nie zostaną usunięci z ziemi, dalej będziemy się modlić, by działa się wola Boża. Potem urzeczywistni się ona w pełniejszym zakresie, gdy miliardy ludzi zostanie wskrzeszonych do życia na rajskiej ziemi. Jezus oznajmił: „Nie dziwcie się temu, ponieważ nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą (...) [mój] głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29). Jakże wspaniale będzie wtedy witać bliskich, którzy powrócą do życia! Bóg ‛otrze z naszych oczu wszelką łzę’ (Obj. 21:4). Większość zmartwychwstałych będzie się zaliczać do „nieprawych”, którzy umarli, nie poznawszy prawdy o Jehowie Bogu i Jego Synu. Ileż radości sprawi nam zapoznawanie zmartwychwstałych z wolą i zamierzeniem Boga i tym samym pomaganie im, by mogli okazać się godni „życia wiecznego”! (Dzieje 24:15; Jana 17:3).

18. Czego ludzkość potrzebuje najbardziej?

¹⁸ Warunkiem powszechnego pokoju i harmonii jest uświęcenie imienia Jehowy za pośrednictwem Królestwa Bożego. A zatem kiedy pierwsze trzy prośby z modlitwy wzorcowej zostaną w pełni wysłuchane, ludzkość otrzyma to, czego potrzebuje najbardziej. Ale mamy jeszcze inne ważne potrzeby, do których nawiązują pozostałe cztery prośby. Omówimy je w następnym artykule.

1-3. Dlaczego pewna siostra wyraziła przekonanie, że Jehowa wie, czego potrzebujemy?

LANA nigdy nie zapomni tego, co się wydarzyło pewnego dnia latem 2012 roku w Niemczech. Uważa, że zostały wtedy wysłuchane jej dwie konkretne modlitwy. Pierwszą z nich skierowała do Jehowy podczas długiej podróży pociągiem na lotnisko. Poprosiła, żeby pomógł jej dać świadectwo jakiejś osobie. Kiedy po dotarciu na miejsce dowiedziała się, że jej lot przełożono na następny dzień, pomodliła się po raz drugi. Wcześniej wydała prawie wszystkie pieniądze w europejskiej walucie i nie miała gdzie się podziać.

² Ledwie skończyła się modlić, gdy usłyszała czyjś głos: „Cześć, Lana. Co tu robisz?”. Okazało się, że zagadnął ją młody mężczyzna — dawny kolega ze szkoły. Był ze swoją mamą i babcią, które odprowadzały go na samolot do RPA. Kiedy Lana opowiedziała o swojej sytuacji, mama kolegi, Elke, serdecznie zaprosiła ją do siebie. Wraz ze swoją mamą ugościły Lanę i wypytały o jej wierzenia oraz pracę w charakterze pełnoczasowej głosicielki dobrej nowiny.

³ Na drugi dzień po śniadaniu Lana odpowiedziała na kolejne pytania dotyczące Biblii, a swoje nowe znajome poprosiła o dane kontaktowe, żeby podtrzymać ich zainteresowanie. Bezpiecznie wróciła do domu i dalej pełni służbę jako pionierka stała. Jest przekonana, że do pomyślnego obrotu rzeczy przyczynił się ‛Ten, który wysłuchuje modlitwę’ (Ps. 65:2).

4. Jakie potrzeby omówimy?

⁴ Kiedy nieoczekiwanie stajemy w obliczu jakiegoś problemu, zapewne bez trudu zwracamy się do Jehowy o pomoc, a On chętnie słucha próśb swych lojalnych sług (Ps. 34:15; Prz. 15:8). Jeśli jednak rozmyślamy nad treścią modlitwy wzorcowej, możemy dostrzec, że są tam wyrażone inne ważniejsze potrzeby, które moglibyśmy przeoczyć. Rozważmy na przykład, jak ostatnie trzy prośby zawarte w tej modlitwie uwypuklają nasze potrzeby duchowe. Zastanowimy się też, co jeszcze moglibyśmy zrobić, by żyć zgodnie z czwartą prośbą — o „chleb na ten dzień” (odczytaj Mateusza 6:11-13).

„DAJ NAM DZISIAJ NASZEGO CHLEBA NA TEN DZIEŃ”

5, 6. Dlaczego to ważne, by prosić o „nasz chleb na ten dzień”, nawet jeśli nie brakuje nam środków do życia?

