Rozważmy historię o Nabocie, który w wyniku spisku niegodziwej królowej Jezebel został niesprawiedliwie osądzony i zabity, dzięki czemu jej mąż Achab mógł przejąć jego winnicę (1 Król. 21:1-16). W roku 1932 wyjaśniono, że jest to proroczy dramat. Achab i Jezebel mieli wyobrażać Szatana i jego organizację, Nabot — Jezusa, a śmierć Nabota — stracenie Jezusa. Jednak kilkadziesiąt lat później w książce „Niech będzie uświęcone twoje imię”, wydanej w roku 1961, powiedziano, że Nabot symbolizuje pomazańców, natomiast Jezebel chrześcijaństwo. Tym samym prześladowanie Nabota przez Jezebel wyobrażało prześladowanie pomazańców w dniach ostatnich. Przez wiele lat takie spojrzenie na relacje biblijne wzmacniało wiarę ludu Bożego. Dlaczego zatem się ono zmieniło?

10. (a) Jak dzięki roztropności zaczęto wyjaśniać pewne relacje biblijne z większą ostrożnością? (b) Na co obecnie nasza literatura kieruje większą uwagę?

¹⁰ Jak można się było spodziewać, na przestrzeni lat Jehowa pomagał „niewolnikowi wiernemu i roztropnemu” stale nabywać roztropności. Dzięki niej zaczęto przejawiać większą ostrożność w nazywaniu danego sprawozdania proroczym dramatem — chyba że istnieje ku temu wyraźna podstawa biblijna.

11. (a) Jak teraz rozumiemy relację o Nabocie i dlaczego jego przykład do nas przemawia? (b) Dlaczego w ostatnich latach nasze publikacje rzadko opisywały pierwowzory oraz ich odpowiedniki? (Zobacz „Pytania czytelników” w tym numerze).

¹¹ Jak zatem teraz rozumiemy relację o Nabocie? Obecne wyjaśnienie jest dużo prostsze i jaśniejsze. Ten prawy człowiek poniósł śmierć nie dlatego, że był pierwowzorem Jezusa czy pomazańców, ale dlatego, że zachował niezłomną lojalność. Trzymał się Prawa Jehowy w obliczu rażącego nadużycia władzy (Liczb 36:7; 1 Król. 21:3). Jego przykład przemawia do nas, ponieważ my także możemy doświadczyć prześladowań z podobnych względów (odczytaj 2 Tymoteusza 3:12). Każdy może bez trudu zrozumieć, zapamiętać i zastosować taki krzepiący wiarę wniosek.