Powołany na „światło dla narodów”

6. Jakie wspaniałe perspektywy otwarł przed nami Jehowa za pośrednictwem Jezusa Chrystusa?

⁶ Jeszcze zanim Adam i Ewa zostali wydaleni z raju, Jehowa przepowiedział pojawienie się „nasienia”, które stanie się wyzwolicielem ludzi miłujących sprawiedliwość (1 Mojżeszowa 3:15, Biblia gdańska). A gdy obiecane Nasienie narodziło się jako człowiek, Jehowa pobudził sędziwego Symeona, żeby w świątyni jeruzalemskiej wyjawił, kto jest „światłem dla usunięcia zasłony z narodów” (Łukasza 2:29-32, NW). Dzięki wierze w wartość ofiary z doskonałego, człowieczego życia Jezusa ludzie mogli być uwolnieni od potępienia, jakie na nich ściąga wrodzony grzech (Jana 3:36). Zgodnie z wolą Jehowy mogli odtąd wyglądać doskonałego, wiecznego życia — czy to w charakterze współwładców niebiańskiego Królestwa, czy też jako jego poddani, zamieszkujący rajską ziemię. Cóż za cudowne możliwości!

7. Dlaczego obietnice zawarte w Izajasza 42:1-4 oraz ich urzeczywistnienie w I wieku napełniają nas nadzieją?

⁷ Poręczycielem urzeczywistnienia tych zadziwiających widoków na przyszłość jest sam Jezus Chrystus. Nawiązując do dokonywanych przez niego uzdrowień ludzi dotkniętych rozmaitymi nieszczęściami, apostoł Mateusz odniósł do jego osoby słowa z Księgi Izajasza 42:1-4. Czytamy tam między innymi: „Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, mój wybrany, w którym mam upodobanie. Dałem mojego ducha na niego i praworządność zaniesie narodom”. Czyż nie tego właśnie potrzebują ludzie ze wszystkich narodów? W proroctwie napisano dalej: „Nie będzie krzyczał ani głośno wołał, głosu jego nie będzie się słyszeć na ulicy. Zgiętej trzciny nie złamie i tlącego się knotka nie zgasi” (Biblia lubelska). Jezus rzeczywiście nie obchodził się szorstko z tymi, którzy i tak już byli udręczeni. Litował się nad nimi, uzdrawiał ich i nauczał o zamierzeniach Jehowy (Mateusza 12:15-21).

8. W jakim sensie Jehowa uczynił Jezusa „przymierzem dla ludu” i „światłem dla narodów”?

⁸ Dawca przytoczonego proroctwa zwraca się następnie do swego Sługi, do Jezusa, mówiąc: „Ja, Jahwe, powołałem cię w sprawiedliwości i ująłem cię za rękę, ukształtowałem cię i uczyniłem przymierzem dla ludu, światłem dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, uwolnił z więzów pojmanych, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności” (Izajasza 42:6, 7, Bl). Jehowa istotnie uczynił Jezusa Chrystusa „przymierzem”, poręczycielem uroczystej obietnicy. Ileż czerpiemy z tego otuchy! Kiedy Jezus był na ziemi, szczerze troszczył się o ludzi, a nawet oddał za nich swoje życie. Właśnie jemu Jehowa powierzył władzę nad wszystkimi narodami. Nic dziwnego, że nazwał go „światłem dla narodów”. Sam Jezus także oznajmił: „Jestem światłością świata” (Jana 8:12).

9. Dlaczego Jezus nie zajął się naprawianiem ówczesnego systemu rzeczy?

⁹ W jakim celu Jezus usługiwał w roli światłości świata? Na pewno nie chodziło o żaden cel świecki bądź materialistyczny. Jezus nie próbował naprawiać ówczesnego systemu politycznego, toteż nie przyjął godności królewskiej ani od Szatana, władcy tego świata, ani z rąk ludzi (Łukasza 4:5-8; Jana 6:15; 14:30). Okazywał głębokie współczucie uciśnionym i przynosił im ukojenie w taki sposób, w jaki nie potrafili tego zrobić inni. Wiedział jednak, że nie jest możliwe sprawienie trwałej ulgi ludziom żyjącym w ramach społeczeństwa, na którym wskutek wrodzonego grzechu ciąży Boskie potępienie i którym manipulują niewidzialne, niegodziwe moce duchowe. Wykazując zbożną wnikliwość, Jezus skoncentrował całe swe życie na spełnianiu woli Bożej (Hebrajczyków 10:7).

10. Jakimi sposobami i w jakim celu Jezus usługiwał w roli światłości świata?

¹⁰ W jaki sposób i w jakim celu Jezus służył więc za światłość świata? Poświęcił się głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym (Łukasza 4:43; Jana 18:37). Dając świadectwo prawdzie o zamierzeniu Jehowy, przysparzał chwały imieniu swego Ojca niebiańskiego (Jana 17:4, 6). Ponadto jako światło dla świata obnażał fałsz religijny, a tym samym udostępniał duchową wolność osobom tkwiącym w niewoli religijnej. Zdemaskował Szatana, wskazując, że niewidzialnie manipuluje on ludźmi, którzy pozwalają mu sobą kierować. Poza tym Jezus nazywał po imieniu uczynki należące do ciemności (Mateusza 15:3-9; Jana 3:19-21; 8:44). Wybitnym potwierdzeniem tego, że jest światłością świata, było złożenie doskonałego życia ludzkiego na okup, dzięki czemu każdy okazujący wiarę w to postanowienie może dostąpić przebaczenia grzechów, nawiązać przyjazne stosunki z Bogiem i cieszyć się widokami na życie wieczne w charakterze członka wszechświatowej rodziny Jehowy (Mateusza 20:28; Jana 3:16). Na koniec zaznaczmy, że wykazując przez całe życie doskonałą, prawdziwą pobożność, Jezus opowiedział się po stronie zwierzchnictwa Jehowy i dowiódł, że Diabeł jest kłamcą, przez co umożliwił miłośnikom sprawiedliwości dostąpienie wiecznotrwałych dobrodziejstw. Ale czy Jezus miał być jedynym nosicielem światła?

Z pomocą ducha świętego Paweł pojął, co się z tym wiązało. Zrozumiał, iż proroctwo z Izajasza 42:6, które spełniło się bezpośrednio na Jezusie Chrystusie, zawiera też nakaz obowiązujący wszystkich wierzących w Chrystusa. Dlatego według Dziejów Apostolskich 13:47 Paweł, cytując z Księgi Izajasza, oświadczył: „Jehowa tak nam przykazał: ‚Ustanowiłem cię światłem narodom, abyś był wybawieniem aż po ostatni kraniec ziemi’” (NW).