⁵ Zauważmy, że jest to osobista prośba nie tylko o „mój” chleb na ten dzień, lecz o „nasz”. Victor, nadzorca obwodu z Afryki, wyjaśnia: „Często szczerze dziękuję Jehowie, że razem z żoną nie musimy się martwić o następny posiłek ani o to, kto zapłaci za mieszkanie. Nasi bracia każdego dnia życzliwie się o nas troszczą. Ale modlę się, żeby ci, którzy nas wspierają, mogli radzić sobie z trudnościami ekonomicznymi”.

⁶ Jeśli mamy wystarczającą ilość jedzenia na wiele dni, pomyślmy o braciach, którzy żyją w niedostatku lub są nękani przez klęski żywiołowe. Powinniśmy nie tylko modlić się za nich, ale też działać zgodnie z naszymi modlitwami. Możemy na przykład dzielić się tym, co mamy, ze współwyznawcami będącymi w potrzebie. Możemy też regularnie wspierać finansowo ogólnoświatową działalność, wiedząc, że ofiarowane środki są mądrze wykorzystywane (1 Jana 3:17).

7. Jak Jezus unaocznił swoją radę, byśmy ‛nigdy nie zamartwiali się o następny dzień’?

⁷ Mówiąc o „chlebie na ten dzień”, Jezus zapewne miał na myśli nasze bieżące potrzeby. Dlatego wskazał, jak Jehowa „przyodziewa” kwiaty polne, po czym rzekł: „Czy tym bardziej nie przyodzieje was, małowierni? Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: (...) ‚Co na siebie włożymy?’”. Na zakończenie powtórzył tę ważną radę: „Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień” (Mat. 6:30-34). Słowa te uświadamiają nam, że nie powinniśmy być materialistami, lecz raczej cieszyć się z możliwości zaspokajania podstawowych codziennych potrzeb. Mogą one obejmować odpowiednie warunki mieszkaniowe, pracę pozwalającą utrzymać rodzinę oraz mądrość w dbaniu o zdrowie. Gdybyśmy jednak modlili się tylko o zaspokojenie takich fizycznych potrzeb, wskazywałoby to na brak równowagi. Mamy przecież jeszcze potrzeby duchowe, które są znacznie ważniejsze.

8. O jakiej ważnej potrzebie powinna nam przypominać wzmianka dotycząca „chleba na ten dzień”? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁸ Wzmianka dotycząca „naszego chleba na ten dzień” powinna nam też przypominać, że potrzebujemy pokarmu duchowego. Jezus oświadczył: „Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy” (Mat. 4:4). Powinniśmy zatem się modlić, aby Jehowa w dalszym ciągu dostarczał nam duchowy pokarm we właściwym czasie.

„PRZEBACZ NAM NASZE WINY”

9. W jakim sensie nasze grzechy są „długami”?

⁹ Dlaczego Jezus użył słowa „winy” [dosłownie: „długi”], skoro przy innej okazji wspomniał o „grzechach”? (Mat. 6:12, zob. Grecko-polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi; Łuk. 11:4). Ponad 60 lat temu na łamach niniejszego czasopisma wyjaśniono: „Przez grzech przekroczenia prawa Bożego zadłużamy się wobec Boga. (...) Za nasze grzechy Bóg mógłby żądać naszego życia i odebrać je nam (...). Mógłby nam zabrać swój pokój, zrywając z nami wszystkie pokojowe stosunki. (...) Dłużni Mu jesteśmy miłość, która się wyraża w posłuszeństwie; a gdy grzeszymy, omieszkamy spłacić Mu swój dług miłości, bo grzech jest brakiem miłości względem Boga” (1 Jana 5:3).

