Czego uczy Pismo Święte: Nahuma 1:1 do 3:19

Możliwość wybawienia gdy Bóg dokonuje pomsty

„JESZCZE tylko mała chwila, a już nie będzie niegodziwca” (Psalm 37:10). Mocną gwarancję spełnienia tej zapowiedzi dają biblijne księgi Nahuma i Habakuka. Ci odważni mężczyźni spisali je w drugiej połowie VII wieku p.n.e. w królestwie Judy.

Zastanówmy się najpierw nad proroctwem Bożym przekazanym przez Nahuma. Czego ono uczy?

Nieuchronna pomsta Boża

Jehowa wymaga wyłącznego oddania (Wyjścia 20:5). W wypowiedzi skierowanej przeciw Niniwie, stolicy Asyrii, Nahum ostrzega, że Bóg wywrze pomstę na wrogach, którzy nie okazują Mu takiego oddania. Oto przed Nim trzęsą się góry, topnieją wzgórza i podnosi się ziemia. Któż zniesie żar Jego gniewu? (1:1-6).

Możemy zaufać, że Jehowa nas ochroni. Bóg strzeże tych, którzy się do Niego uciekają. Przeciwnicy zostaną wyniszczeni i udręka już się nie powtórzy. Dla Judy jest dobra nowina o pokoju, ponieważ nic nie będzie utrudniać prawdziwego wielbienia (1:7 do 2:2 [1:7 do 2:3, Bw]).

Niesprawiedliwym się nie powiedzie. Wyraźnie dowodzą tego dzieje Niniwy. Okrucieństwem wobec jeńców zasłużyła sobie na miano „krwawego miasta”. Potężnie ufortyfikowana, otoczona grubymi murami, wydawała się niedostępna niczym jaskinia lwów. Ale na mocy postanowienia Bożego miał ją spotkać taki sam los, jaki zgotowała leżącemu nad Nilem miastu No-Ammon, czyli starożytnym Tebom. Stolica Asyrii miała ulec spustoszeniu za swoje grzechy. Proroctwo to spełniło się, gdy w roku 632 p.n.e. została zdobyta przez połączone siły babilońskie i medyjskie, którymi dowodzili babiloński król Nabopolassar oraz król Medów — Kyaksares (2:3 do 3:19 [2:4 do 3:19, Bw]).

[Ramka na stronie 24]

OMÓWIENIE NIEKTÓRYCH WERSETÓW

○ Nahuma 1:4 — Baszan, Karmel i Liban były to regiony piękne i urodzajne. Wyschnięcie ich oznaczałoby tragedię dla ludzi, którzy je uprawiali. Uwydatnia to, jak srogi miał być gniew Jehowy.

○ 1:10 (Biblia gdańska) — Mieszkańcy Niniwy uważali, że jest niedostępna niczym nieprzebyte gęste ciernie. W dodatku byli odurzeni ambicją. Tymczasem zagłada miała ich dosięgnąć z łatwością ognia trawiącego suche ściernisko. Podobnie dziś wrogowie ludu Bożego nie ostoją się wobec ognistych sądów Jehowy.

○ 2:6 [2:7 (Bw)] — Podczas szturmu na Niniwę rzeka Tygrys wystąpiła z brzegów z powodu ulewnych deszczów. Wody zalały część miasta i obaliły fragment murów. W tej sytuacji stolica Asyrii łatwo padła łupem zdobywców.

○ 2:11-13 [2:12-14 (Bw)] — Asyryjczycy niczym dzikie zwierzęta siali postrach wśród narodów i traktowali je jak zdobycz. Lew był prawdopodobnie ich godłem państwowym. W ruinach Niniwy znaleziono liczne posągi lwów.

○ 3:3, 4 — Na podobieństwo prostytutki Niniwa zwodziła narody uspokajającymi propozycjami przyjaźni i obietnicami pomocy. Ale kto dał się jej usidlić, cierpiał potem ból pod nieznośnym jarzmem. Spotkało to na przykład króla judzkiego Achaza (2 Kronik 28:16, 20, 21).