15. Jakie narodziny zostają zapowiedziane i jak słowa te sprawdzają się w roku 537 p.n.e.?

¹⁵ Odrodzenie to trafnie zobrazowano w następnych wersetach Księgi Izajasza: „Zanim poczuła boleści, urodziła. Zanim przyszły na nią bóle porodowe, powiła dziecko płci męskiej. Kto słyszał coś takiego? Kto widział podobne rzeczy? Czy kraj powstanie w bólach porodowych w ciągu jednego dnia? Albo czy naród narodzi się w jednej chwili? Bo Syjon poczuł boleści i urodził swych synów” (Izajasza 66:7, 8).

16. Kogo przedstawia Syjon w nowożytnym spełnieniu proroctwa z Księgi Izajasza 66:7, 8 i jak jego potomstwo się odrodziło?

¹⁶ W czasach nowożytnych Syjon przedstawia niebiańską „niewiastę” Jehowy, Jego niebiańską organizację stworzeń duchowych. W roku 1919 owa „niewiasta” z radością patrzyła, jak na ziemi ‛rodzi się’ zorganizowany lud — „naród” — jej namaszczonych duchem synów. Odrodzenie to nastąpiło nagle i szybko.c W ciągu kilku miesięcy pomazańcy jako grupa przeszli od martwoty do aktywnego życia w swym „kraju”, sferze duchowej działalności udostępnionej im przez Boga (Objawienie 11:8-12). Jesienią 1919 roku ogłosili nawet wydanie nowego czasopisma, stanowiącego uzupełnienie Strażnicy. Periodyk ten, zatytułowany Złoty Wiek (obecnie Przebudźcie się!), był dowodem, że lud Boży ożył i ponownie został zorganizowany do pełnienia służby.

17. Jak Jehowa zapewnia swój lud, że nic nie zdoła udaremnić Jego zamiarów co do duchowego Izraela?

¹⁷ Żadna siła we wszechświecie nie mogła udaremnić owego duchowego odrodzenia. Obrazowo wykazano to w następnym wersecie: „‚Ja zaś czyżbym miał spowodować przebicie, a nie doprowadzić do porodu?’ — mówi Jehowa. ‚Albo czy doprowadzam do porodu, a jednocześnie powoduję zamknięcie?’ — powiedział twój Bóg” (Izajasza 66:9). Kiedy odrodzenie Izraela duchowego już się rozpoczęło, nie dało się go zahamować — podobnie jak porodu będącego w toku. To prawda, że nie obyło się bez sprzeciwów i że w przyszłości też można się ich spodziewać. Ale wyłącznie Jehowa jest w stanie przerwać to, co sam rozpoczął — a On nigdy tego nie czyni! Jak jednak odnosi się do swego odrodzonego ludu?

Czuła opieka Jehowy

18, 19. (a) Jakiego wzruszającego unaocznienia używa Jehowa i jaki związek ma ono z Jego ludem przebywającym na wygnaniu? (b) Jak w dobie dzisiejszej ostatek pomazańców korzysta z czułej opieki i pokarmu?

¹⁸ W kolejnych czterech wersetach wzruszająco przedstawiono czułą opiekę Jehowy. Najpierw czytamy: „Weselcie się z Jerozolimą i radujcie się z nią wszyscy, którzy ją miłujecie. Wielce się z nią radujcie, wy wszyscy, którzy z jej powodu jesteście pogrążeni w żałości; dlatego że będziecie ssać i się nasycicie z piersi zupełnego pocieszenia przez nią; bo będziecie popijać i zaznacie niezwykłej rozkoszy z sutka jej chwały” (Izajasza 66:10, 11). Jehowa podaje tu przykład kobiety karmiącej niemowlę. Kiedy zaczyna ono odczuwać głód, natarczywie płacze. Ale gdy matka przytula je do piersi i karmi, uspokojone i zadowolone przestaje się smucić.

¹⁹ Również Izrael duchowy po odrodzeniu w roku 1919 zaznał błogosławieństwa, jakim jest obfitość pożywienia. Od tamtej pory za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” pokarm duchowy napływa nieustannie (Mateusza 24:45-47). Dla ostatka pomazańców naprawdę nastał czas pocieszenia i radości. Ale na tym nie koniec błogosławieństw.