10. Na jakiej podstawie Jehowa może przebaczyć nasze grzechy i jak powinniśmy się na to zapatrywać?

¹⁰ Okoliczność, że codziennie potrzebujemy przebaczenia, uwypukla jedyną podstawę prawną, dzięki której Bóg może odpuścić nasze grzechy — Jezusową ofiarę okupu. Chociaż okup ten został zapłacony prawie 2000 lat temu, powinniśmy cenić go tak, jakby to był prezent otrzymany dzisiaj. ‛Cena wykupu naszego życia jest tak wysoka’, że żaden niedoskonały człowiek nie byłby w stanie jej zapłacić (odczytaj Psalm 49:7-9; 1 Piotra 1:18, 19). Dlatego nigdy nie powinniśmy przestać dziękować Jehowie za ten wspaniały dar. Wyrażenie „nasze grzechy”, a nie „moje grzechy”, powinno nam także przypominać, że tego miłosiernego postanowienia potrzebują wszyscy członkowie naszej duchowej rodziny. Jehowa pragnie, byśmy mieli na uwadze nie tylko własną pomyślność duchową, ale również pomyślność innych, między innymi tych, którzy mogli zgrzeszyć przeciw nam. Zazwyczaj chodzi o pomniejsze przewinienia, które stanowią okazję, by pokazać, że szczerze kochamy naszych braci i chętnie im wybaczamy, tak jak Bóg miłosiernie nam przebacza (Kol. 3:13).

11. Dlaczego to ważne, żeby przejawiać gotowość do przebaczania?

¹¹ Niestety, jako niedoskonali ludzie, czasami żywimy do kogoś urazę (Kapł. 19:18). Jeśli rozmawiamy o tym z innymi, mogą oni wziąć naszą stronę, co wywoła podział w zborze. Gdybyśmy pozwolili, by taka sytuacja się utrzymywała, świadczyłoby to o braku doceniania miłosierdzia Bożego oraz okupu. Jeżeli nie jesteśmy skłonni przebaczać drugim, nasz Ojciec nie zastosuje na naszą rzecz wartości ofiary złożonej przez Jego Syna (Mat. 18:35). Jezus poruszył tę sprawę zaraz po tym, jak podał modlitwę wzorcową (odczytaj Mateusza 6:14, 15). Chcąc odnieść pożytek z Bożej gotowości do przebaczania, musimy też dokładać usilnych starań, żeby nie trwać w poważnym grzechu. Wiąże się to z następną prośbą (1 Jana 3:4, 6).

„NIE WYSTAWIAJ NAS NA POKUSĘ”

12, 13. (a) Co się stało wkrótce po chrzcie Jezusa? (b) Dlaczego to my ponosimy odpowiedzialność, jeśli ulegniemy pokusie? (c) Czego Jezus dowiódł, zachowując wierność do samej śmierci?

¹² Przeanalizowanie, co się wydarzyło wkrótce po chrzcie Jezusa, pomoże nam zrozumieć, dlaczego powinniśmy prosić Boga: „Nie wystawiaj nas na pokusę”. Jezus został zaprowadzony na pustkowie przez ducha Bożego. W jakim celu? „Aby go kusił Diabeł” (Mat. 4:1; 6:13). Czy powinno nas to dziwić? Nie, jeśli rozumiemy główny powód, dla którego Bóg posłał swego Syna na ziemię. Chodziło o rozstrzygnięcie kwestii, która wynikła, gdy Adam i Ewa odrzucili Boże zwierzchnictwo. Potrzeba było czasu, by odpowiedzieć między innymi na pytania: Czy przy stwarzaniu człowieka Bóg popełnił jakiś błąd? Czy doskonały człowiek mógł poprzeć zwierzchnictwo Boga bez względu na naciski ze strony „niegodziwca”? I czy ludziom wiodłoby się lepiej, gdyby uniezależnili się od władzy Boga, jak to zasugerował Szatan? (Rodz. 3:4, 5). Udzielenie odpowiedzi na te pytania wymagało czasu, ale zarazem pokazało wszystkim stworzeniom rozumnym, że Jehowa sprawuje zwierzchnią władzę w sposób przynoszący pożytek.

¹³ Jehowa jest święty i dlatego nigdy nie kusi nikogo do złego. To Diabeł jest „Kusicielem” (Mat. 4:3). Potrafi stwarzać sytuacje wystawiające na pokusę. Niemniej to od nas samych zależy, czy jej ulegniemy, czy nie (odczytaj Jakuba 1:13-15). Jezus natychmiast odrzucił każdą pokusę, cytując odpowiedni fragment Słowa Bożego. W ten sposób poparł prawowitą władzę Boga. Ale Szatan nie dał za wygraną. Czekał, aż nadejdzie „inny dogodny czas” (Łuk. 4:13). Jezus konsekwentnie przeciwstawiał się Szatanowi, który za wszelką cenę próbował złamać jego lojalność. Chrystus opowiedział się za prawym zwierzchnictwem Jehowy i dowiódł, że doskonały człowiek może zachować wierność w obliczu najcięższej próby. Obecnie Szatan stara się usidlić naśladowców Jezusa, w tym również ciebie.

14. Co musimy robić, aby nie ulec pokusie?

¹⁴ Ponieważ kwestia dotycząca zwierzchnictwa Bożego pozostaje aktualna, Jehowa pozwala Kusicielowi posługiwać się tym światem, by nas kusić. Sam jednak nie sprowadza na nas pokus. Przeciwnie, ufa nam i chce nam pomagać. Ale z szacunku dla naszej wolnej woli nie chroni nas automatycznie przed ulegnięciem pokusie. Aby się jej oprzeć, musimy robić dwie rzeczy — zachowywać czujność duchową i nie ustawać w modlitwach. Jak Jehowa na nie odpowiada?

15, 16. (a) Jakim pokusom musimy dawać odpór? (b) Czyja to wina, jeśli ktoś ulega pokusie?

¹⁵ Jehowa udziela nam swego potężnego świętego ducha, który nas umacnia i pomaga nam przeciwstawiać się pokusie. Ponadto poprzez swoje Słowo i zbór zawczasu ostrzega nas przed sytuacjami, których powinniśmy unikać. Może na przykład chodzić o poświęcanie nadmiernej ilości czasu, pieniędzy i sił na rzeczy materialne, bez których można się obyć. Espen i Janne mieszkają w jednym z zamożnych krajów europejskich i mają dwoje dzieci. Przez wiele lat działali tam jako pionierzy stali na terenie z większymi potrzebami. Gdy urodziło im się pierwsze dziecko, musieli przerwać służbę pionierską. Espen mówi: „Ponieważ nie jesteśmy w stanie poświęcać na zajęcia teokratyczne tyle czasu, co kiedyś, często modlimy się do Jehowy, byśmy nie ulegli pokusom. Prosimy Go, aby pomógł nam pielęgnować usposobienie duchowe i zapał do służby”.

¹⁶ Inną powszechną obecnie pokusą jest pornografia. Jeśli dajemy się jej usidlić, nie możemy obwiniać za to Szatana. Dlaczego? Ponieważ Szatan i jego świat nie mogą nas zmusić do zrobienia czegoś złego. Niektórzy ulegają pokusie oglądania pornografii, bo pozwalają sobie na rozmyślanie o tym, co złe. Ale możemy się temu oprzeć, tak jak to czyni tysiące naszych braci (1 Kor. 10:12, 13).

‛WYZWÓL NAS OD NIEGODZIWCA’

17. (a) Jak możemy żyć zgodnie z prośbą o ‛wyzwolenie nas od niegodziwca’? (b) Jaka ulga się zbliża?

¹⁷ Chcąc żyć zgodnie z prośbą o ‛wyzwolenie nas od niegodziwca’, musimy dokładać starań, by ‛nie być częścią świata’ [Szatana]. Nie możemy też ‛miłować jego świata ani tego, co na świecie’ (Jana 15:19; 1 Jana 2:15-17). Takie postępowanie wymaga ciągłej walki. Cóż to będzie za ulga, kiedy Jehowa w odpowiedzi na tę prośbę usunie Szatana i jego niegodziwy świat! Musimy jednak pamiętać, że odkąd Szatan został wyrzucony z nieba, wie, że pozostało mu mało czasu. Rozwścieczony, robi wszystko, co może, aby złamać naszą lojalność. Powinniśmy zatem modlić się o wyzwolenie od tego niegodziwca (Obj. 12:12, 17).

18. Co musimy wciąż robić, by przeżyć koniec szatańskiego świata?

¹⁸ Czy nie wyczekujesz tej radosnej chwili? Wobec tego dalej módl się, by Królestwo Boże uświęciło imię Jehowy i sprawiło, że Jego wola będzie się działa na ziemi. Proś Jehowę, aby zaspokajał twoje potrzeby duchowe i fizyczne. A zatem bądź zdecydowany żyć zgodnie z modlitwą wzorcową.